Hakimler 2:13

2:6-3:6 Yşu.24:28-31’de anlatılanların devamı olan bu ayetler, Yşu.3:7-16:31 bölümlerinin özeti niteliğindedir (bkz. Giriş).

2:10-15 RAB, İsrail’in antlaşmaya sadakatsizliği yüzünden yardımını esirgemiş, “sahip olduğu” (Çık.15:16) ve kurtardığı (Çık.15:13; krş. Mez.74:2) halkını düşmanlarına teslim etmiştir (bkz. Yas.28:25-44).

2:13 Baal’a ‘Efendi’ anlamına gelir. Kenanlılar ile Fenikeliler’in taptığı ilah Baal, onlar tarafından “El’in (bazı yerlerde “Dagon” diye geçer) oğlu” olarak tanınıyordu. Aram’da (Suriye) Hadad, Babil’de ise Adad olarak adlandırılmıştı. Baal’ın rahme doğurganlık verdiğine ve toprağı verimli kılan yağmuru sağladığına inanılır, boğanın üstünde durmuş olarak resmedilirdi; Baal’a tapınma törenlerinde fahişeliğin yanı sıra bazen çocuk kurban edildiği de görülürdü (bkz. Yer.19:5; ayrıca bkz. 1Kr.17-2Kr.13. bölümler; Mez.29:3-9; Mez.68:1-4,Mez.68:32-34; Mez.93:1-5; Mez.97:1-5; Yer.10:12-16; Yer.14:22; Hoş.2:8,Hoş.2:16-17;Amo.5:8). Aştoretler’e Aştoret (Baal’ın karısı) ve Aşera (Kenanlılar’ın baş tanrısı olan El’in karısı) gibi dişi ilahlar.Aştoret, akşam yıldızı ile ilişkilendirilmişti ve savaş ile verimliliğin tanrıçasıydı. Babil’de İştar, Aram’da ise Attart olarak bilinirdi; Grekler içinAstarte veyaAfrodit, Romalılar için Venüs idi. Aştoretler’e tapınma, aşırı derecede cinsel ahlâksızlık içermekteydi (1Kr.14:24; 2Kr.23:7).