2. Krallar 15:19-20

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

15:19 Tiglat-Pileser Babil dilinde “Pûl” olarak geçer. saldırdı Asur kaynaklarına göre III. Tiglat-Pileser, İÖ 743’ te ordusuyla batıya yönelerek Samiriyeli Menahem ile Karkamış’ı, Hamat’ı, Sur’u, Geval’ı ve Şam’ı haraca bağlamıştır. desteğini sağlayıp krallığını güçlendirmek Peygamber Hoşea, bu çabaların boşa çıkacağını bildirmişti (Hoş.5:13-15).

15:20 35 ton gümüş toplamak için 60 000 kişinin bu miktarı ödemesi gerekiyordu. Bu sayıya ulaşılabilmesi, kuzeydeki krallığın II. Yarovam döneminde ne kadar varlıklı olduğunu gösterir.