Notlar
10:2 Tanrı’nın kurtardığı halk, Tanrı’nın önder olarak atadığı Musa’ya tâbi oldu (
Çık.14:31).
vaftiz edildi Vaftiz, imanlının Kurtarıcı ve Tanrı olan Mesih’e boyun eğdiğini gösterir; burada söz edilen vaftiz ise, İsrail halkının kurtarıcı ve önder olan Musa’ya boyun eğdiğini betimliyor (
Çık.14:19-31).
10:3-4 ruhsal yiyecek... ruhsal içecek... o kaya Mesih’ti Man ve içinden su akan kaya (Çık.16. bölüm), yaşam ekmeği ve yaş am suyu (
Yu.4:14;
Yu.6:30-35) olan Mesih aracılığıyla doğaüstü bir biçimde beslenmenin simgesidir.
10:5 Tanrı onların çoğundan hoşnut değildi Çünkü kendilerine verilen özel ayrıcalıklara rağmen (
1Ko.10:1-4) İsrailliler Tanrı’ya itaat etmediler. Mısır’dan çıkan yetişkinler arasından sadece Kalev ve Yeşu’nun Kenan topraklarına girmesine izin verildi (
Say.14:22-24,
Say.14:28-35;
Yşu.1:1-2).
10:7 puta tapanlar Çık.32:1-6’da geçen altın buzağı olayından söz edilmektedir.
10:8 İsrail’in Baal-Peor’a tapınmak üzere Moavlılar’a katılmasına (
Say.25:1-9) ve bu ilahın hizmetindeki fahişelerle cinsel ahlâksızlıkta bulunmalarından söz ediliyor.
10:10 söylenip durmayın Say.16:41’deki gibi.
ölüm meleği Pavlus
Say.16:46-50’de geçen (İsrailliler’in Musa’ya ve Harun’a söylenmesi yüzünden gerçekleşen) bela ile
Çık.12:23’te söz edilen ölüm meleği arasında bağlantı kurmaktadır (bkz.
Mez.78:49).
10:11 çağların sonuna Mesih’in ilk gelişiyle başlayan zaman dilimi. Tanrı’nın kendi halkı için yapmakta olduğu her şeyin Mesih’te meyve verdiği dönemdir.
uyarmak için yazıya geçirildi Bkz.
Rom.15:4.
10:13 denemelerden Deneme kendi başına günah değildir; nitekim İsa da denenmişti (
Mat.4:1-11).Asıl günah olan, denemeye teslim olmaktır.
dayanabilmeniz için... çıkış yolunu Günaha sürükleyen denemeye sadece Tanrı’nın verdiği güçle direnmek mümkündür.
10:14 putperestlikten kaçının Krş.
Çık.32:1-6. Korintli imanlıların putperest bir geçmişleri vardı. Günlük yaşamlarında evlerde ve sokak köşelerinde putlarla (örn.Apollo,Asklepius, Demeter veya Afrodit’in tapınaklarıyla ve heykelleriyle) iç içelerdi.Afrodit adına yapılan tapınma özellikle güçlü bir ayartıydı (krş.
1Ko.6:18 ve ilgili not).
10:16 şükran kâsesiyle Yahudi Fısıh Bayramı’nda, katılanların içmesi için elden ele bir kâse dolaştırılırdı; dört kez tekrarlanan bu turlardan biri şükran kâsesi olarak adlandırılıyordu (
Mat.26:17-30;
Mar.14:12-26;
Luk.22:7-23).
Mesih’in kanına... bedenine paydaş Bu sözler farklı biçimlerde yorumlanır. Örneğin, (1) Katolikler ve Ortodokslar, Rab’bin Sofrası’nda şarabın Mesih’in kanına, ekmeğin de O’nun bedenine dönüştüğüne (özdönüşüm) inanır. (2) Luther ise özdönüşüme inanmadığı halde, Rab’bin Sofrası’nda kullanılan ekmekte Mesih’in gerçek bedeninin bulunduğunu savunur. (3) Presbiteryenler, Mesih’in bedeninin cennette olduğuna ve Ruh’un gücü aracılığıyla O’nun Sofrası’na katılanlarla bir paydaşlık içine girdiğine inanır. (4) Protestanlık içindeki bazı akımlara göre ise ekmek ve şarap Mesih’in bedeninin ve kanının sadece birer simgesidir. Hangi görüş kabul edilirse edilsin, Rab’bin Sofrası imanlılara Rab İsa Mesih’i hatırlatır (
1Ko.11:2 3-25).
10:17 Ekmek bir Rab’bin Sofrası töreninde imanlıların ekmeği bölüp paylaşması, gökten gelen yaşam ekmeğiyle (Mesih’le) beslenen kilisenin birliğini simgeler (bkz.
Yu.6:33-58).
10:18-20 Tanrı halkı, putperest tapınaklardaki ziyafetlerde puta sunulan kurban etini yememeleri konusunda uyarılmaktadır (
1Ko.11:20). Çünkü nasıl İsrail halkı sunakta sunulan kurbanın bir kısmını yediklerinde (
Lev.7:15;
Lev.8:31;
Yas.12:17-18) kurbanı öngören ve sunağın sahibi olan Tanrı’ya tapınmaya katılmış oluyorsa, putperestler de kurban kestiklerinde cinlere tapmış oluyorlardı (
Yas.10:20-21).
10:23 her şey yararlı değildir Kişisel özgürlük imanlının öncelikli düşüncesi olmamalıdır (bkz.
1Ko.6:12’ye ait not); başkalarının yararı da göz önüne alınmalıdır (
1Ko.11:24; krş.
1Ko.8:1;
Mat.7:12).
10:27-28 Eğer yemek evde sunuluyorsa yemenin bir sakıncası yoktur (
1Ko.11:23-27); ancak eğer tapınakta bir şölen varsa (
1Ko.11:14-22) veya sunan kişi için etin dini önemi varsa (
1Ko.11:28-29) o zaman yememek daha doğrudur. Çünkü sofradaki et, kurban edilmiş hayvanın etiyse ve bu imanlıya söylenir, imanlı da o eti yerse, sofradakiler imanlının o tapınmaya ortak olmaya razı olduğunu, hatta tapınmada yer aldığını düşünebilirler. Eğer vicdanı hassas olan başka bir imanlı bunu görürse, kurban etini yiyen imanlı bu davranışıyla o kardeşinin vicdanını yaralamış olur (
1Ko.10:29; bkz. Bilgi Kutusu: Adiafora, s.1693).
10:29 özgürlüğümü Bir imanlı kişisel özgürlüğünü, Tanrı’ya yücelik getirip getirmeyeceği, imanlılar topluluğunu geliştirip geliştirmeyeceği ve imanlı olmayanları Mesih’i kabul etmeye teşvik edip etmeyeceğine göre kullanmalıdır (
1Ko.10:31-33 ; krş.
Rom.14:16).
10:30 şükrettiğim yiyecekten Pavlus puta kurban edilmiş et için Tanrı’ya şükredebilirdi; çünkü put bir hiçtir ve et Tanrı’nın yarattığı dünyanın bir parçasıdır.
10:31 her şeyi Tanrı’nın yüceliği için yapın 8-10. bölümlerde vurgulanan ilkelerden biri, yapılan her şeyde Tanrı’nın yüceltilmesi gerektiğidir.
10:33 kurtulsunlar diye Bkz.
1Ko.9:22 ve ilgili not.
herkesi her yönden hoşnut etmeye Burada, herkesi hoşnut etmek adına kurtuluş müjdesinin gerçeklerinden ödün vermek söz konusu değildir. Pavlus, günlük yaşamında yaptıklarıyla hiç kimsenin vicdanını rahatsız etmemeye ve insanları müjdeyi kabul etmekten alıkoyacak bir davranışta bulunmamaya gayret ettiğini vurgulamaktadır.