1. Korintliler 15

15
Mesih'in Dirilişinin Önemi
1Şimdi, kardeşler, size bildirdiğim, sizin de kabul edip bağlı kaldığınız Müjde'yi anımsatmak istiyorum. 2Size müjdelediğim söze sımsıkı sarılırsanız, onun aracılığıyla kurtulursunuz. Yoksa boşuna iman etmiş olursunuz.
3-4 Aldığım bilgiyi size öncelikle ilettim: Kutsal Yazılar uyarınca Mesih günahlarımıza karşılık öldü, gömüldü ve Kutsal Yazılar uyarınca üçüncü gün ölümden dirildi. 5 Kefas'a, sonra Onikiler'e göründü. 6Daha sonra da beş yüzden çok kardeşe aynı anda göründü. Bunların çoğu hâlâ yaşıyor, bazılarıysa öldüler. 7-8 Bundan sonra Yakup'a, sonra bütün elçilere, son olarak zamansız doğmuş bir çocuğa benzeyen bana da göründü. 9 Ben elçilerin en önemsiziyim. Tanrı'nın kilisesine zulmettiğim için elçi olarak anılmaya bile layık değilim. 10Ama şimdi neysem, Tanrı'nın lütfuyla öyleyim. O'nun bana olan lütfu boşa gitmedi. Elçilerin hepsinden çok emek verdim. Aslında ben değil, Tanrı'nın bende olan lütfu emek verdi. 11İşte, gerek benim yaydığım, gerek öbür elçilerin yaydığı ve sizin de iman ettiğiniz bildiri budur.
Ölüler Dirilecek
12Eğer Mesih'in ölümden dirildiği duyuruluyorsa, nasıl oluyor da aranızda bazıları ölüler dirilmez diyor? 13Ölüler dirilmezse, Mesih de dirilmemiştir. 14Mesih dirilmemişse, bildirimiz de imanınız da boştur. 15Bu durumda Tanrı'yla ilgili tanıklığımız da yalan demektir. Çünkü Tanrı'nın, Mesih'i dirilttiğine tanıklık ettik. Ama ölüler gerçekten dirilmezse, Tanrı Mesih'i de diriltmemiştir. 16Ölüler dirilmezse, Mesih de dirilmemiştir. 17Mesih dirilmemişse imanınız yararsızdır, siz de hâlâ günahlarınızın içindesiniz. 18Buna göre Mesih'e ait olarak ölmüş olanlar da mahvolmuşlardır. 19Eğer yalnız bu yaşam için Mesih'e umut bağlamışsak, herkesten çok acınacak durumdayız.
20Oysa Mesih, ölmüş olanların ilk örneği olarak ölümden dirilmiştir. 21Ölüm bir insan aracılığıyla geldiğine göre, ölümden diriliş de bir insan aracılığıyla gelir. 22Herkes nasıl Adem'de ölüyorsa, herkes Mesih'te yaşama kavuşacak. 23Her biri sırası gelince dirilecek: İlk örnek olarak Mesih, sonra Mesih'in gelişinde Mesih'e ait olanlar. 24Bundan sonra Mesih her yönetimi, her hükümranlığı, her gücü ortadan kaldırıp egemenliği Baba Tanrı'ya teslim ettiği zaman son gelmiş olacak. 25 Çünkü Tanrı bütün düşmanlarını ayakları altına serinceye dek O'nun egemenlik sürmesi gerekir. 26Ortadan kaldırılacak son düşman ölümdür. 27 Çünkü, “Tanrı her şeyi Mesih'in ayakları altına sererek O'na bağımlı kıldı.” “Her şey O'na bağımlı kılındı” sözünün, her şeyi Mesih'e bağımlı kılan Tanrı'yı içermediği açıktır. 28Her şey Oğul'a bağımlı kılınınca, Oğul da her şeyi kendisine bağımlı kılan Tanrı'ya bağımlı olacaktır. Öyle ki, Tanrı her şeyde her şey olsun.
29Diriliş yoksa, ölüler için vaftiz edilenler ne olacak? Ölüler gerçekten dirilmeyecekse, insanlar neden ölüler için vaftiz ediliyorlar? 30Biz de neden her saat kendimizi tehlikeye atıyoruz? 31Kardeşler, sizinle ilgili olarak Rabbimiz Mesih İsa'da sahip olduğum övüncün hakkı için her gün ölüyorum. 32 Eğer insansal nedenlerle Efes'te canavarlarla dövüştümse, bunun bana yararı ne? Eğer ölüler dirilmeyecekse, “Yiyelim içelim, nasıl olsa yarın öleceğiz.” 33Aldanmayın, “Kötü arkadaşlıklar iyi huyu bozar.” 34Uslanıp kendinize gelin, artık günah işlemeyin. Bazılarınız Tanrı'yı hiç tanımıyor. Utanasınız diye söylüyorum bunları.
Dirilişten Sonraki Beden
35Ama biri çıkıp, “Ölüler nasıl dirilecek? Nasıl bir bedenle gelecekler?” diye sorabilir. 36Ne akılsızca bir soru! Ektiğin tohum ölmedikçe yaşama kavuşmaz ki! 37Ekerken, oluşacak bitkinin[a] kendisini değil, yalnızca tohumunu –buğday ya da başka bir bitkinin tohumunu– ekersin. 38Tanrı tohuma dilediği bedeni –her birine kendine özgü bedeni– verir. 39Her canlının eti aynı değildir. İnsan eti başka, hayvan eti başka, kuş eti, balık eti başka başkadır. 40Göksel bedenler vardır, dünyasal bedenler vardır. Göksel olanların görkemi başka, dünyasal olanlarınki başkadır. 41Güneşin görkemi başka, ayın görkemi başka, yıldızların görkemi başkadır. Görkem bakımından yıldız yıldızdan farklıdır.
42Ölülerin dirilişi de böyledir. Beden çürümeye mahkûm olarak gömülür, çürümez olarak diriltilir. 43Düşkün olarak gömülür, görkemli olarak diriltilir. Zayıf olarak gömülür, güçlü olarak diriltilir. 44Doğal beden olarak gömülür, ruhsal beden olarak diriltilir. Doğal beden olduğu gibi, ruhsal beden de vardır. 45 Nitekim şöyle yazılmıştır: “İlk insan Adem yaşayan can oldu.” Son Adem'se[b] yaşam veren ruh oldu. 46Önce ruhsal olan değil, doğal olan geldi. Ruhsal olan sonra geldi. 47İlk insan yerden, yani topraktandır. İkinci insan[c] göktendir. 48Topraktan olan insan nasılsa, topraktan olanlar da öyledir. Göksel insan[ç] nasılsa, göksel olanlar da öyledir. 49Bizler topraktan olana nasıl benzediysek, göksel olana da benzeyeceğiz. 50Kardeşler, şunu demek istiyorum, et ve kan Tanrı'nın Egemenliği'ni miras alamaz. Çürüyen de çürümezliği miras alamaz.
51-52 İşte size bir sır açıklıyorum. Hepimiz ölmeyeceğiz; son borazan çalınınca hepimiz bir anda, göz açıp kapayana dek değiştirileceğiz. Evet, borazan çalınacak, ölüler çürümez olarak dirilecek, ve biz de değiştirileceğiz. 53Çünkü bu çürüyen beden çürümezliği, bu ölümlü beden ölümsüzlüğü giyinmelidir. 54 Çürüyen ve ölümlü beden çürümezliği ve ölümsüzlüğü giyinince, “Ölüm yok edildi, zafer kazanıldı!” diye yazılmış olan söz yerine gelecektir.
55 “Ey ölüm, zaferin nerede?
Ey ölüm, dikenin nerede?”
56Ölümün dikeni günahtır. Günah ise gücünü Kutsal Yasa'dan alır. 57Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla bizi zafere ulaştıran Tanrı'ya şükürler olsun!
58Bu nedenle, sevgili kardeşlerim, Rab yolunda verdiğiniz emeğin boşa gitmeyeceğini bilerek dayanın, sarsılmayın, Rab'bin işinde her zaman gayretli olun.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

15:1 Müjde’yi Bkz. Mar.1:1’e ait not. Müjde, Mesih’in, insanların günahlarına karşılık öldüğünü, ölümüyle günaha galip geldiğini ve dirilişiyle ölüme karşı zafer kazandığını ilan eden iyi haberdir. Çarmıha gerilmiş (1Ko.1:23) ve ölümden dirilmiş (1Ko.15:20) olan Mesih, günahkâr ve ölümlü olan insanın Tanrı’nın Egemenliği’ni miras alması ( 1Ko.11:50; bkz. 1Ko.11:53-57) için tek umuttur.
15:2 müjdelediğim söze sımsıkı sarılırsanız Bkz. İbr.3:14 ve ilgili not. boşuna iman etmiş Mesih’in dirilişini inkar etmek imanı anlamsız kılar (bkz. 1Ko.15:12-19).
15:3-4 Aldığım bilgiyi size öncelikle ilettim Bkz. 1Ko.11:23-24’e ait not. Pavlus, Mesih’in dirilişinden sonra birçok kez görünmesine ilişkin bilgileri kendinden önceki Hıristiyanlar’dan almıştır. Bunun ardından kurtuluş müjdesinin özü gelir:Mesih bizim günahlarımıza karşılık öldü (kendi günahlarına karşılık değil, çünkü O tamamen günahsızdı ; krş. İbr.7:27), gömüldü (gerçekten ölmüş olduğunun teyidi) ve ölümden dirildi. Kutsal Yazılar uyarınca... Kutsal Yazılar uyarınca İlk ifadede Pavlus, Yşa.53:5-6,Yşa.53:11-12’de yazılanları veya Fısıh kurbanını ve Eski Antlaşma’da geçen öbür sunuları ; ikincisinde ise Mez.16:8-11; Yşa.53:10-12’de yazılanları düşünmüş olabilir (krş. Yun.1:17 ve ilgili not). Üçüncü gün Krş. Mat.12:40. Yahudiler’e göre yeni gün güneşin batımıyla başlardı; bu nedenle, bir olayın başladığı ve bittiği günlere ait saatleri tam gün sayarlardı ; örneğin cuma öğleden sonra, cumartesi bütün gün ve pazar sabahı onlara göre üç gün demekti.
15:5 Kefas’a... Onikiler’e Bkz. Luk.24:3 4-43; Yu.20:19-23. Yahuda artık aralarında olmasa da belli ki elçilerden “Onikiler” diye söz etmek gelenekselleşmişti.
15:5-8 Mesih dirildikten sonra defalarca değişik kişilerce görüldü. Bu ayetlerde bunların altısından söz ediliyor.
15:7-8 Yakup’a Burada anılan Yakup elçiler arasında sayıldığı na göre, Zebedi oğlu veyaAlfay oğlu Yakup değildir (Mat.10:2-4); dirilişten önce Mesih’e inanmayan (Yu.7:5), ancak dirilişten sonra elçilere katılan (Elç.1:14) ve sonraları Yeruşalim topluluğunun önderlerinden biri olan (Elç.15:13), İsa’nın kardeşi (Mat.13:55) Yakup’tur. Bütün elçilere Onbirler’e (ayrıca bkz. Elç.1:6-11). son olarak Pavlus İsa Mesih’i, dirilişinden birkaç yıl sonra (yaklaşık İS 33’te) mucizevi şekilde gördü (bkz. Elç.9:1-8). zamansız doğmuş Pavlus, Onikiler’den biri olmadığı gibi elçilik görevi için de bir ön hazırlıktan geçmemişti; onu bu göreve atayan Rab’di (bkz. Elç.9. bölüm).
15:9 Tanrı’nın kilisesine İmanlılar topluluğuna zulmederken aslında Mesih’e zulmediyordu (bkz. Elç.9:4 ve ilgili not). zulmettiğim Bkz. 1Ti.1:13.
15:12-19 Pavlus, bedensel dirilişin inkâr edilmesi durumunda kurtuluş müjdesinin ve imanın temelsiz ve anlamsız kalacağını söylüyor. Mesih’in... dirildiği Pavlus, Grekçe’de kesinlik ifade eden bu fiildeki zaman kipini, Mesih’in bedence dirilişinin kesinliğini vurgulamak amacıyla kullanmıştır ( 1Ko.15:3-4,1Ko.15:12-14,1Ko.15:16-17,1Ko.15:20).
15:19 Eğer diriliş yoksa, imanlıların çektikleri sıkıntılar da anlamsız ve değersizdir (krş. 1Ko.15:2; 1Ko.15:12-19’a ait notlar).
15:20 Oysa Mesih... dirilmiştir Pavlus’un 1Ko.11:3-8’de verilen kanıta dayanarak çıkardığı kesin sonuç. ilk örneği Ürünlerin ilk demeti, bütün hasadın Tanrı’ya ait olduğunun işareti olarak O’na sunulurdu; bu aynı zamanda, Tanrı’nın hasadın devam edeceğine ilişkin vaadine duyulan güvenin bir işaretiydi (bkz. Çık.23:19; Lev.2:12). Dirilmiş olan Mesih de, gelişinden önce ve sonra yaş amış tüm Tanrı halkının (Çık.19:4-6; 1Pe.2:9) dirileceğinin güvencesidir (krş. 1 Se. 1Pe.4:13-18 ve ilgili notlar).
15:21 Ölüm bir insan aracılığıyla Adem (bkz. Yar.3:17-19; Rom.5:12 ; Bilgi Kutusu: Ölüm, s. 1660). ölümden diriliş de bir insan aracılığıyla İkinciAdem, yani “sonAdem” olan Mesih (1Ko.15:45; krş. Rom.5:12-21 ve ilgili not).
15:22 Adem’de ölüyorsa... Mesih’te yaşama kavuşacak Adem’in soyundan olan herkes ölümlüdür; ama Mesih’e imanla bağlananlar dirilişte ebedi yaşama kavuşacaktır (krş. Yu.5:25; Rom.5:17-18; 1 Se. Rom.4:16-17 ve ilgili not; Va.20:6).
15:23 Her biri sırası gelince Ölmüş olanların ilk örneği olarak Mesih dirildi ; Mesih’e iman edenler de O’nun ikinci gelişinde diriltilecektir (bkz. Bilgi Kutusu: Diriliş, s. 1704).
15:24 son Mesih’in ikinci gelişi ve beraberinde gerçekleşecek bütün olaylar.
15:25 Ayakları altına Kesin zaferi anlatan bir Eski Antlaşma tasviri ; bu ayet Mez.110:1’deki sözlere dayanır. O’nun egemenlik sürmesi gerekir Mesih’in tüm Tanrı karşıtı güçleri ortadan kaldırıp egemenliği Baba’ya teslim etme sürecinde egemenlik sürmesi gerekir. Kimileri ifadeyi Mesih’in kutsallarıyla (tüm imanlılarla) birlikte yeryüzünde bin yıl egemenlik süreceği anlamında kabul eder (krş. Yşa.2:2-4; Mik.4:1-5 ; Va.20:1-6). Kimileri de Mesih’in insanlık tarihinde ve Tanrı halkının yaşamında egemenlik sürmesi olarak yorumlar; bu görüşe göre egemenlik, şu anki çağ boyunca devam eden bir olgudur.
15:26 son düşman Ölüm (bkz. Mez.49:14; Yer.9:21 ve ilgili notlar). Ölümün son yıkımı (krş. 2Ti.Yer.1:9-10), Mesih’in ikinci gelişinde yaşanacak olayların doruk noktasıdır (bkz. Va.20:14; Va.21:4 ; ayrıca bkz. Bilgi Kutusu: Ölüm, s. 1660).
15:27 her şeyi... ayakları altına Mez.8:6’yla ilgili bir ima (krş. İbr.2:5-8 ve ilgili notlar).
15:28 Bkz. Bilgi Kutusu: Üçlübirlik, s. 1433. Oğul da... Tanrı’ya bağımlı olacaktır Bunun anlamı şudur: Yönetimsel olarak İsa, her şeyi kendi gücüne bağımlı kıldıktan sonra her şeyi yönetimin başı olan Baba Tanrı’ya teslim edecek. Bu hiçbir şekilde Oğul’un özde Baba’dan aşağı olduğu anlamına gelmez. Üçlübirlik’i oluşturan Baba, Oğul ve Kutsal Ruh tanrısallıkta ve saygınlıkta eşittir. Burada söz edilen üstünlük işlevseldir (bkz. Yu.4:34; Yu.5:19; Yu.7:16 ve ilgili notlar). Baba, Üçlübirlik’te en üstündür; Oğul, Baba’nın isteğini yerine getirir; Ruh, Baba ve Oğul tarafından yaş am vermek, Tanrı’nın gerçeğini iletmek, verdiği kurtuluşu insanlara ulaştırmak ve Tanrı’nın isteğine itaat etmelerini sağlamak üzere gönderilmiştir. Öyle ki, Tanrı her şeyde her şey olsun “Bir”de “üç” ve “üç”te “bir” olan Tanrı, zamanın sonunda bütün her ş eyde en üstün ve egemen olacaktır (krş. 1Ko.3:21 ve ilgili not).
15:29 ölüler için vaftiz edilenler Pavlus’un kullandığı ve açıklanması zor bu ifadeyle ilgili çeşitli yorumlar vardır, ancak mümkün olan en uygun açıklamalardan biri şudur: İmanlıların zulüm gördüğü bu dönemde, vaftiz olup Mesih imanlısı olduklarını açıkça belli etmiş olanların çoğu kısa sürede öldürülüyordu. Böylelikle yeni iman edip vaftiz olanlar, vaftiz edildikten hemen sonra öldürülen bu imanlıların yerine geçmiş oluyordu; dolayısıyla vaftiz olmak üzere suya giren her imanlı, bu ölüler için ya da ölülerin yerine vaftiz oluyorlardı. Buna göre, bölüm boyunca dirilişin gerçekliğini kanıtlamakla ilgili açıklamalar yapan Pavlus bu sözleriyle, “ölüler adına (yani ölenler yerine) vaftiz olmanın”, dirilişi onaylamak anlamına geldiğini söylemektedir.
15:30 neden her saat kendimizi tehlikeye atıyoruz ? Krş. 2Ko.11:23-29.
15:31 Pavlus, Korintliler’in iman etmeleriyle ve (kusurlarına rağmen) Rab’bin lütfu sayesinde olgunlaşmalarıyla övünmektedir (krş. 1 Se. 1Ko.2:20). her gün ölüyorum Krş. 2Ko.4:8-12; 2Ko.11:23-26.
15:32 Efes’te canavarlarla dövüştümse Pavlus Efes’teki karşı tlarından gördüğü tehdidi bu şekilde tanımlar (krş. Elç.19. bölüm). “Yiyelim içelim, nasıl olsa yarın öleceğiz” Bkz. Yşa.22:13. Diriliş gerçek değilse geriye kalan tek yaşam felsefesi budur.
15:33 “Kötü arkadaşlıklar... bozar” Pavlus bu özdeyişi, Grek şair Menandros tarafından yazılan “Thais” adlı komediden alıntılamıştır. Kötü arkadaşlar, dirilişi inkâr eden ve doğru öğretiye sadık kalanların aklını çelen kişileri betimler (krş. Mez.1:1 ve ilgili not ; Özd.22:24-25).
15:34 günah Burada Pavlus’un kastettiği günah, ölülerin dirileceğini inkâr etmek ve Mesih’in dirilişinden kuşku duymaktır.
15:36-38 bitki Grekçe’den birebir çevirisi:“beden”. Filizlenen yeni bitki, ekilen tohuma bağlıdır ; yeni filiz, Tanrı’nın ona verdiği farklı ve yepyeni bir bedene sahiptir.
15:40-41 Buradaki dünyasal bedenler büyük olasılıkla dağlar ve denizler, göksel bedenler ise güneş, ay ve yıldızlardır. Tanrı benzer fiziksel nesneleri kendi amacını gerçekleştirmek için farklı biçimlerde kullanabilir.
15:42-44 Tanrı çürüyen, yücelikten yoksun, zayıf ve günahlı bedeni, dirilişte çürümez, onurlu, güçlü ve kendisiyle sonsuza dek yaşamaya uygun bir beden haline getirecektir. Devamlılığın (dirilişte de beden olacak) yanı sıra değişim (yeni bir beden) de vardır.
15:45-48 Son Adem... İkinci insan... Göksel insan İsa Mesih.
15:35-49 Pavlus imanlıların dirilişte alacağı bedenin doğasını, bitkinin gelişimiyle (1Ko.15:36-38), canlı varlıklarla ( 1Ko.15:39), göksel ve dünyasal bedenlerle ( 1Ko.11:40-41) karşılaştırarak açıklar.
15:44-49 Burada doğal ve ruhsal beden arasındaki tezat, bunları temsil eden iki kişinin farklı doğasından kaynaklanır (bkz. 1Ko.11:21-22’ye ait notlar). Biri, topraktan yaratılan doğal bir bedene sahip olan (Yar.2:7)Adem’dir; onun aracılığıyla soyuna doğal bir beden verilmiştir. Öbürü yaşam veren ruh olan Mesih’tir (krş. Yu.5:26) ; O, ölümü ve dirilişi aracılığıyla kurtardığı halkına ikinci gelişinde kendi dirilmiş ve yüceltilmiş bedenine benzer göksel bir beden verecektir (krş. Luk.24:36-43; Flp.3:21 ve ilgili not; 1Yu.3:2).
15:50 Pavlus’un, bedenin dirilişi hakkındaki son sözü:Tanrı’nın kurtardığı halk (1Pe.2:9) dirilişten sonra O’nunla yaşayabilmek için yeni ve çürümeyen bedenlere sahip olmalıdır. “Et ve kan” insan varlığının ölümlü, çürüyen, zayıf ve günahlı durumunu temsil eder.
15:51-52 sır Eski Antlaşma’da açık olmayan, ancak Yeni Antlaşma’da açıklanan diriliş bedeni hakkındaki gerçekler (bkz. Rom.11:25’e ait not). Hepimiz ölmeyeceğiz Bkz. 1Se.4:13-18 ve ilgili not. bir anda Çürümeyen bedene geçiş, kurtuluşun tamamlandığını ilan eden borazan sesinin hemen ardından gerçekleşecektir (bkz. 1Se.4:16-17).
15:53-54 giyinmelidir... giyinince Bkz. Mez.109:29’a ait not.
15:56 Ölümün dikeni günahtır Günah insanlığı ölüme mahkûm etmiştir (bkz. Rom.5:12-21 ve ilgili notlar). Günah ise gücünü Kutsal Yasa’dan alır Çünkü Kutsal Yasa günahı açığa çıkarır ve günahtan dolayı bizi suçlu çıkarır (krş. Rom.7:7-12 ve ilgili notlar).
15:57 Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla... zafere Mesih’in ölümü ve dirilişi aracılığıyla ölüme ve mezara karşı (1Ko.15:54-55) kazanılan zafer (krş. Rom.4:25; bkz. Bilgi Kutusu: Ölüm, s. 1660).
15:1-58 Pavlus bu mektubun başlarında Mesih’in çarmıhını ön plana çıkarmaktadır (1Ko.1:17-18,1Ko.1:23; 1Ko.2:2); mektubun sonlarına geldiğinde, Mesih’in dirilişi ile ilgili gerçeği uzun uzadıya işler.
15:58 Bu nedenle Hem Mesih’in dirilişi hem de imanlıların dirilişi nedeniyle. Rab yolunda... boşa gitmeyeceğini İmanlılar Mesih’in adına yaptıkları her hizmetle ve bu yolda gösterdikleri her çabayla, O’nun zaferle sonuçlanacak mücadelesine ortak olur; Mesih ikinci gelişinde bu kişileri ödüllendirecektir (Mat.25:21; krş. Luk.19:17).

Videolar

1. Korintliler Girişi

Genel Bakış: Korint, orta Yunanistan ile Mora Yarımadası arasındaki körfezin ağzında kalan, kuzey-güney ve doğu-batı ticaret yollarını denetimi altında tutan önemli bir kentti. (Deniz yüklerinin büyük bölümü, fırtınalı bir yol olan Mora Yarımadası'nın güneyinden değil de körfezden geçirilirdi.) Korint Kenti fuhuş yapmakla ün salmıştı. Eski Grek tanrılarına ait en az on iki tapınağın bulunduğu bu kent alabildiğine putperestliğin pençesindeydi. Örneğin, putlara sunulan adakların sadece belirli bölümleri yakılır, geri kalanı yenir ya da kasaplarda satılırdı. Bunun yanısıra felsefe ve bilgelik büyük değer taşırdı. Hem Yahudi, hem Yahudi olmayanlardan oluşan inanlılar topluluğu böyle bir ortamda belirli bazı kültürel sorunlarla karşı karşıya kaldı.1

Pavlus, Korint'e İ.S. 50 yılı dolaylarında geldi. Rab'bin, «Bu kentte benim halkım çoktur» sözü üzerine orada bir buçuk yıl kaldı (Elç.18:1-18). Bu mektubu, Makedonya'ya2 gitmek üzere Efes'ten ayrılmadan önce, İ.S. 55 yılları dolayında yazdı. Korint'i bir kez daha ziyaret etmeyi tasarlıyordu (16:2-7). Bu mektuptan önce Korintliler'le yazışmıştı (5:9). Onlar da ona bazı sorular sormuşlardı (7:1). Pavlus bu mektubu kaleme almadan önce Korint'ten gelen ziyaretçiler ona üzücü haberler getirmişti (1:11; 16:17-18).

Mektubun İçeriği: Her ne kadar Pavlus olumlu bazı şeylerden (1:4-7; 11:12) söz edebiliyorsa da, mektup genelde ruhsal açıdan olgunlaşmamış bir topluluğun kendine bir çekidüzen vermesi için yazılmıştır (3:1-4). Mektup, bu inanlıların manevi babası olan Pavlus'un onlar için çektiği kaygılardan kaynaklanan uyarıları içerir (4:14-20). Pavlus onları her bakımdan kutsal olmaya çağırıyor3. Aralarındaki bölünmeler4 ve dünyasal bilgeliklerine5 ilişkin gururlanmalar Pavlus'u en çok kaygılandıran konulardandır. Bu sözde bilgeliğe karşı, çarmıha gerilen Mesih'i, Tanrı'nın bilgeliği ve gücü olarak ilan etmektedir (1:17-2:16). Pavlus ayrıca Korintliler'i fuhuş6, birbirlerine karşı açtıkları davalar (6:1-8) ve toplantılardaki düzensizlikleri (11:17-34) konusunda bir hayli azarlar. Buna karşılık onları, sevgiyi kendilerine amaç edinmeye özendirir (13. bölüm).

Yazdıkları mektupta kendisine yönelttikleri sorulara yanıt verir. Bu sorular temelde bekârlık, evlilik (7. bölüm); putlara sunulan kurbanların etinin yenip yenmemesi7; ruhsal armağanlar ve bunların işlevleri8 ve Yeruşalim'de bulunan yoksul inanlılara verilecek bağışların toplanmasıyla9 ilgilidir.

Mektup, Korint'teki bazı kişilerin yadsıdıkları diriliş konusuna ilişkin öğretiyi de içerir (15. bölüm).

Ana Hatlar:

1:1-9 Selam ve teşekkürler
1:10-6:20 Korint kilisesindeki karışıklıklar
1:10-17 Bölünmeler
1:18-2:16 Dünyanın bilgeliğine karşı Tanrı'nın bilgeliği
3:1-4:21 Bölünmeler
5:1-13 Topluluğun fuhuş karşısındaki tutumu
6:1-11 Topluluk içi davalar
6:12-20 Fuhuş
7:1-16:4 Korintliler'in sorularına verilen yanıtlar
7:1-40 Evlilik
8:1-11:1 Putlara sunulan kurbanların eti
11:2-33 Toplantıdaki düzen
12:1-14:20 Ruhsal armağanlar
15:1-58 Diriliş
16:1-4 Kutsallar için toplanacak bağışlar
16:5-24 Sonuç

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş