Levililer 13:2

11:1-15:33 Bu bölümlerde murdar olanla olmayan arasındaki ayrım anlatılır (bkz. Lev.11:2). Her bölümün sonunda o bölümü özetleyen ayetler bulunur (Lev.11:46-47; Lev.12:7; Lev.13:59; iki bölümün özeti, Lev.14:54-57; Lev.15:32-33). Ayetlerden, bu yasaların, ordugâhta (bkz. Lev.13:45-46’ya ait not) görünen Tanrı’nın kutsallığını simgesel bir şekilde korumak amacını taşıdığı anlaşılıyor. Murdarlıkla ilgili yasaların her birinin tam olarak ne amaçla verildiği tartışılan bir konudur. Nedenler arasında, bedensel temizlik; İsrailliler’in putperestliği çağrıştıran uygulamalardan uzaklaşması; kirliliğin günahı, hastalığı ve ölümü simgelemesi; bu yasaklar yoluyla bazı ahlâk kurallarının öğretilmesi bulunur. Murdar kişi, ordugâhtan ve dolayısıyla Tanrı’dan uzak tutulur ve belirli bir süre Buluşma Çadırı’na yaklaşıp ibadete katılmasına izin verilmezdi ; bu kişi yıkanma ve kurban sunma yoluyla arınırdı (bkz. 13-15. bölümler).

13:2 deri hastalığına İbranicesi, çeşitli deri hastalıklarını kapsar. 13-14. bölümlerde ağırlıklı biçimde işlenen bir konudur (ayrıca bkz. Lev.22:4-8 ; Say.5:2-4; Yas.24:8-9). Bu tür hastalıklar bedende, tıpkı eşyaların küflenmesinde olduğu gibi (krş. Lev.13:47-59), çürümüşlüğü ve ölümü hatırlatan belirgin kusurlara yol açıyordu. Açıklanan belirtiler ve belirtilerin değişim hızı göz önüne alındığı nda, bu hastalığın cüzam (Hansen hastalığı) olmadığı anlaşılır. Hansen hastalığı olarak da bilinen gerçek cüzam, Ortadoğu’ya ilk kez İÖ dördüncü yüzyılda Büyük İskender’in askerleri tarafından Hindistan’dan taşınmıştır. Deri hastalığının teşhisi için tanımlanan belirtiler (derideki şişlerin beyazlaşması, kılların ağarması; 6,26-27,32-37) gerçekte cüzamın belirtileri değildir ; çeşitli deri hastalıkları ortak belirtilere sahip olabilirler (deride his kaybı, el ve ayak parmakların dökülmesi, yüzde şişlikler ve körlük gibi).