2. Krallar 16:10-16

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

16:10 Şam’a... oradaki sunağı Ya ilah Rimmon’a ait bir sunaktır (bkz. 2Kr.5:18; 2Ta.28:23) ya da daha büyük olasılıkla Tiglat-Pileser’e ait kraliyet sunağıdır. Ahaz’ın bu sunağın aynısını yaptırması, Asurlular’a teslimiyetinin bir simgesi olacaktı.

16:13 sunuları Dökmelik sunu hariç, Süleyman’ın inşa ettirdiği tapınağın adanma töreni sırasında sunulanların aynısı sunuldu (1Kr.8:64).

16:14 yeni sunağın kuzeyine Bu taş sunak, RAB’be tapınmada kullanılan tunç sunaktan daha büyüktü (bkz. 2Ta.4:1).

16:15 tunç sunağı geleceği bilmek için kendim kullanacağım Ahaz, RAB’bin isteğini öğrenmek için Asurlular’ın falcılıkta kullandığı yöntemleri uygulamak ister. Ortadoğu’ya ait tarihsel kaynaklarda da, kurban edilen hayvanların iç organlarına bakarak kehanette bulunma uygulamasından söz edilir.