1. Krallar 13:1

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

13:1 Yahuda’dan Beytel’e Krallığın ikiye bölünmesi Tanrı’nın izniyle gerçekleşmişti (1Kr.11:11,1Kr.11:29-39; 1Kr.12:15,1Kr.12:24), ancak ayrılan krallığın kendine has bir dinsel düzen kurması Tanrı’nın amacına aykırıydı. Bu yüzden Tanrı, güneydeki krallıktan kuzeydeki Beytel’e bir peygamber göndererek, yaptıklarının ilahi cezayı gerektiren bir eylem olduğunu onlara bildirdi. Bundan iki yüz yıl sonra, yine Yahuda’dan bir peygamber, Tekoalı Amos, kuzeydeki krallıkta bulunan Beytel’e, bu kez II. Yarovam’a Tanrı’nın yargısını bildirmeye gidecektir (Amo.7:10-17).