1. Krallar 17

17
İlyas ve Kuraklık
1 Gilat'ın Tişbe Kenti'nden olan İlyas, Ahav'a şöyle dedi: “Hizmet ettiğim İsrail'in Tanrısı yaşayan RAB'bin adıyla derim ki, ben söylemedikçe önümüzdeki yıllarda ne yağmur yağacak, ne de çiy düşecek.”
2O zaman RAB, İlyas'a şöyle seslendi: 3“Buradan ayrıl, doğuya git. Şeria Irmağı'nın doğusundaki Kerit Vadisi'nde gizlen. 4Dereden su içeceksin ve buyruk verdiğim kargaların getirdiklerini yiyeceksin.”
5RAB'bin söylediklerini yapan İlyas, gidip Şeria Irmağı'nın doğusundaki Kerit Vadisi'ne yerleşti. 6Dereden su içiyor, kargaların sabah akşam getirdiği et ve ekmekle besleniyordu. 7Ancak ülkede yağmur yağmadığı için bir süre sonra dere kurudu.
İlyas ve Sarefatlı Dul Kadın
8O zaman RAB, İlyas'a, 9 “Şimdi kalk git, Sayda yakınlarındaki Sarefat Kenti'ne yerleş” dedi, “Orada sana yiyecek sağlaması için dul bir kadına buyruk verdim.” 10Sarefat'a giden İlyas kentin kapısına varınca, orada dul bir kadının odun topladığını gördü. Kadına: “Bana içmek için biraz su verebilir misin?” dedi. 11Kadın su getirmeye giderken İlyas yine seslendi: “Lütfen bir parça da ekmek getir.”
12Kadın, “Senin Tanrın yaşayan RAB'bin adıyla ant içerim, hiç ekmeğim yok” diye karşılık verdi, “Yalnız küpte bir avuç un, çömleğin dibinde de azıcık yağ var. Görüyorsun, bir iki parça odun topluyorum. Götürüp oğlumla kendim için bir şeyler hazırlayacağım. Belki de son yemeğimiz olacak, ölüp gideceğiz.”
13İlyas kadına, “Korkma, git yiyeceğini hazırla” dedi, “Yalnız önce bana küçük bir pide yapıp getir. Sonra oğlunla kendin için yaparsın. 14İsrail'in Tanrısı RAB diyor ki, ‘Toprağa yağmur düşünceye dek küpten un, çömlekten yağ eksilmeyecek.’ ”
15Kadın gidip İlyas'ın söylediklerini yaptı. Hep birlikte günlerce yiyip içtiler. 16RAB'bin İlyas aracılığıyla söylediği söz uyarınca, küpten un, çömlekten yağ eksilmedi.
17Bir süre sonra ev sahibi dul kadının oğlu gittikçe ağırlaşan kötü bir hastalığa yakalandı, sonunda öldü. 18Kadın İlyas'a, “Ey Tanrı adamı, alıp veremediğimiz nedir?” dedi, “Günahlarımı Tanrı'ya anımsatıp oğlumun ölümüne neden olmak için mi buraya geldin?”
19İlyas, “Oğlunu bana ver” diyerek çocuğu kadının kucağından aldı, kaldığı yukarı odaya çıkardı ve yatağına yatırdı. 20Sonra RAB'be şöyle yalvardı: “Ya RAB Tanrım, neden yanında kaldığım dul kadının oğlunu öldürerek ona bu kötülüğü yaptın?” 21İlyas üç kez çocuğun üzerine kapanıp RAB'be şöyle dua etti: “Ya RAB Tanrım, bu çocuğa yeniden can ver.”
22RAB İlyas'ın yalvarışını duydu. Çocuk dirilip yeniden yaşama döndü. 23İlyas çocuğu yukarı odadan indirip annesine verirken, “İşte oğlun yaşıyor!” dedi.
24Bunun üzerine kadın, “Şimdi anladım ki, sen Tanrı adamısın ve söylediğin söz gerçekten RAB'bin sözüdür” dedi.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.
17:1 İlyas Kral Ahav’dan daha büyük, görkemli ve önemli birinden (RAB’den) korkan İlyas, hem sözleriyle hem de eylemleriyle, Baal’a tapınmaya ve buna iştirak edenlere hararetle karşı gelmiş bir peygamberdi. ne yağmur... ne de çiy RAB kuraklık aracılığıyla, hem putperestliğe karışmış halkını cezalandırmış hem de bereket ve fırtına ilahı diye bilinen Baal’ın yağmur yağdırmaktan aciz olduğunu halkına göstermiştir (krş. Lev.26:3-4; Hoş.2:5,Hoş.2:8).
17:3 Peygamberin vaat edilen topraklardan uzaklaşması, İsrail halkının Tanrı’nın sözünden yoksun kalmasına yol açar; halkın putperestliğe karışmasının cezası ağır olmuştur (Amo.8:14).
17:4 Kuş ve hayvan leşleriyle beslenen kargaların sadece leşlerin üzerinde sürü halinde uçtuğu bilindiği için İlyas’ın saklandığı yer güvenliydi. Bu kuşların, kendi yapılarına aykırı olarak İlyas’a yiyecek taşımaları, bunun mucizevî bir olay olduğunun göstergesidir. Ayrıca, İlyas günde iki defa et yerken İsrail halkının kıtlık yaşaması, ilah Baal’a tapınmalarının yararsızlığını ve sonuçlarını gözler önüne serer.
17:9 Sayda yakınlarındaki Sarefat Kenti’ne İzebel’in babası Etbaal’ın yönetimi altındaki bölgede, Sur ve Sayda arasında bir kıyı kenti (1Kr.16:31). RAB’bin İlyas’a yerleşmesini buyurduğu bu yer, Baal’a tapınmanın merkeziydi. İsrailliler de Baal’a tapınmaya başlamıştı.
17:15-16 Antlaşma koşullarına uymaktan vazgeçip RAB’den uzaklaşan İsrailliler, refaha kavuşmak umuduyla Baal ve Aşera’ya tapınmaya başlamıştı. Putperest bir krallıkta yaşayan bu dul kadının, Tanrı’nın sözüne güvenerek itaat etmenin yaşama götüren yol olduğunu anlaması çarpıcıdır. RAB, sözüne itaat eden İsrailli olmayan bu kadının ihtiyaçlarını mucizevî şekilde karşılarken, vaat edilmiş topraklardaki sadakatsiz halkından yiyeceği esirgiyordu. RAB’bin, Yas.32:21’deki uyarısı gerçekleşmekteydi (krş. Rom.10:19; Rom.11:11,Rom.11:14).
17:22 RAB, İsrailli olmayan bu dul kadına, kadının gelecek için tek güvencesini ve en yüce antlaşma bereketi olan yaşam armağanını bağışlamıştı.
17:24 Tanrı adamısın Peygamberler için kullanılan bir unvandır. Tanrı’ya hizmet eden, Tanrı tarafından yönlendirilen kişi anlamındadır.

Videolar

1. Krallar Girişi

İsrail'de Samuel kitaplarıyla başlayan krallığın tarihine 1.Krallar Kitabı'nda devam edilir. Kitabı üç bölüme ayırabiliriz:

1. Süleyman'ın İsrail Kralı olması, babası Davut'un ölümü.
2. Süleyman'ın krallığı ve yaptığı işler, özellikle Yeruşalim'de yaptırdığı tapınak.
3. Krallığın kuzey (İsrail) ve güney (Yahuda) krallığı olarak ikiye bölünmesi ve İ.Ö. 9. yüzyılın ortalarına kadar krallıkları yöneten kralların tarihi.

1.ve 2.Krallar kitaplarında her kral Tanrı'ya bağlı olup olmamasına göre değerlendiriliyor, ulusal başarı bu bağlılığa dayanıyor, putperestlikle sadakatsizlik felaketin öncüsü olarak görülüyor. Kuzey kralları zorluklar karşısında Tanrı'ya bağlı kalmayıp başarısız olurken, güney kralları yer yer daha başarılı olur.

Kitaplardaki önemli olaylardan biri Rab'bin yürekli peygamberlerinin halkı putlara tapmamaları ve Tanrı'ya itaatsizlik etmemeleri için uyarmalarıdır. Özellikle İlyas'ın, Baal'ın peygamberleriyle yaptığı savaşımın öyküsü büyük önem taşır (18. bölüm).

1. ve 2. Krallar kitapları Septuaginta'da 3. ve 4. Krallar diye bilinir.

Ana Hatlar:

1:1-2:12 Davut'un krallığının sonu
2:13-46 Süleyman'ın kral olması
3:1-11:43 Süleyman'ın krallığı
a. 3:1-4:34 Krallığın ilk yılları
b. 5:1-8:66 Tapınağın yapımı
c. 9:1-11:43 Krallığın son yılları
12:1-22:53 Bölünen krallıklar
a. 12:1-14:20 Kuzeydeki oymakların ayaklanması
b. 14:21-16:34 Yahuda ve İsrail krallıkları
c. 17:1-19:21 Peygamber İlyas
ç. 20:1-22:40 İsrail Kralı Ahav
d. 22:41-53 Yahuda Kralı Yehoşafat'la İsrail Kralı Ahazya
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş