1. Krallar 3:1-4

3
Süleyman Tanrı'dan Bilgelik İstiyor
(2Ta.1:3-12)
1Süleyman, Mısır Firavunu'nun kızıyla evlendi. Böylece firavunla müttefik oldu. Eşini Davut Kenti'ne götürdü. Kendi sarayı, RAB'bin Tapınağı ve Yeruşalim'in çevre surları tamamlanıncaya kadar orada yaşadılar. 2Halk, hâlâ çeşitli tapınma yerlerinde RAB'be kurban sunuyordu. Çünkü o güne dek RAB'bin adına yapılmış bir tapınak yoktu. 3Süleyman babası Davut'un kurallarına uyarak RAB'be olan sevgisini gösterdi. Ancak hâlâ çeşitli tapınma yerlerinde kurban sunuyor, buhur yakıyordu.
4Tapınma yerlerinin en ünlüsü Givon'daydı. Kral Süleyman oraya giderek sunakta bin yakmalık sunu sundu.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

3:1 Mısır Firavunu’nun 21. Mısır Hanedanlığı’nın son krallarından biri olan Siamun. firavunla müttefik oldu Normalde bu yöntemle ittifak kurma âdetini benimsememiş olan Mısırlılar’ın, Süleyman’ın döneminde İsrail’in giderek artan önemini ve gücünü kabul ettiği anlaşılıyor. 1Kr.9:16’ da, firavunun, Kenan kenti Gezer’i kızının çeyizi olarak Süleyman’a verdiği belirtilir. Gezer, hem Kral Süleyman hem de firavun için iki önemli ticaret güzergâhının kesiştiği noktada bulunuyordu. Bu rotalardan Mısırlılar için önemli olanı, Gezer’in batısından geçip Mısır’dan kuzeye doğru uzanıyordu. İsrailliler için önemli olanı ise, Gezer’in kuzeyinden geçip Yeruşalim’denAkdeniz’deki Yafa limanına kadar uzanıyordu. Süleyman’ın inşa ettirdiği yapıların malzemeleri bu yoldan taşınıyordu.
3:2-3 Bkz. Çık.20:24; Say.33:52; Yas.7:5; Yas.12:3,Yas.12:5,Yas.12:8,Yas.12:13-14. İsrail halkının, Kenanlılar’ın putperest tapınmalarda kullandığı sunakları RAB’be tapınmak amacıyla bile olsa kullanmaları yasaktı (Say.33:52; Yas.7:5; Yas.12:3). Başka yerlerde tapınmanın en büyük tehlikesi, RAB’be tapınırken putperestliğe ait uygulamaları tapınmaya dâhil etmekti ve öyle de oldu. Krallık döneminde başta sadece RAB’be tapınmak için kullanılan yerler, gitgide hem RAB’be hem de Baal’a tapınmak için kullanılmaya başlandı. İsrailliler bu şekilde RAB’bin antlaşmasını bozmuş oluyorlardı (2Kr.17:7-18; 2Kr.21:2-9; 2Kr.23:4-25). 2Kr.17:7-23’te, halkın sürgünle cezalandırılmasının nedeninin bu olduğu belirtilir.
3:4 Tapınma yerlerinin en ünlüsü Çünkü Buluşma Çadırı ve tunç sunak orada bulunuyordu (bkz. 1Ta.21:29; 2Ta.1:2-6) ve önceden bulundukları Şilo’nun Filistliler tarafından yıkılmasının ardından Givon’a götürülmüşlerdi (bkz. 1Sa.7:1’e ait not).

Videolar

1. Krallar Girişi

İsrail'de Samuel kitaplarıyla başlayan krallığın tarihine 1.Krallar Kitabı'nda devam edilir. Kitabı üç bölüme ayırabiliriz:

1. Süleyman'ın İsrail Kralı olması, babası Davut'un ölümü.
2. Süleyman'ın krallığı ve yaptığı işler, özellikle Yeruşalim'de yaptırdığı tapınak.
3. Krallığın kuzey (İsrail) ve güney (Yahuda) krallığı olarak ikiye bölünmesi ve İ.Ö. 9. yüzyılın ortalarına kadar krallıkları yöneten kralların tarihi.

1.ve 2.Krallar kitaplarında her kral Tanrı'ya bağlı olup olmamasına göre değerlendiriliyor, ulusal başarı bu bağlılığa dayanıyor, putperestlikle sadakatsizlik felaketin öncüsü olarak görülüyor. Kuzey kralları zorluklar karşısında Tanrı'ya bağlı kalmayıp başarısız olurken, güney kralları yer yer daha başarılı olur.

Kitaplardaki önemli olaylardan biri Rab'bin yürekli peygamberlerinin halkı putlara tapmamaları ve Tanrı'ya itaatsizlik etmemeleri için uyarmalarıdır. Özellikle İlyas'ın, Baal'ın peygamberleriyle yaptığı savaşımın öyküsü büyük önem taşır (18. bölüm).

1. ve 2. Krallar kitapları Septuaginta'da 3. ve 4. Krallar diye bilinir.

Ana Hatlar:

1:1-2:12 Davut'un krallığının sonu
2:13-46 Süleyman'ın kral olması
3:1-11:43 Süleyman'ın krallığı
a. 3:1-4:34 Krallığın ilk yılları
b. 5:1-8:66 Tapınağın yapımı
c. 9:1-11:43 Krallığın son yılları
12:1-22:53 Bölünen krallıklar
a. 12:1-14:20 Kuzeydeki oymakların ayaklanması
b. 14:21-16:34 Yahuda ve İsrail krallıkları
c. 17:1-19:21 Peygamber İlyas
ç. 20:1-22:40 İsrail Kralı Ahav
d. 22:41-53 Yahuda Kralı Yehoşafat'la İsrail Kralı Ahazya
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş