2. Krallar 17:29

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

17:29 Samiriyeliler Eski İsrail Krallığı sınırlarında yaşayan karışık halkların oluşturduğu topluluk olduğu düşünülür. Daha sonraki dönemlerde Samiriyeliler putperestliği terk edip Musa’nın öğretisini benimserler, ancak Yahudiler tarafından kabul görmezler. YeniAntlaşma dönemine gelindiğinde Yahudiler ile Samiriyeliler arasında köklü bir düşmanlık bulunmakla birlikte, İsa Mesih ve Filipus, Samiriyeliler arasında hizmet etmekten çekinmemişlerdir (Yu.4:4-26; Elç.8:4-25).