Levililer 7:18-24

1:1-7:38 Bu bölümlerde başlıca beş sunuyla (yakmalık sunu, tahıl, esenlik, günah ve suç sunularıyla) ilgili düzenlemeler bulunur. İsrailliler’in sunuları, tapınak, kâhinliğe dayalı olan tapınma düzeni, RAB’le aralarındaki (RAB’bin kendileriyle yaptığı antlaşmalara dayanan) ilişkiyi koruyup sürdürmek amacını taşıyordu. Sunular, bireylerin veya toplu halde halkın günahlardan arınmasını, RAB’be adanmayı ve kutsanmayı sağlıyordu; kutlama, şükran ve tapınma amacıyla da sunulurdu. RAB’bin sunularla ilgili buyurduğu bu düzen, Mesih’in kurban olarak öleceğine de işaret ediyordu. Bireylerin günahları İsrail halkını bir toplum olarak etkilediği için sunulan sunuların işlevlerinden biri toplumsal arınma sağlamaktı. Günah işleyen bir İsrailli’nin topluma bir daha katılabilmesi ve Tanrı’nın kutsamasını elde edebilmesi için arındırma sağlayan sunular sunması gerekirdi. Sunuların işlevlerinden biri tapınmaydı. Tanrı’ya yaklaşmak isteyen imanlı Tanrı’nın buyurduğu şekilde yaklaşmalıdır. İsrail halkının ordugâhının yapısı, Buluşma Çadırı’nın mimarisi imanlının Tanrı’ya yaklaşmasının ancak ve ancak kâhinlerin sunduğu sunularla sağlandığını gösteriyordu. Ancak imanla sunulan sunular etkindi. İsrail halkı, RAB’bin sağladığı günah ve suç sunularıyla günah yüzünden bozulan ilişkisinin onarılacağına, ayrıca yakmalık, tahıl ve esenlik sunularıyla Tanrı’ya tapınabileceğine güvenmeliydi. Bu yolla saygısını da göstermiş olurdu. EskiAntlaşma’daki sunu, kurban ve kâhin sistemi öteki uluslarınkinden nispeten daha basit olsa da çok ayrıntılı bir şekilde hem halka hem de kâhinlere açıklanması, kâhinlerin görevini suiistimal etmesini engelleyecekti. İsrail halkının kurban kanıyla ilgili uygulamaları ve anlayışı öteki uluslardan farklıydı. Bazı yorumcular kanın Buluşma Çadırı’nın ne kadar içine götürüldüğünün, günahın ne kadar ciddi olduğunu gösterdiğini savunur. Örneğin, kâhinin kendisinin veya topyekun halkın işlediği günahlar söz konusu olduğunda kurban kanı Kutsal Yer’in önündeki sunağa kadar götürülürdü ; çünkü halkı temsil eden kâhinin günlük hizmetini yerine getirdiği yer Kutsal Yer’di ve söz konusu durumda Kutsal Yer’e kadar olan bölgenin arındırılması gerekirdi. Önderin veya halktan birinin günah işlemesi durumunda kan sadece ilk sunağın üzerine serpilirdi.

6:8-7:36 Bu ayetlerde, kâhinlere veya (esenlik sunusu ise) sunu getirene verilecek paylarla ilgili düzen anlatılır.

7:11-36 Bu ayetler, (1) üç tür esenlik sunusu (şükran, Lev.7:12-15; adak, Lev.7:16; gönülden, Lev.7:16), (2) yağ ve kan yeme yasağı (Lev.7:22-27) ve (3) kâhinlerin payıyla (Lev.7:28-36) ilgili düzenlemelerle 3. bölüme ek bilgiler sağlamaktadır.

7:15-18 Bkz. Lev.19:5-8. Etin tamamı çabucak yenmeliydi. Bozulmuş et, mükemmelliğini kaybettiği için murdar sayılırdı (Lev.7:18). Aynı durum Fısıh kuzusu için de geçerliydi (Çık.12:10).

7:19 Kirli sayılan Bkz. Lev.4:12’ye ait not.

7:20 halkın arasından atılacak Bkz. Yar.17:14; krş. Lev.7:21,Lev.7:25,Lev.7:27; Lev.17:4,Lev.17:9-10,Lev.17:14; Lev.18:29; Lev.19:8; Lev.20:3,Lev.20:5-6,Lev.20:17-18; Lev.23:29. Bu bazen idam ederek (örn. Lev.20:2-3; Çık.31:14), bazen de topluluktan sürgün etme yoluyla gerçekleştirilirdi.

7:21 iğrenç Bkz. Lev.7:20’ye ait not; ayrıca bkz. Lev.18:29; Lev.20:13.

7:22-27 Bkz. Lev.17:11’e ait not.

7:23 Yağ yeme yasağı, en az kan yasağı kadar sertti, ancak farklı bir nedene dayanıyordu. Kurbanın en değerli ve lezzetli parçası olan yağ, RAB’be ait olduğu için sunak üzerinde yakılmalıydı (Lev.3:16).Av hayvanlarının yağlarını yeme konusunda açık bir yasak bulunmamakla birlikte büyük olasılıkla bunlar da yasağa dâhildi (bkz. Lev.3:17).