Romalılar 9-11

9
Tanrı'nın Seçtikleri
1Mesih'e ait biri olarak gerçeği söylüyorum, yalan söylemiyorum. Vicdanım da söylediklerimi Kutsal Ruh aracılığıyla doğruluyor. 2Yüreğimde büyük bir keder, dinmeyen bir acı var. 3-4 Kardeşlerimin, soydaşlarım olan İsrailliler'in yerine ben kendim lanetlenip Mesih'ten uzaklaştırılmayı dilerdim. Evlatlığa kabul edilenler, Tanrı'nın yüceliğini görenler onlardır. Antlaşmalar, buyrulan Kutsal Yasa, tapınma düzeni, vaatler onlarındır. 5Büyük atalar onların atalarıdır. Mesih de bedence onlardandır. O her şeyin üzerinde hüküm süren, sonsuza dek övülecek Tanrı'dır! Amin.
6Tanrı'nın sözü boşa çıktı demek istemiyorum. Çünkü İsrail soyundan gelenlerin hepsi İsrailli sayılmaz. 7 İbrahim'in soyundan olsalar bile, hepsi onun çocukları değildir. Ama, “Senin soyun İshak'la sürecek” diye yazılmıştır. 8Demek ki Tanrı'nın çocukları olağan yoldan doğan çocuklar değildir; İbrahim'in soyu sayılanlar Tanrı'nın vaadi uyarınca doğan çocuklardır. 9 Çünkü vaat şöyleydi: “Gelecek yıl bu zamanda geleceğim ve Sara'nın bir oğlu olacak.”
10Ayrıca Rebeka bir erkekten, atamız İshak'tan ikizlere gebe kalmıştı. 11-12 Çocuklar henüz doğmamış, iyi ya da kötü bir şey yapmamışken, Tanrı Rebeka'ya, “Büyüğü küçüğüne kulluk edecek” dedi. Öyle ki, Tanrı'nın seçim yapmaktaki amacı yapılan işlere değil, kendi çağrısına dayanarak sürsün. 13 Yazılmış olduğu gibi, “Yakup'u sevdim, Esav'dan ise nefret ettim.”
14Öyleyse ne diyelim? Tanrı adaletsizlik mi ediyor? Kesinlikle hayır! 15 Çünkü Musa'ya şöyle diyor:
“Merhamet ettiğime merhamet edeceğim,
Acıdığıma acıyacağım.”
16Demek ki bu, insanın isteğine ya da çabasına değil, Tanrı'nın merhametine bağlıdır. 17 Tanrı Kutsal Yazı'da firavuna şöyle diyor:
“Gücümü senin aracılığınla göstermek
Ve adımı bütün dünyada duyurmak için
Seni yükselttim.”
18Demek ki Tanrı dilediğine merhamet eder, dilediğinin yüreğini nasırlaştırır.
19Şimdi bana, “Öyleyse Tanrı insanı neden hâlâ suçlu buluyor? O'nun isteğine kim karşı durabilir?” diyeceksin. 20 Ama, ey insan, sen kimsin ki Tanrı'ya karşılık veriyorsun? “Kendisine biçim verilen, biçim verene, ‘Beni niçin böyle yaptın’ der mi?” 21Ya da çömlekçinin aynı kil yığınından bir kabı onurlu iş için, ötekini bayağı iş için yapmaya hakkı yok mu? 22Eğer Tanrı gazabını göstermek ve gücünü tanıtmak isterken, gazabına hedef olup mahvolmaya hazırlananlara büyük sabırla katlandıysa, ne diyelim? 23Yüceltmek üzere önceden hazırlayıp merhamet ettiklerine yüceliğinin zenginliğini göstermek için bunu yaptıysa, ne diyelim? 24Yalnız Yahudiler arasından değil, öteki uluslar arasından da çağırdığı bu insanlar biziz. 25 Tanrı Hoşea Kitabı'nda şöyle diyor:
“Halkım olmayana halkım,
Sevgili olmayana sevgili diyeceğim.”
26 “Kendilerine, ‘Siz halkım değilsiniz’ denilen yerde,
Yaşayan Tanrı'nın çocukları diye adlandırılacaklar.”
27 Yeşaya, İsrail için şöyle sesleniyor:
“İsrailoğulları'nın sayısı
Denizin kumu kadar çok olsa da,
Ancak pek azı[a] kurtulacak.
28Çünkü Rab yeryüzündeki yargılama işini
Tez yapıp bitirecek.”
29 Yeşaya'nın önceden dediği gibi:
“Her Şeye Egemen Rab
Soyumuzu sürdürecek birkaç kişiyi
Sağ bırakmamış olsaydı,
Sodom gibi olur, Gomora'ya benzerdik.”
İsrail'in İmansızlığı
30Öyleyse ne diyelim? Aklanma peşinde olmayan uluslar aklanmaya, imandan gelen aklanmaya kavuştular. 31Aklanmak için Yasa'nın ardından giden İsrail ise Yasa'yı yerine getiremedi. 32 Neden? Çünkü imanla değil, iyi işlerle olurmuş gibi aklanmaya çalıştılar ve “sürçme taşı” nda sürçtüler. 33 Yazılmış olduğu gibi:
“İşte, Siyon'a bir sürçme taşı,
Bir tökezleme kayası koyuyorum.
O'na iman eden utandırılmayacak.”
10
1Kardeşler! İsrailliler'in kurtulmasını yürekten özlüyor, bunun için Tanrı'ya yalvarıyorum. 2Onlara ilişkin tanıklık ederim ki, Tanrı için gayretlidirler; ama bu bilinçli bir gayret değildir. 3Tanrı'nın öngördüğü doğruluğu anlamadıkları ve kendi doğruluklarını yerleştirmeye çalıştıkları için Tanrı'nın öngördüğü doğruluğa boyun eğmediler. 4Oysa her iman edenin aklanması için Mesih, Kutsal Yasa'nın sonudur.
5 Musa, Kutsal Yasa'ya dayanan doğrulukla ilgili şöyle yazıyor: “Yasa'nın gereklerini yapan, onlar sayesinde yaşayacaktır.” 6-7 İmana dayanan doğruluk ise şöyle diyor: “Yüreğinde, ‘Göğe –yani Mesih'i indirmeye– kim çıkacak?’ ya da, ‘Dipsiz derinliklere –yani Mesih'i ölüler arasından çıkarmaya– kim inecek?’ deme.” 8Ne deniyor?
“Tanrı sözü sana yakındır,
Ağzında ve yüreğindedir.”
İşte duyurduğumuz iman sözü budur. 9İsa'nın Rab olduğunu ağzınla açıkça söyler ve Tanrı'nın O'nu ölümden dirilttiğine yürekten iman edersen, kurtulacaksın. 10Çünkü insan yürekten iman ederek aklanır, imanını ağzıyla açıklayarak kurtulur. 11 Kutsal Yazı, “O'na iman eden utandırılmayacak” diyor. 12Çünkü Yahudi Grek ayrımı yoktur, aynı Rab hepsinin Rabbi'dir. Kendisini çağıranların tümüne eliaçıktır. 13 “Rab'bi adıyla çağıran herkes kurtulacak.”
14Ama iman etmedikleri kişiyi nasıl çağıracaklar? Duymadıkları kişiye nasıl iman edecekler? Tanrı sözünü yayan olmazsa, nasıl duyacaklar? 15 Sözü yaymaya gönderilmezlerse, sözü nasıl yayacaklar? Yazılmış olduğu gibi: “İyi haber müjdeleyenlerin ayakları ne güzeldir!”
16 Ne var ki, herkes Müjde'ye uymadı. Yeşaya'nın dediği gibi: “Ya Rab, verdiğimiz habere kim inandı?” 17Demek ki iman, haberi duymakla, duymak da Mesih'le ilgili sözün yayılmasıyla olur. 18 Ama soruyorum: Onlar duymadılar mı? Elbet duydular.
“Sesleri bütün yeryüzüne,
Sözleri dünyanın dört bucağına ulaştı.”
19 Yine soruyorum: İsrail anlamadı mı? Önce Musa,
“Ben sizi ulus olmayanla kıskandıracağım,
Anlayışsız bir ulusla sizi öfkelendireceğim” diyor.
20 Sonra Yeşaya cesaretle,
“Aramayanlar beni buldu,
Sormayanlara kendimi gösterdim” diyor.
21Öte yandan İsrail için şöyle diyor:
“Söz dinlemeyen, asi bir halka
Bütün gün ellerimi uzatıp durdum.”
11
Tanrı'nın Kendine Ayırdığı Kişiler
1 Öyleyse soruyorum: Tanrı kendi halkından yüz mü çevirdi? Kesinlikle hayır! Ben de İbrahim soyundan, Benyamin oymağından bir İsrailli'yim. 2Tanrı önceden bildiği kendi halkından yüz çevirmedi. Yoksa İlyas'la ilgili bölümde Kutsal Yazı'nın ne dediğini, İlyas'ın Tanrı'ya nasıl İsrail'den yakındığını bilmez misiniz? 3 “Ya Rab, senin peygamberlerini öldürdüler, senin sunaklarını yıktılar. Yalnız ben kaldım. Beni de öldürmeye çalışıyorlar.”
4 Tanrı'nın ona verdiği yanıt nedir? “Baal'ın önünde diz çökmemiş yedi bin kişiyi kendime ayırdım.” 5Aynı şekilde, şimdiki dönemde de Tanrı'nın lütfuyla seçilmiş küçük bir topluluk[b] vardır. 6Eğer bu, lütufla olmuşsa, iyi işlerle olmamış demektir. Yoksa lütuf artık lütuf olmaktan çıkar! 7Sonuç ne? İsrail aradığına kavuşamadı, seçilmiş olanlar ise kavuştular. Geriye kalanlarınsa yürekleri nasırlaştırıldı. 8 Yazılmış olduğu gibi:
“Tanrı onlara uyuşukluk ruhu verdi;
Bugüne dek görmeyen gözler, duymayan kulaklar verdi.”
9 Davut da şöyle diyor:
“Sofraları onlara tuzak,
Kapan, tökez ve ceza olsun.
10Gözleri kararsın, göremesinler.
Bellerini hep iki büklüm et!”
Aşılanmış Dallar
11Öyleyse soruyorum: İsrailliler, bir daha kalkmamak üzere mi sendeleyip düştüler? Kesinlikle hayır! Ama onların suçu yüzünden öteki uluslara kurtuluş verildi; öyle ki, İsrailliler onlara imrensin. 12Eğer İsrailliler'in suçu dünyaya zenginlik, bozgunu uluslara zenginlik getirdiyse, bütünlüğü çok daha büyük bir zenginlik getirecektir! 13Öteki uluslardan olan sizlere söylüyorum: Uluslara elçi olarak gönderildiğim için görevimi yüce sayarım. 14Böylelikle belki soydaşlarımı imrendirip bazılarını kurtarırım. 15Çünkü onların reddedilmesi dünyanın Tanrı'yla barışmasını sağladıysa, kabul edilmeleri ölümden yaşama geçiş değil de nedir? 16Hamurun ilk parçası kutsalsa, tümü kutsaldır; kök kutsalsa, dallar da kutsaldır.
17-18Ama zeytin ağacının bazı dalları kesildiyse ve sen yabanıl bir zeytin filiziyken onların yerine aşılanıp ağacın semiz köküne ortak oldunsa, o dallara karşı övünme. Eğer övünüyorsan, unutma ki, sen kökü taşımıyorsun, kök seni taşıyor. 19O zaman, “Ben aşılanayım diye dallar kesildi” diyeceksin. 20Doğru, onlar imansızlık yüzünden kesildiler. Sense imanla yerinde duruyorsun. Böbürlenme, kork! 21Çünkü Tanrı asıl dalları esirgemediyse, seni de esirgemeyecektir.
22Onun için Tanrı'nın iyiliğini de sertliğini de gör. O, düşenlere karşı serttir; ama O'nun iyiliğine bağlı kalırsan, sana iyi davranır. Yoksa sen de kesilip atılırsın! 23İmansızlıkta direnmezlerse, İsrailliler de öz ağaca aşılanacaklar. Çünkü Tanrı'nın onları eski yerlerine aşılamaya gücü vardır. 24Eğer sen doğal yapısı yabanıl zeytin ağacından kesilip doğaya aykırı olarak cins zeytin ağacına aşılandınsa, asıl dalların öz zeytin ağacına aşılanacakları çok daha kesindir!
Bütün İsrail Kurtulacak
25Kardeşler, bilgiçliğe kapılmamanız için şu sırdan habersiz kalmanızı istemem: İsrailliler'den bir bölümünün yüreği, öteki uluslardan kurtulacakların sayısı tamamlanıncaya dek duyarsız kalacaktır. 26 Sonunda bütün İsrail kurtulacaktır. Yazılmış olduğu gibi:
“Kurtarıcı Siyon'dan gelecek,
Yakup'un soyundan tanrısızlığı uzaklaştıracak.
27Onların günahlarını kaldıracağım zaman
Kendileriyle yapacağım antlaşma budur.”
28İsrailliler Müjde'yi reddederek sizin uğrunuza Tanrı'ya düşman oldular; ama Tanrı'nın seçimine göre, ataları sayesinde sevilmektedirler. 29Çünkü Tanrı'nın armağanları ve çağrısı geri alınamaz. 30Bir zamanlar Tanrı'nın sözünü dinlemeyen sizler şimdi İsrailliler'in sözdinlemezliğinin sonucu merhamete kavuştunuz. 31Bunun gibi, İsrailliler de, sizin kavuştuğunuz merhametle merhamete erişmek için şimdi söz dinlemez oldular. 32Çünkü Tanrı, merhametini herkese göstermek için herkesi sözdinlemezliğin tutsağı kıldı.
Tanrı'ya Övgüler
33 Tanrı'nın zenginliği ne büyük, bilgeliği ve bilgisi ne derindir! O'nun yargıları ne denli akıl ermez, yolları ne denli anlaşılmazdır!
34 “Rab'bin düşüncesini kim bilebildi?
Ya da kim O'nun öğütçüsü olabildi?”
35 “Kim Tanrı'ya bir şey verdi ki,
Karşılığını O'ndan isteyebilsin?”
36 Her şeyin kaynağı O'dur; her şey O'nun aracılığıyla ve O'nun için var oldu. O'na sonsuza dek yücelik olsun! Amin.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

9:1 Yalnızca Kutsal Ruh’un ışığına sahip olan vicdan güvenilirdir.
9:3-4 lanetlenip Tanrı’nın gazabına teslim edilip ebediyen mahvolma anlamına gelir (bkz. 1Ko.12:3; 1Ko.16:22; Gal.1:8). Pavlus Yahudi soydaşları için yürekten duyduğu derin sevgisini böyle ifade eder (krş. benzer bir sevgi ifadesi, Çık.32:32). İsrailliler’in Tanrı tarafından ‘İsrail’ adı verilen Yakup’un soyundan gelenler (bkz. Yar.32:28 ve ilgili not). Bu ad, hem İsrail halkı (bkz. Hak.5:7) hem de ülke bölündükten sonra Yahuda’nın kuzeyindeki krallık (İsrail Krallığı) için kullanılmıştır (bkz. 1Kr.12. bölüm). Pavlus burada, İsrailliler’in imansızlığına ve itaatsizliğine rağmen Tanrı’nın onlara verdiği vaatleri yerine getirmekte olduğunu ifade eder (bkz. Rom.3:1-8). Evlatlığa kabul edilenler İsrail halkı, Tanrı’nın oğlu olarak nitelendiriliyordu (bkz. Çık.4:22; Hoş.11:1 ve ilgili notlar; krş. Rom.8:15’e ait not; Yer.31:9). Tanrı’nın yüceliğini görenler Tanrı’nın, kendi halkının arasında olduğunun belirtilerini görenler anlamındadır (bkz. Çık.16:7,Çık.16:10; Lev.9:6,Lev.9:23; Say.16:19). Antlaşmalar Önce sadece İbrahim’le (Yar.12:1-3; Yar.15:17-21; Yar.17:1-8), ardından Musa aracılığıyla İsrailliler’le yapılan (Çık.19:4-6; Çık.24:1-4), Moav ovalarında (Yas.28-30. bölümler) ve Şekem’de yenilenen (Yşu.24. bölüm), daha sonra Davut’la yapılan (2Sa.7. bölüm; Çık.23:5; Mez.89:3-4,Mez.89:28-29; Mez.132:11-12) antlaşmaları ve Yer.31:31-34’te peygamberlik edilen yeni antlaşmayı içerir. vaatler Özellikle İbrahim’e verilen vaatler söz konusudur (bkz. Yar.11:1-3, 7; Yar.13:14-17; ayrıca bkz. Rom.17:5-8; Rom.22:16-18 ve ilgili notlar). Aynı zamanda EskiAntlaşma’da bulunan, Mesih’le ilgili olan vaatleri kapsar (bkz. örn. 2Sa.7:12,2Sa.7:16; Yşa.9:6-7; Yer.23:5; Hez.34:23-24; Hez.37:24 ve ilgili notlar).
9:5 Büyük atalar İbrahim, İshak ve Yakup. Mesih... Tanrı’dır YeniAntlaşma boyunca İsa Mesih’in tanrılığına ilişkin en açık ifadelerden biridir (ayrıca bkz. Rom.1:4; Rom.10:9; Mat.28:19; Yu.1:1, 3, 10,14,18; Yu.5:18; Yu.8:58; Yu.10:30; Yu.20:28; Flp.2:6-8 ; Kol.1:15-20; Kol.2:9; Tit.2:13; İbr.1:1-8; 2Pe.1:1; Va.1:13-18; Va.22:13 ve ilgili notlar).
9:6 Pavlus, İsrailliler’in (bir halk olarak) seçildiğini inkâr etmiyor, ancak aralarında imanlı olanların da olmayanların da bulunduğunu ifade ediyor. Bedence İbrahim’in soyundan olmak, Tanrı’nın ruhsal ailesinde yer almak için güvence sağlamaz. Tanrı’nın sözü Bkz. Rom.9:3-5 ve ilgili notlar.
9:7 soyundan Bedensel olarak (krş. Rom.1:8; İsmail ve soyu).
9:8 Tanrı’nın çocukları Bkz. Rom.9:3-4. Burada, iman eden İsrailliler’den söz edilmektedir.
9:11-12 iyi ya da kötü bir şey yapmamışken Yakup’un seçilmesinin nedeni övgüye değer bir iyilik yapmış olması değildir ; Tanrı onu kendi lütfundan ötürü seçmiştir. Tanrı’nın seçim yapmaktaki amacı Bkz. Ef.1:4’e ait not. işlere değil, kendi çağrısına dayanarak İshak’ın karısı Rebeka’nın ikiz çocukları Yakup ile Esav doğmadan önce Tanrı birini seçti (bkz. Mal.1:2-5 ve ilgili notlar). çağrısına Bkz. Rom.8:28 ve ilgili not.
9:13 Yakup’u sevdim, Esav’dan ise nefret ettim Bkz. Mal.1:3’e ait not.
9:14 Tanrı adaletsizlik mi ediyor? Pavlus’a göre, Tanrı’nın bütün sıfatlarıyla (iyi, adil, sevgi dolu, her şeyi bilen vs.) yaptığı seçime güvenmeyen bir kişinin sorabileceği, ama yanıtı “kesinlikle hayır” olan bir soru.
9:15 Pavlus, İshak ile İsmail ve Yakup ile Esav arasındaki seçimde Tanrı’nın adaletsiz davrandığı fikrini, seçtiklerine merhamet göstermekte sahip olduğu mutlak yetkiden söz ederek reddeder.
9:16 bu Tanrı’nın insan tarafından yönlendirilemeyen seçimi. Pavlus İsrail’in reddedilme nedeninin imansızlıkları olduğunu açıkça belirtir (bkz. Rom.1:30-32 ve ilgili notlar).
9:17 Bkz. Çık.15:13-18; Yşu.2:10-11; Yşu.9:9-20; 1Sa.4:8. RAB, Eski Antlaşma döneminde nasıl amacını gerçekleştirmek üzere çeşitli aracılar (örn. firavun) kullandıysa, şimdi de kurtuluş tasarısının duyulması için aynısını yapacaktır. firavuna Mısır’dan çıkış dönemindeki firavun. Seni yükselttim Grekçesi’nden, “Seni Mısır’ın hâkimi yaptım” diye de çevrilebilir.
9:18 Bu ayetteki cümlenin ilk yarısı Çık.33:19’u (bkz. Rom.1:15), ikinci yarısı ise Çık.7:3; Çık.9:12 ve Çık.14:4,Çık.14:17 gibi Tanrı’nın firavunun ve Mısırlılar’ın yüreğini katılaştırdığını söylediği ayetleri hatırlatır. Bu sözler, Tanrı’nın keyfi kararlar verdiği şeklinde anlaşılmamalıdır (bkz. Rom.9:30-32). Pavlus, Tanrı’nın İsrail’i reddetme nedenini nihai olarak İsrail’in imansızlığına bağlar. Aynı durum, Musa’nın uyarısını dinlemeyen firavun için de geçerli olmuştur (bkz. Çık.4:21’e ait not).
9:21 Anafikir, Tanrı’nın yaratıcı olarak insanı belirlediği yönde donatılmış halde yaratmaya hakkı olduğudur (krş. Yer.18:1-10 ve ilgili notlar).
9:23 Yüceliğinin Bkz. Rom.3:23’e ait not.
9:25-26 Hoşea Kitabı’nda İsrail’in, özellikle kuzeydeki krallığın (İsrail Krallığı’nın), Tanrı’nın yapacağı yeni antlaşma zamanında eski gönencine kavuşmasından söz edilmektedir. Bu yeni antlaşmanın temeli Mesih’in ölümü ve dirilişi ile atılmış ve Yahudi olmayanlar, Mesih’e iman ederek ruhsal bereketlere ortak olmuştur. Pavlus, Tanrı’nın Yahudi olmayanları bağışlayıp kurtarması ve kendi isteğiyle antlaşmasının sınırlarını genişletip onları da kendi halkına dâhil etmesi nedeniyle, bu ayetleri kısmen yerine gelmiş olarak görür (bkz. 11. bölüm).
9:27-29 pek azı Birebir çevirisi “kalıntı” (krş. Rom.11:5’e ait not). İsrail halkının (ve onunla bağlantılı olarak tüm halkların) kurtuluş tarihi açısından önemli bir terim olan “kalıntı”, Kutsal Kitap boyunca farklı şekillerde çevrilmiştir (bkz. Makale: Kalıntı, s.948). Yşa.10:22-23’te ve Yşa.1:9’da (bkz. ilgili notlar), sayıları çok olan İsrail halkından, sürgünden sonra yalnızca az sayıda kişinin hayatta ve antlaşmaya bağlı kalacağı belirtilir. Tanrı’nın çağrısı hem İsrail halkına hem de öteki halklara yöneliktir (Yşa.9:24).
9:32 imanla değil İsrail halkının hatası, Tanrı’nın beğenisini kazanmak isterken imanı gözardı edip bunu iyilikler yaparak gerçekleştirmeye çalışmaktı. sürçme taşı İsa Mesih. Tanrı’nın İsrail’i reddetme nedeni keyfi değildir; İsrail, Tanrı’nın öngördüğü yolu (Mesih’e iman etmeyi) reddetmiştir.
9:33 Burada alıntılanan Yşa.8:14 ve Yşa.28:16 (bkz. ilgili not) ayetleri, ilk Hıristiyanlar’ın İsa’nın Mesih olduğunu savunurken başvurdukları ayetlerdi (bkz. 1Pe.2:4;6-8; ayrıca bkz. Mez.118:22 ve ilgili not; Luk.20:17-18).
10:2 Tanrı için gayretlidirler Halkın Tanrı için gayreti (bkz. Elç.21:20; Elç.22:2-3) övgüye değerdir, ancak Tanrı’nın insanları aklamak için seçtiği yolu (ölüm ve dirilişiyle lütuf yolunu açan İsa’ya iman etmek) reddettiler. Pavlus’un iman etmeden önceki gayreti bunun bir örneğidir (bkz. Gal.1:14).
10:3 Tanrı’nın öngördüğü doğruluk ‘Aklanmak’ anlamındadır (bkz. Rom.3:2 1-31 ve ilgili notlar).
10:4 Mesih, Kutsal Yasa’nın sonudur “Son” sözcüğünün Grekçe karşılığı (telos) ya (1) bitirme, kesilme ya da (2) hedef, sonuç, gerçekleşme anlamlarına gelir. İsa Mesih, Yasa’nın buyruklarına eksiksizce itaat ederek kendisiyle ilgili peygamberlikleri gerçekleştirmiş, böylece Yasa’nın gereklerini yerine getirmiştir (bkz. Mat.5:17 ve ilgili not).Ayrıca Mesih, zaman ve kurtuluş tarihi anlamında Kutsal Yasa’yı sonlandırır (Mat.6:14; bkz. ilgili not); imanlılar artık Mesih’e ve öğretisine bağlıdır. Yasa bugün bağlayıcı olmasa da Tanrı’nın kutsal özyapısı hakkında açıklayıcı bir rol oynamaktadır.
10:5 Yasa’nın gereklerini yapan, onlar sayesinde yaşayacaktır Lev.18:5’te (bkz. ilgili not; ayrıca bkz. Yas.6:25 ve ilgili not) İsrail’in Sina Dağı’nda yapılan antlaşma çerçevesinde uyması gereken doğruluktan söz edilir. İsrail, Tanrı’ya (İsa Mesih’le sona eren) Kutsal Yasa aracılığıyla ulaşmak istiyorsa, Yasa’daki her kuralı sürekli ve kusursuzca yerine getirmeliydi. Pavlus, bunun imkânsız olduğunu açıklamıştır (krş. Rom.2:17-29 ile Rom.7:13-25; bkz. Gal.3:6-9).
10:6-7 Bkz. Makale:EskiAntlaşma’dan YapılanAlıntılar, s. 1668. Pavlus, aklanmanın Mesih’e olan iman aracılığıyla olduğu görüşünü desteklemek amacıyla EskiAntlaşma’dan bu alıntıyı yapar (bkz. Yas.30:12-13 ve ilgili not). Musa İsrail halkına, onların Tanrı’nın sözüne ulaşması gerekmeden sözün onlara bildirildiğini vurgulamıştır; tek yapmaları gereken bu buyruklara uymaktır (Yas.30:12-1 4’te belirtilir). Aynı şekilde Pavlus da burada, insanların Tanrı Sözü’ne (Yu.1:1), yani Mesih’e kendi başlarına ulaşmaları gerekmeden Tanrı’nın Mesih’i onlara gönderdiğini, ş imdi tek yapmaları gerekenin Mesih’e iman etmek olduğunu vurgulamaktadır.
10:8 Tanrı’nın sözü sana yakındır Eski Antlaşma metninde “söz” (Yas.30:14; bkz. Rom.30:12,Rom.30:14’e ait not), inanılması ve itaat edilmesi gereken yenilenmiş antlaşmadır. Pavlus, “duyurduğumuz iman sözü” diyerek bunu kurtuluş müjdesiyle ilişkilendirir. Temel düşünce, bu müjdenin sunduğu kurtuluş yolunun herkese açık olduğudur.
10:9 İsa’nın Rab olduğunu Sonraki yıllarda Hıristiyan inanç bildirilerine temel olan bu ikrar (ayrıca bkz. 1Ko.12:3 ve ilgili not), ilk yüzyıl kilisesinde vaftiz sırasında söylenirdi. Septuaginta’da Yahve adının karşılığı olarak “RAB” sözcüğünün kullanıldığı göz önünde bulundurulduğunda, Pavlus’un İsa’ya atfettiği ilahi sıfatın öneminin apaçık olduğu görülür. Tanrı’nın O’nu ölümden dirilttiğine Kurtuluş müjdesinin dayanağı (bkz. Elç.2:14-40; ayrıca bkz. Elç.3:15 ve ilgili not; Elç.10:40; 1Ko.15:3-4,1Ko.15:14,1Ko.15:17). yürekten Yürek, Kutsal Kitap’ta sadece duyguyu değil, zekâyı ve iradeyi de ifade eder (bkz. Mez.5:9 ve ilgili not). kurtulacaksın Kurtuluş sadece günahların bağışlanmasını değil, yargı gününde mahkûm edilmekten kurtulmayı da içerir (bkz. İbr.1:27-28 ve ilgili not).
10:12 Yahudi Grek ayrımı yoktur Bkz. Rom.10:13; Rom.3:22.
10:13 Bkz. Elç.2:21 ve ilgili not. Rab’be yakaran Grekçe’den birebir çevirisi: “Rab’bin adını çağıran”.
10:14-15 İsrail halkının kurtuluş müjdesini duymak ve kabul etmek için yeterli fırsatları olmadığı iddia edilebilirdi; bu nedenle Pavlus söz sanatı içeren bir dizi soruyla Yahudiler’in kurtulmaları için gerekli koşulları belirtir: (1) Tanrı tarafından sözü yaymak için bir kişinin gönderilmesi, (2) sözün duyurulması, (3) insanların bunu duyması ve (4) duyurulana iman etmesi. Tanrı, peygamberler göndererek sorumluluğunu yerine getirmiştir.
10:15 İyi haber müjdeleyenlerin ayakları ne güzeldir! Sürgündeki İsrailliler’e Babil’deki tutsaklıktan yakında özgür kılınacaklarına ilişkin iyi haberi ulaştıranlardan söz eden Yşa.52:7 (bkz. ilgili not) ayetinden alıntı yapılmıştır. O ayette geçen sözler burada, insanlara günaha tutsaklıktan kurtulabileceklerine ilişkin iyi haberi (yani kurtuluş müjdesini) duyuranlar için kullanılmıştır.
10:18 Sesleri... dünyanın Göklerin Tanrı’nın yüceliğine tanıklık ettiğinden söz eden Mez.19:4’ten alıntı yapılmıştır (bkz. ilgili not). Buradaki “sesler”, kurtuluş müjdesini duyuran imanlılarla ilişkilendirilir.
10:19 İsrail anlamadı mı? Eski Antlaşma’dan yapılan alıntı (Yas.32:21; bkz. ilgili not) bu soruyu yanıtlar. Bildiriyi anlayanlar, İsrail halkının ruhsal anlamda cahil olarak nitelendirdiği öteki halklar olmuştur. Onlar anladıklarına göre, ilk atalarından beri Tanrı’nın sözlerine ve vaatlerine sahip İsrail halkı rahatlıkla anlamalıydı. ulus olmayanla Tanrı’nın yeni halkı, yani her ulustan oluşan imanlılar topluluğu ; kilise (bkz. Rom.4:16-17 ; Rom.9:25; Elç.15:14; Ef.2:14-16’ya ait not; Ef.2:19; 1Pe.2:10).
9:30-10:21 İsrail’in reddedilişinin nedeni.
10:21 İsrail, ulus olarak Tanrı tarafından reddedilmesinden kendisi sorumludur. Tanrı’nın isteğini yerine getirmemiş, yani İsa Mesih’e iman etmemiştir.Ancak Tanrı, itaatsizliğine rağmen İsrail halkına elini sevgiyle uzatmaya devam etmektedir (bkz. Yşa.65:2).
11:2 önceden bildiği Bkz. Rom.8:29’a ait not. İlyas’la ilgili bölümde 1Kr.19:1-18’i anlatmak için kullanılan ifade (krş. Mar.12:26).
11:5 Tanrı’nın lütfuyla seçilmiş Tanrı’ya sadık bir azınlığın var olması onların yaptığı iyiliklere değil, Tanrı’nın lütfuna dayanmaktadır. küçük bir topluluk Grekçe’den birebir çevirisi: “bir kalıntı” (bkz. Rom.9:27’ye ait not).
11:7 İsrail aradığına kavuşamadı ‘İsrail ulus olarak Tanrı katında doğru sayılmadı’anlamında. seçilmiş olanlar İsrailliler arasında Mesih’e iman ederek Tanrı’nın lütfuyla kurtulan azınlık (bkz. Rom.8:29’a ait not). Geriye kalanlarınsa yürekleri nasırlaştırıldı Tanrı, Mesih’e iman etmeyenlerle ilgili yargıyı kesinleştirmek için onları ruhsal gerçeğe karşı duyarsız kılmıştır (bkz. Rom.11:25; Yşa.6:8-10; Mar.4:12; Luk.1:9-10).
11:9-10 Davut’un düşmanlarına hitap ettiği Mez.69:22-23’ten (bkz. ilgili notlar) yapılan alıntı, burada Tanrı’nın insan yüreğini nasırlaştırmasının sonuçlarını anlatmak için kullanılmıştır.
11:11 onların suçu İsrail halkının kurtuluş müjdesini reddetmesi. İsrailliler onlara imrensin Bkz. Rom.11:14; Rom.10:19.
11:12 dünyaya zenginlik “Uluslara zenginlik” ile aynı anlamdadır. İsrailliler’in kurtuluş müjdesini reddetmesi, elçilerin öteki uluslara yönelmesine neden olmuştur (bkz. Elç.13:46-48; Elç.18:6); böylece öteki uluslar müjdenin bereketlerine kavuşmuştur. bozgunu “Onların suçu” (bkz. Rom.11:11’e ait not) ifadesine eşdeğerdir, fakat burada bu suçun yol açtığı kayıp vurgulanmaktadır. bütünlüğü Tüm İsrail halkının kurtuluşu (bkz. Rom.11:25-27 ve ilgili notlar). çok daha büyük bir zenginlik Bkz. Rom.11:15’e ait not.
11:13 Uluslara elçi Bkz. Rom.1:5; Rom.11:8-9,Rom.11:12,Rom.11:16; Rom.15:9,Rom.15:12’ye ait not; Elç.9:15; Gal.1:15-16; Gal.2:7 ve ilgili not; Gal.1:9; ayrıca bkz. Ef.2:11-22; Ef.3:3,Ef.3:6,Ef.3:10 ve ilgili notlar.
11:15 onların reddedilmesi Tanrı’nın iman etmekte direnen İsrail halkını geçici ve kısmi olarak dışlaması (bkz. Rom.11:25 ve ilgili not). ölümden yaşama geçiş 12. ayetteki “çok daha büyük bir zenginlik” ifadesine eşdeğerdir (bkz. Rom.11:12 ve ilgili notlar). Pavlus’un bu tanımlamasının ne olduğu hakkında üç görüş ileri sürülür: (1) tüm dünyayı kapsayan ruhsal uyanış; (2) ölülerin dirilmesiyle kurtuluşun tamamlanması; (3) tüm İsrail halkının iman etmesini diriliş olarak tasvir eden mecazi bir ifade.
11:16 İlk harmandan dövülerek elde edilen un ve bundan yapılan ilk hamur RAB’be sunulurdu ; böylece RAB’be ayrıldığı için ilk parçası kutsal olan hamurun tümü kutsal olurdu (bkz. Say.15:17-21). ilk parçası İman ataları, özellikle İbrahim kastediliyor (krş. Çık.23:19 ve ilgili not). tümü İsrail halkı. kutsal İsrailliler,Tanrı’nın önünde doğru sayıldıklarından değil, Tanrı onlarla ilgili (bkz. Rom.3:3-4) vaatlerine (örn. İbrahim’le yaptığı antlaşmaya, Yar.12:1-3; Yar.22:17-18) sadık kalacağı için ‘kutsal’ olarak adlandırılırlar. kök İman ataları (bkz. Rom.15:8-9’a ait not). dallar İsrail halkı.
11:17-18 dalları İsrail halkının iman etmeyen bireyleri. yabanıl bir zeytin filiziyken Öteki uluslardan olan imanlılar. aşılanıp 17-24. ayetlerde, yabanıl bir zeytin dalının (öteki ulusların) dikili bir zeytin ağacına aşılanması benzetmesi kullanılmıştır ; doğanın yapısına aykırı olan böyle bir aşılamadan verim sağlanmasının imkansız olduğu herkesçe bilinir (Rom.11:24). Pavlus’un vurgulamak istediği, Tanrı’nın, İsrail halkı ile öteki halklar arasında, gerçekleşmesi imkânsız olan bir birliği sağlamış olmasıdır. ağacın semiz köküne İman atalarından, özellikle İbrahim ve İbrahim’le yapılan antlaşmadan söz ediliyor. Zeytin ağacının bütünü İsrail halkından iman edenleri temsil eder. kök seni taşıyor Öteki ulusların kurtuluşu, Tanrı’nın İsrail halkının atalarına verdiği vaatlere (örn. İbrahim’le yapılan antlaşmaya) dayanır (bkz. Yu.4:22 ve ilgili not).
11:19 dallar Burada, inanmayan İsrailliler söz konusudur.
11:20 kork! Bkz. Yar.20:11; Özd.1:7 ve ilgili notlar; krş. Rom.3:7; İbr.4:1; 1Pe.1:17.
11:24 doğaya aykırı Bkz. Rom.11:17-18’e ait not. Öteki ulusların Tanrı halkına dâhil edilmesi (bkz. Ef.2:12 ve ilgili not).
11:25 bilgiçliğe kapılmamanız için Öteki uluslar, Tanrı’nın merhameti sayesinde kurtuluşa dâhil edilmişlerdir; bu nedenle kendilerini İsrail halkından üstün görmemelidirler. sır Eski Antlaşma’da açıklanmamış olup YeniAntlaşma’da herkesin bilmesi ve anlaması için Tanrı tarafından vahyedilmiş gerçektir (bkz. Rom.16:25; 1Ko.4:1; 1Ko.15:51-52 ve ilgili not; Ef.1:9; Ef.5:32 ve ilgili not; Ef.6:19; Kol.1:25-27 ve ilgili notlar; Kol.2:2-3 ; Kol.4:3). Sözcük, (1) Mesih’in beden alışını (1Ti.3:16; bkz. ilgili not), (2) Mesih’in ölümünü ( “saklı bilgelik”, 1Ti.2:7-8 ve ilgili not), (3) Tanrı’nın her şeyi Mesih’te birleştirmeye (Ef.1:9-10) yönelik amacını, (4) İsrailliler ve öteki uluslarla birlikte imanlılar topluluğu oluşturmaya yönelik amacını (Ef.3:3-4), (5) dirilişte gerçekleşecek değişimi (1Ko.15:51-52) ve (6) Tanrı’nın hem İsrailliler’i hem de öteki ulusları, her ikisinin de itaatkâr olmadığı bir dönemden sonra merhametiyle egemenliğine dâhil etme tasarısını (1Ko.11:25) belirtmek için kullanılmıştır. dek İsrail halkının sonsuza kadar ruhsal yönden duyarsız kalmayacağına işaret eder.
11:26 bütün İsrail Bu ifadenin hangi grubu kapsadığıyla ilgili üç temel yorumu vardır: (1) İsrailliler’in her nesilden seçilmişlerinin toplam sayısı; (2) İsrailliler’in her neslinden seçilmişleri ile öteki uluslardan iman edenlerin toplam sayısı; (3) Mesih’in ikinci kez geleceği dönemde sağ olup iman eden tüm İsrailliler. kurtulacaktır Herkes gibi, İsrail halkının kurtuluşu da, İsa Mesih’e iman sayesinde gerçekleşecektir. Kurtarıcı Siyon’dan gelecek Kurtarıcının Tanrı olduğuna işaret eden Yşa.59:20’den alıntı yapılmıştır. Bazı Yahudi kaynaklar metnin Mesih’ten söz ettiğini kabul eder ; Pavlus da bu anlamda kullanır. Siyon Bkz. Gal.4:26; İbr.12:22-24’e ait notlar.
11:27 Bkz. Yer.31:31-34 ve ilgili notlar. Burada söz konusu olan antlaşma, Mesih’in çarmıhtaki ölümü ve dirilişiyle başlayıp ikinci gelişiyle tamamlanacak olan yeni antlaşmadır.
11:28 düşman oldular Yalnızca geçici olarak. sizin uğrunuza 11. ayette açıklanmıştır. ataları sayesinde sevilmektedirler Tanrı’nın İsrail halkına duyduğu sevginin nedeni, İsrail halkının atalarından kendilerine herhangi bir hak aktarıldığı için değil, Tanrı’nın atalarını sevgiyle seçmiş olmasından ve seçimini değiştirmeyeceğindendir (krş. Yas.7:7-8).
11:29 Tanrı’nın armağanları Bkz. Rom.9:3-4. çağrısı Bkz. Çık.19:5-6. geri alınamaz Vaatlerine sadık olan Tanrı, İsrail ile ilgili olarak Eski Antlaşma’da açıklanan tasarısını kesinlikle yerine getirecektir.
11:32 Pavlus burada, kesinlikle bütün insanların kurtulacağını öne sürmez. “Herkes”, hem İsrailliler hem de İsrailli olmayanlar anlamındadır ; her iki grup da Tanrı’ya karşı itaatsizlik etmiştir (krş. Gal.3:19-27).
9:1-11:36 Pavlus, 5-8. bölümlerde imanlıların kurtuluşunu ayrıntılı bir şekilde açıkladıktan sonra, İsrail halkı Tanrı’ya ve vaatlerine güvenmediğine ve bu yüzden reddedildiğine göre Tanrı’nın onlar için geleceğe ilişkin kurtuluş vaadinin nasıl geçerli olabileceğini anlatır.
11:33-36 Bilgeliği ve bilgisiyle İsrailliler’in ve öteki ulusların kurtuluşuna dair büyük tasarıyı gerçekleştiren Tanrı’ya övgü.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş