Galatyalılar 1

« 2. Korintliler 13 | Galatyalılar 2 »
1
1-2İnsanlarca ya da insan aracılığıyla değil, İsa Mesih ve O'nu ölümden dirilten Baba Tanrı aracılığıyla elçi atanan ben Pavlus'tan ve benimle birlikte olan bütün kardeşlerden Galatya'daki kiliselere selam! 3Babamız Tanrı'dan ve Rab İsa Mesih'ten sizlere lütuf ve esenlik olsun. 4Mesih, Babamız Tanrı'nın isteğine uyarak bizi şimdiki kötü çağdan kurtarmak için günahlarımıza karşılık kendini feda etti. 5Tanrı'ya sonsuzlara dek yücelik olsun! Amin.
Tek Müjde
6Sizi Mesih'in lütfuyla çağıranı bırakıp değişik bir müjdeye böylesine çarçabuk dönmenize şaşıyorum. 7Gerçekte başka bir müjde yoktur. Ancak aklınızı karıştırıp Mesih'in Müjdesi'ni çarpıtmak isteyenler vardır. 8İster biz, ister gökten bir melek size bildirdiğimize ters düşen bir müjde bildirirse, lanet olsun ona! 9Daha önce söylediğimizi şimdi yine söylüyorum: Bir kimse size kabul ettiğinize ters düşen bir müjde bildirirse, ona lanet olsun! 10Şimdi ben insanların onayını mı, Tanrı'nın onayını mı arıyorum? Yoksa insanları mı hoşnut etmeye çalışıyorum? Eğer hâlâ insanları hoşnut etmek isteseydim, Mesih'in kulu olmazdım.
Mesih'in Elçisi Pavlus
11Kardeşlerim, yaydığım Müjde'nin insandan kaynaklanmadığını bilmenizi istiyorum. 12Çünkü ben onu insandan almadım, kimseden de öğrenmedim. Bunu bana İsa Mesih vahiy yoluyla açıkladı. 13 Yahudi dinine bağlı olduğum zaman nasıl bir yaşam sürdüğümü duydunuz. Tanrı'nın kilisesine alabildiğine zulmediyor, onu kırıp geçiriyordum. 14Yahudi dininde yaşıtım olan soydaşlarımın birçoğundan daha ilerideydim, atalarımın geleneklerini savunmakta çok daha gayretliydim.
15-16 Ama beni daha annemin rahmindeyken seçip lütfuyla çağıran Tanrı, uluslara müjdelemem için Oğlu'nu bana göstermeye razı olunca hemen insanlara[a] danışmadım; 17Yeruşalim'e, benden önce elçi olanların yanına da gitmedim; Arabistan'a gittim, sonra yine Şam'a döndüm.
18 Bundan üç yıl sonra Kefas'la tanışmak üzere Yeruşalim'e gittim, on beş gün onun yanında kaldım. 19Öbür elçilerden hiçbirini görmedim, yalnız Rab İsa'nın kardeşi Yakup'u gördüm. 20Bakın, size yazdıklarımın yalan olmadığını Tanrı'nın önünde belirtiyorum. 21Sonra Suriye ve Kilikya bölgelerine gittim. 22Yahudiye'nin Mesih'e ait kiliseleri beni şahsen tanımıyorlardı. 23Yalnız, “Bir zamanlar bize zulmeden adam, önceleri yıkmaya çalıştığı imanı şimdi yayıyor” dendiğini duymuşlardı. 24Böylece benden ötürü Tanrı'yı yüceltiyorlardı.
« 2. Korintliler 13 | Galatyalılar 2 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

1:1-2 O’nu ölümden dirilten Diriliş, Hıristiyan inancının temelini oluşturan unsurlardan biridir (bkz. Elç.17:18; Rom.1:2-4; 1Ko.15:20; 1Pe.1:3-4). Pavlus’un elçi olması, Mesih’i dirilmiş olarak görüp O’ndan buyruk almasından kaynaklanır (bkz. Elç.1:21-22; Elç.2:32; 1Ko.11:7-8). elçi Başkasını temsil etme yetkisine sahip kişi; haberci, aracı (bkz. 1Ko.1:1-3’e ait not). ben Pavlus’tan Bkz. Rom.1:1’e ait not. kardeşlerden Bkz. Rom.1:13’e ait not. Galatya Bkz. Giriş; 1Ko.16:1; 2Ti.4:10; ayrıca bkz. Elç.13:14-14:23. kiliselere Mektup, birden fazla topluluğa hitaben yazılmış ve topluluktan topluluğa aktarılmıştı.
1:3 lütuf ve esenlik Bkz. Rom.1:7’ye ait not.
1:4 ş imdiki kötü çağdan Bkz. 2Ko.4:4’e ait not. Kutsal Kitap’ta “ş imdiki çağ” kötülük ile iç içe bir dönem olarak tanımlanırken (Ef.2:1-2; Ef.6:12), “Mesih çağı” tümüyle barış ve esenliğin hâkim olduğu zamana işaret eder (bkz. Bilgi Kutusu: Tanrı’nın Egemenliği, s. 1383). günahlarımıza karşılık Bkz. Mat.1:21; Yu.1:29; 1Ko.15:3-4 ; 1Pe.2:24 ve ilgili not.
1:5 Bkz. Rom.9:5; Rom.11:36; Rom.16:27; Ef.3:21; 1Ti.1:17.
1:6 Mesih’in lütfuyla Gerçek müjdenin ölçüsü.
1:7 Gerçekte başka bir müjde yoktur Tanrı’nın Mesih’te ve O’nun eylemlerinde görülen olağanüstü lütfunun müjdesinin (bkz. Mar.1:1; 1Ko.15:3-4) içeriğinden yoksun bir mesaj müjde sayılamaz. çarpıtmak isteyenler Yahudi olmayan imanlılara Kutsal Yasa’nın gereklerini zorla benimsetmeye çalışanlar (bkz. Giriş; Bilgi Kutusu: Yanlış Öğretiler Yayanlar, s.1729).
1:8 lanet olsun Bkz. Gal.1:9; Rom.9:3-4 ve ilgili not; 1Ko.1 Rom.2:3; Rom.16:22 ve ilgili not.
1:11 yaydığım Müjde’nin Krş. Rom.2:16; Rom.16:25. bilmenizi istiyorum Bkz. 1Ko.15:1-4.
1:12 vahiy yoluyla açıkladı Bkz. Ef.3:2-6.
1:13 Yahudi dinine EskiAntlaşma ve YeniAntlaşma arasındaki dönemde gelişen Yahudi inancı ve yaşam tarzı. Bu terim, İÖ altıncı yüzyılda Babil sürgünü ile sona eren güneydeki krallığın (Yahuda Krallığı’nın) adı olan Yahuda’dan türetilmiştir.
1:14 atalarımın geleneklerini Önceki nesiller tarafından sözlü olarak iletilenler (krş. “atalarımızın töresi”, Mat.15:1-2 ve ilgili not). gayretliydim Bkz. Flp.3:6.
1:15-16 annemin rahmindeyken seçip Bkz. Yşa.49:1; Yer.1:5; Rom.1:1; Makale: Seçilmişlik, s.1741. uluslara Bu ifade, Yahudi olmayan yabancıları (özellikle putperestleri) tanımlamak için kullanılırdı. insanlara Grekçe’den birebir çevirisi:“ete ve kana”. Grekçesi, genellikle insanın yetersizliğini veya bilgisizliğini ima eder (bkz. Mar.16:17; 1Ko.15:50 ve ilgili not).
1:17 Yeruşalim’e Kudüs. İlk imanlılar topluluğunun oluştuğu ve elçilerin yaşadığı kent. Mesih bizzat Pavlus’a görünüp müjdeyi açıklamamış olsaydı, Pavlus bunu ancakYeruşalim’de yaşayan elçilerden öğrenebilirdi. Arabistan’a Eski Ürdün topraklarında yer alan ve Şam’dan güneybatıdaki Süveyş’e uzanan Nabati Krallığı. Şam’a EskiAntlaşma’da geçenAram’ın başkenti. Pavlus,Yeruşalim’den Şam’a giderken iman etmişti (bkz. Elç.9:1-9 ve ilgili notlar).
1:18 üç yıl sonra Pavlus’un bu üç yılı Arabistan’da mı yoksa bir kısmını orada bir kısmını da Şam’da mı geçirdiği belirtilmemiştir. Söz konusu süre büyük ihtimalle İsa Mesih’in Pavlus’a görünmesinden sonrasıdır. Yeruşalim’e gittim Büyük olasılıkla Elç.9:26-30’da söz edilen ziyarettir; ancak bazı yorumcular bunun Elç.11:30’daki ziyaret olduğunu ileri sürer.
1:19 Rab İsa’nın kardeşi Bkz. Luk.8:19’a ait not. Yakup’u Elç.21:18’de Yakup’un, Yeruşalim kilisesinin önderi olduğu görülür (ayrıca bkz. Yakup: Giriş).
1:21 Suriye ve Kilikya Roma İmparatorluğu’nun iki eyaleti. Pavlus, Kilikya bölgesinde bulunan doğduğu yer Tarsus’u ziyaret etmiştir (bkz. Elç.9:30).

Videolar

Galatyalılar Girişi

Genel Bakış: Pavlus bu mektubu Galatya'da (İç Anadolu) kurduğu kiliselere yazdı. Orada Müjde'ye inananların birçoğu Yahudi değildi. Galatya'ya gelen bazı Yahudiler, Yahudi olmayanların sünnet olmaları ve Kutsal Yasa'ya uymaları gerektiğini savunuyorlardı1. Elçilerin İşleri'nden2 anlaşılacağı gibi, ilk inanlı toplulukları için duyarlı bir konuydu bu. O yıllarda İncil henüz yazılmamıştır. İnananların sahip olduğu kaynaklar, İsa'nın öğretisinden ve sünneti öngören Eski Antlaşma'dan oluşuyordu. Pavlus'un en önemli görevlerinden biri de Eski Antlaşma'nın, İsa'nın öğretisi ışığında nasıl anlaşılması gerektiğini göstermekti.

Mektubun İçeriği: Pavlus, Galatya'daki durumu duyar duymaz kaleme sarılır. İnanlıların «değişik bir müjdeye» yönelmeleri onu şaşırtmıştır3. Yaydığı bildirinin tek geçerli Müjde olduğunu, bunu doğrudan doğruya İsa Mesih'ten aldığını söylüyor4. Yıllar sonra Yeruşalim'e gider ve bildirisini elçilere de sunar. Elçiler bunu onaylayarak Pavlus'un Müjde'yi Yahudi olmayanlara ulaştırmak için aldığı çağrıyı da kabul ederler5.

Sonra Pavlus Müjde'yi özetler: «İnsanın Kutsal Yasa'nın gereklerini yaparak değil, İsa Mesih'e iman ederek aklandığını biliyoruz... Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yaparak aklanmaz» (2:16). Pavlus, Galatya'daki inanlılara şunu hatırlatıyor: Tanrı onlara Kutsal Ruh'u, Kutsal Yasa'ya uydukları için değil, iman ettikleri için verdi. İbrahim de imanıyla aklanmıştı. Şimdiyse, inanlılar Mesih'le birleşmişlerdir; hepsi O'nda birdirler. Bu nedenle aralarında ırk, cinsiyet ya da mevkiye dayanan ayrımlar son bulmuştur. Hepsi Tanrı'nın çocuklarıdır. Tanrı, Kutsal Yasa'ya bağlı yaşayanları, Yasa'nın bütün gereklerini yerine getirme tutsaklığından kurtarmak için Oğlu'nu gönderdi. Ama bu özgürlük benliğin tutkularına uymak için fırsat olmamalı6. Tersine, inanlılar Kutsal Ruh'un yönetiminde olmalı. Böylece Ruh'un meyvesi olan sevgi, sevinç, esenlik, sabır vb. niteliklere sahip olacaklardır.

Ana Hatlar:

1:1-2:10 Tek Müjde
2:11-4:7 Müjde'nin içeriği
4:8-5:12 Özgürlük ya da kölelik
5:13-26 Kutsal Ruh ya da benlik
6:1-18 Öğütler ve son sözler

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 26

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş