2. Krallar 5:8-14

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

5:10 Şeria Irmağı’nda yedi kez yıkan Bu buyruğun amacı, Naaman’a, RAB’bin peygamberinin sözüne itaat ederse RAB’bin gücüyle iyileşebileceğini göstermekti.

5:12 Avana ve Farpar Grekler, Avana Irmağı’na (bugünkü Barada),Altın Irmak adını verir; bu ırmak,Anti Lübnan dağlarından doğar, Şam Kenti içinden geçer. Farpar Irmağı, doğuda Hermon Dağı’ndan doğup Şam’ın tam güneyine doğru akar.

5:14 Bkz. 2Kr.1:15 ve ilgili not. İtaat ettiği için RAB’bin lütfuna eren Naaman, itaatsizlik eden İsrailliler için bir örnekti. İsrail halkı antlaşmaya sadık kalmadığında, RAB, sözüne itaat edecek başka halklardan insanlar bulacağını göstermiştir (bkz. 1Kr.17:9-24’e ait notlar; ayrıca bkz. Mat.8:10-12; Luk.4:27).