2. Krallar 17:1-6

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

17:1 Ahaz’ın krallığının on ikinci yılında İÖ 732’ de (bkz. 2Kr.15:33’e ait not). dokuz yıl İÖ 732-722.

17:3 Şalmaneser V. Şalmaneser, babası III. Tiglat-Pileser’in yerine Asur kralı oldu ve İÖ 727-722 yıllarında krallık yaptı.

17:5 üç yıl İÖ 725-722. Surlarının sağlamlığından ötürü Samiriye’nin ele geçirilmesi bu kadar uzun sürmüştü (bkz. 1Kr.16:24’e ait not).

17:6 Asur Kralı Samiriye’yi ele geçirdi İÖ 722-721 kışında V. Şalmaneser öldü ve II. SargonAsur tahtına geçti (İÖ 722-705). Bazı tarihsel kaynaklarda, Sargon’un, Samiriye’yi krallığının ilk döneminde ele geçirdiğini öne sürdüğü yazılıdır. II. Sargon, yine aynı kaynaklarda, 27 290 İsrailli’yi sürdüğünü de iddia eder. Kuzeydeki krallıkta boşalan kentlere başka tutsak halklar yerleştirilir (bkz. 2Kr.17:24). Habur Irmağı kıyısındaki Gozan’a Gozan, Fırat Irmağı’nın bir kolu (Habur) üzerinde bulunan bir eyalet başkentiydi. Med kentlerine Hazar Denizi’nin güney bölgesinde, Dicle Irmağı’nın kuzeydoğusunda yer alan kentler.