Romalılar 7:9-25

« Romalılar 6 | Romalılar 7 | Romalılar 8 »
9-10Bir zamanlar, Yasa'nın bilincinde değilken diriydim. Ama buyruğun bilincine vardığımda günah dirildi, bense öldüm. Buyruk da bana yaşam getireceğine, ölüm getirdi. 11 Çünkü günah buyruğun verdiği fırsatla beni aldattı, buyruk aracılığıyla beni öldürdü. 12İşte böyle, Yasa gerçekten kutsaldır. Buyruk da kutsal, doğru ve iyidir.
13Öyleyse, iyi olan bana ölüm mü getirdi? Kesinlikle hayır! Ama günah, günah olarak tanınsın diye, iyi olanın aracılığıyla bana ölüm getiriyordu. Öyle ki, buyruk aracılığıyla günahın ne denli günahlı olduğu anlaşılsın. 14Yasa'nın ruhsal olduğunu biliriz. Bense benliğin denetimindeyim, köle gibi günaha satılmışım. 15Ne yaptığımı anlamıyorum. Çünkü istediğimi yapmıyorum; nefret ettiğim ne ise, onu yapıyorum. 16Ama istemediğimi yaparsam, Yasa'nın iyi olduğunu kabul etmiş olurum. 17Öyleyse bunu artık ben değil, içimde yaşayan günah yapıyor. 18İçimde, yani benliğimde iyi bir şey bulunmadığını biliyorum. İçimde iyiyi yapmaya istek var, ama güç yok. 19İstediğim iyi şeyi yapmıyorum, istemediğim kötü şeyi yapıyorum. 20İstemediğimi yapıyorsam, bunu yapan artık ben değil, içimde yaşayan günahtır.
21Bundan şu kuralı çıkarıyorum: Ben iyi olanı yapmak isterken, karşımda hep kötülük vardır. 22İç varlığımda Tanrı'nın Yasası'ndan zevk alıyorum. 23Ama bedenimin üyelerinde bambaşka bir yasa görüyorum. Bu da aklımın onayladığı yasaya karşı savaşıyor ve beni bedenimin üyelerindeki günah yasasına tutsak ediyor. 24Ne zavallı insanım! Ölüme götüren bu bedenden beni kim kurtaracak? 25Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla Tanrı'ya şükürler olsun! Sonuç olarak ben aklımla Tanrı'nın Yasası'na, ama benliğimle günahın yasasına kulluk ediyorum.
« Romalılar 6 | Romalılar 7 | Romalılar 8 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

7:9-10 Bir zamanlar... diriydim Pavlus, yaşamını bir imanlı olarak sahip olduğu yeni bakış açısına göre değerlendirmektedir. Burada ya “bar mitsva” töreninden (aşağıya bkz.) veya iman edişinden önceki dönemden söz etmektedir (krş. Luk.18:20-21; bkz. Flp.3:6 ve ilgili not). buyruğun bilincine vardığımda Ya on üç yaşına giren her Yahudi çocuğu gibi Kutsal Yasa’nın gereklerini yerine getirme sorumluluğunu üstlendiği “bar mitsva” töreninde ya da Kutsal Yasa’nın anlamını kavradığında. bense öldüm Pavlus, Kutsal Yasa ücreti ölüm olan günahı açığa çıkardığında ne kadar günahlı olduğunun farkına vardığından söz etmektedir. yaşam getireceğine Bkz. Lev.18:5 ve ilgili not. Kutsal Yasa ebedi yaşam sağlamaz ; yasalar günahın insana cazip gelmesini engelleyemediği için günahı kışkırtan bir etkisi vardır (bkz. Gal.3:6-14,Gal.3:19-24).
7:12 Yasa, Tanrı’nın özyapısını ve ilahi ölçütlerini yansıtır. Tanrı halkı İsrail’e Yasa aracılığıyla yaşam ve tapınma yolunu öğretmiştir (ayrıca bkz. Rom.3:20’ye ait not). Yasa Tanrı’ya aittir; bu nedenle doğru, adil ve iyidir.
7:13 Günah, kutsal olan bir unsuru (Kutsal Yasa’yı) kutsal olmayan bir amaç (insana ölüm getirmek) için kullanmıştır. Günahın ne kadar bayağı ve sinsi olduğu bu şekilde açığa çıkarılır.
7:14 ruhsal Yani Tanrı’dan. Benliğin denetiminde Ruh’tan yoksun, Tanrı’yı kendi çabasıyla hoşnut etmek isteyen insan, yüreğinde isyan tohumları barındırır. köle gibi günaha satılmışım Bazı yorumculara göre Rom.6:7-8,Rom.6:10,Rom.6:14,Rom.6:17 ile Rom.8:2-4,Rom.8:9 ayetlerinde tarif edilen imanlının konumu, bu ifadedeki kişinin konumuyla çelişmektedir; bu nedenle burada imanlı birinden söz ediliyor olamaz. Bazılarına göre ise, bu ifade imanlıların günahsız bir yaşam sürdüremeyeceğine dikkat çekmektedir (krş. 1Ti.1:12,1Ti.1:15).
7:16 istemediğimi yaparsam ‘Günah işlersem’ anlamında. Yasa’nın iyi olduğunu kabul etmiş olurum Çünkü Yasa günah ve kötü olan her şeyi yasaklar.
7:17 Burada ahlâksal sorumluluktan kaçınma söz konusu değildir; günahın, insanın yaşamında ne kadar etkili olduğu ifade edilmektedir (bkz. Rom.7:14).
7:20 bunu yapan... günahtır Bkz. Rom.1:17’ye ait not.
7:22 Tanrı’nın Yasası Kutsal Yasa.
7:23 bambaşka bir yasa... günah yasasına ‘Günahın gücü’ anlamında.
7:24 ölüme götüren bu bedenden Bedensel ölümden (bkz. Rom.6:6; Rom.8:10 ve ilgili notlar) muaf olmamanın sıkıntısını belirten mecazi bir anlatım (bkz. Bilgi Kutusu: Ölüm, s.1660).
7:13-25 Bu ayetlerde imanlının yaşamından mı yoksa imanlı olmayanın yaşamından mı söz edildiği tartışma konusudur. İmanlı olmayan birinden söz edildiğini düşünenler şu noktaları ileri sürer: (1) Özellikle 6. ve 8. bölümde anlatılanların ışığında, Rom.7:14,Rom.7:18,Rom.7:23’te imanlıların yaşamını tanımlamayan ifadeler kullanılır; (2) konu bakımından 7. bölüm (kişinin Yasa’yı yerine getirememesi) ile 6. ve 8. bölüm (kişinin günaha tutsaklıktan özgür olması ve Yasa’nın yapamadığını Kutsal Ruh’un yapması) birbirine zıt durumları ele alır. Pavlus’un imanlıların yaşamında görülen durumu tasvir ettiğini düşünenler ise şöyle der: ( 1) Pavlus, benliğinin günah karşısındaki acizliğini itiraf etmektedir (Rom.7:18); (2) Kutsal Yasa’dan zevk alır (Rom.7:14,Rom.7:16,Rom.7:22,Rom.7:23,Rom.7:25); (3) bu sözler imanlının kutsallığı konusunun ele alındığı 6. ve 8. bölümlerde yer alır.
7:25 Bu ayetin ilk cümlesi 24. ayette yöneltilen soruya yanıttır; günahtan özgür kılınmak, insanın Kutsal Yasa’nın buyrukları doğrultusunda gösterdiği çabalarla değil, Mesih aracılığıyla gerçekleşir (bkz. Rom.8:2 ve ilgili not). İkinci cümle ise Rom.1:13-24’ün özetidir. günahın yasasına kulluk ediyorum İnsan ancak Kutsal Ruh’un gücüyle günaha üstün gelebilir (Gal.5:16-18).
6:1-8:39 Rom.3:21-4:25 arası ayetlerde Tanrı’nın insanın kurtuluş unu ve aklanmasını nasıl sağladığı, bu ayetlerde ise kutsallaşma öğretisi (imanlının Mesih’te olgunluğa erişme süreci) açıklanır. Konu üç bölümde ele alınır: (1) 6. bölümde günahın hâkimiyetinden kurtuluş; (2) 7. bölümde Kutsal Yasa’nın mahkûmiyetinden kurtuluş ve (3) 8. bölümde Kutsal Ruh’un gücüyle yaşamak. Rom.5:1-8:39 ayetleri bir bütün oluşturur ; kurtuluşun güvence altında ve eksiksiz olduğunu açıklar.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş