Yuhanna 5:17-29

17Ama İsa onlara şu karşılığı verdi: “Babam hâlâ çalışmaktadır, ben de çalışıyorum.”
18İşte bu nedenle Yahudi yetkililer O'nu öldürmek için daha çok gayret ettiler. Çünkü yalnız Şabat Günü düzenini bozmakla kalmamış, Tanrı'nın kendi Babası olduğunu söyleyerek kendisini Tanrı'ya eşit kılmıştı.
Oğul'un Yetkisi
19İsa Yahudi yetkililere şöyle karşılık verdi: “Size doğrusunu söyleyeyim, Oğul, Baba'nın yaptıklarını görmedikçe kendiliğinden bir şey yapamaz. Baba ne yaparsa Oğul da aynı şeyi yapar. 20Çünkü Baba Oğul'u sever ve yaptıklarının hepsini O'na gösterir. Şaşasınız diye O'na bunlardan daha büyük işler de gösterecektir. 21Baba nasıl ölüleri diriltip onlara yaşam veriyorsa, Oğul da dilediği kimselere yaşam verir. 22Baba kimseyi yargılamaz, bütün yargılama işini Oğul'a vermiştir. 23Öyle ki, herkes Baba'yı onurlandırdığı gibi Oğul'u onurlandırsın. Oğul'u onurlandırmayan, O'nu gönderen Baba'yı da onurlandırmaz.
24“Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir. 25Size doğrusunu söyleyeyim, ölülerin Tanrı Oğlu'nun sesini işitecekleri ve işitenlerin yaşayacakları saat geliyor, geldi bile. 26Çünkü Baba, kendisinde yaşam olduğu gibi, Oğul'a da kendisinde yaşam olma özelliğini verdi. 27O'na yargılama yetkisini de verdi. Çünkü O İnsanoğlu'dur. 28Buna şaşmayın. Mezarda olanların hepsinin O'nun sesini işitecekleri saat geliyor. 29 Ve onlar mezarlarından çıkacaklar. İyilik yapmış olanlar yaşamak, kötülük yapmış olanlar yargılanmak üzere dirilecekler.”
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

5:17-18 Yahudiler Şabat Günü çalışmazdı. İsa’nın Şabat Günü hastaları iyileştirmesini çalışmak şeklinde yorumlayarak Şabat Günü kuralını bozduğunu ileri sürmüşlerdi; oysa Tanrı, Şabat Günü bile olsa merhamet göstermekten sakınmaz (krş. Luk.14:3-6). kendi Babası olduğunu söyleyerek Yahudiler, Tanrı’nın “İsrail’in babası” olduğunu kabul eder (bkz. Çık.4:22) ve Tanrı’ya bazen “Babamız” diye hitap ederlerdi. Ancak bireysel olarak Tanrı’ya “Babam” diye hitap etmek Tanrı’ya eşitliği ima ediyordu ve bu onlara göre küfür ve günahtı.
5:19 kendiliğinden bir şey yapamaz İsa’nın, Baba’yla (Tanrı’yla birlik ve sevgiye dayanan ilişkiye sahip itaatkâr Oğul olduğu için Baba’dan bağımsız hareket etmesi mümkün değildi (bkz. Yu.4:34).
5:20 Baba Oğul’u sever Bu nedenle, Baba tasarılarını ve amaçlarını Oğlu’na açıklamış, Oğul da bunları itaatkâr biçimde gerçekleştirmiştir (bkz. Yu.17:4). daha büyük işler Bkz. Yu.5:21-29.
5:21 Baba nasıl ölüleri diriltip EskiAntlaşma’da bu konuda pek bilgi yer almaz; ancak Yahudiler dirilişe inanırdı (ancak bkz. Mar.9:10’a ait not; bkz. Makale: Antlaşmalar Arası Dönem, s. 1361; Tablo: Yahudi Mezhepleri, s. 1418; krş. Mez.16:10; Mez.49:15; Yşa.26:19; Eyü.19:26; Dan.12:1-3). Oğul da... yaşam verir İsa burada sonsuz yaşamın verilmesinden (Yu.10:10) veya gelecekteki dirilişten (bkz. Yu.11:25 ve ilgili not) söz eder. İsa bu sözüyle yalnızca Tanrı’ya ait olan bir yetkiye sahip olduğunu iddia etmektedir.
5:22 bütün yargılama işini Oğul’a vermiştir Dünyayı yargılayacak olanın Tanrı (bkz. Çık.3:14-15’e ait not) olduğuna inanan Yahudiler’e göre, bu ifade Tanrı’ya küfür sayılırdı (bkz. Mat.25:21-31; Elç.10:42; Elç.17:31; 2Ko.5:10; 2Ti.2Ko.4:1-2 ; 1Pe.4:5 ve ilgili not).
5:24 Bkz. Yu.20:31 ve ilgili not. İsa’ya iman eden kişi artık ölüler diyarına değil, yaşam diyarına aittir (bkz. Yu.3:15,Yu.3:36’ya ait notlar; krş. 2Ko.5:17).
5:25 geliyor, geldi bile Yalnızca gelecekteki dirilişten değil, Mesih’in ruhsal yönden ölü olan insanlara sunduğu sonsuz yaşam armağanının hazır olmasından söz ediliyor.
5:26 kendisinde yaşam olduğu gibi 26. ayetteki bu ifade de Baba ile Oğul arasındaki birliği vurgular: Oğul (İsa) ile Baba (Tanrı) aynı yaşama sahiptir ve Oğul bu yaşamı iman edenlere vermeye yetkilidir. 19-29. ayetlerini kapsayan kısmın anahtar ayeti 19. ayettir.
5:27 yargılama yetkisini Bkz. Yu.5:22 ve ilgili not. İnsanoğlu Bkz. Makale:İsa Mesih Kimdir?, s. 1373.
5:28-29 Bkz. Dan.12:2 ve ilgili not; Makale:Yargı, s. 260 ; Bilgi Kutusu: Diriliş, s. 1704. İnsanların yaptıklarına göre yargılanacakları (bkz. Rom.2:6-8; Va.20:12 ve ilgili notlar), ancak mahkûmiyetten kurtuluşlarının Rab İsa’ya iman etmekle mümkün olduğu ve iman eden herkes için kurtuluşun Tanrı’nın bir armağanı olduğu Kutsal Yazılar’da bildirilir (bkz. Yu.5:24 ve ilgili not). Mesih’e iman etmek, O’na Rab olarak itaat etmeyi gerektirir (bkz. Yak.2:14-26 ve ilgili not).

Videolar

Yuhanna Girişi

Kitabın Özelliği: Yuhanna, Matta'dan, Markos'tan ve Luka'dan farklı konuları vurgular. İsa'nın doğumunu anlatarak başlayacağına, İsa'nın başlangıçtan beri Tanrı'yla birlikte bulunmuş, beden alıp aramızda yaşamış olan Tanrı Sözü olduğunu açıklamakla başlar (1:1-18). Kitapta daha az sayıda mucizeden söz edilir ve bunlar İsa'nın bildirisini doğrulayan belirtiler diye anılır. («Belirti» olarak çevrilen Grekçe sözcük dile uygunluk açısından yer yer «doğaüstü belirti» ya da «mucize» olarak çevrilmiştir). Yuhanna'da birkaç yerde örnekten söz edilmekle birlikte (10:6; 16:25), benzetme sözcüğü hiç geçmez. Bunların yerine İsa'nın konuşmalarına yer verilir. Yuhanna, Celile'de geçen olayların ancak bir bölümünü anarken Yeruşalim'de geçen olaylara daha çok yer verir. İsa'nın, tutuklanmasından önceki son gece anlattıkları (13-16 bölümleri) ve 17. bölümdeki duası bunların en önemlileridir. İsa'nın ölüp dirildikten sonra izleyicilerine birkaç kez görünmesine bu kitapta daha çok yer verilir (20 ve 21).

Amaç ve İçerik: Yuhanna'nın farklı yaklaşımı hiç de şaşırtıcı değildir. Bizzat kendisi şöyle diyor: «İsa, öğrencilerinin önünde, bu kitapta yazılı olmayan başka birçok doğaüstü belirti gerçekleştirdi. Ne var ki yazılanlar, İsa'nın, Tanrı'nın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O'nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır» (20:30-31). Görülüyor ki, iman konusu güçlü bir biçimde vurgulanıyor1. Dinleyicilerin İsa'ya gösterdikleri ilgi, iman edip etmemeleriyle ölçülüyor2. Sonsuz yaşam konusu ayrıca vurgulanıyor3. İsa diyor ki, «Ben, insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim» (10:10) ve «Sonsuz yaşam, tek gerçek Tanrı olan seni ve gönderdiğin İsa Mesih'i tanımalarıdır» (17:3).

Kitapta üzerinde durulan başka bir konu, Yahudi önderlerin dinmeyen karşı koymalarıdır4. Nitekim İsa'nın çarmıha gerilmesini isteyenler de bu önderler oldu.

Bununla birlikte kitabın ana amacı, İsa'nın kim olduğunu açıklamaktır. İsa'ya «Söz»5, «Mesih»6, «Tanrı Oğlu»7, «İnsanoğlu»8 ve daha birçok unvan9 verilir. İsa-Baba Tanrı ilişkisi konusundaki öğreti bu açıklamalarla içiçedir10. İsa bu kitapta 109 kez Tanrı'yı «Baba» diye anar. 23 kez de Tanrı'dan, «beni gönderen» diye söz eder. İsa'nın Baba'ya dönmesinden sonra inanlılara gönderilen Kutsal Ruh'la11 ilgili öğretiyi de anmalıyız. Bundan başka İsa Tanrı'yla inanlılar arasındaki harikulade ilişkilerden söz eder12. Bu konuda şöyle diyor: «Beni seven sözüme uyar, Babam da onu sever. Biz de ona gelir, onunla birlikte yaşarız» (14:23).

Ana Hatlar:

1:1-18 Giriş
1:19-51 Vaftizci Yahya ve İsa'nın ilk öğrencileri
2:1-11:57 İsa'nın konuşmaları ve yaptığı mucizeler
12:1-19:42 İsa'nın ölümünden önceki son haftası
20:1-21:25 İsa'nın dirilişinden sonra izleyicilerine görünmesi

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş