2. Krallar 8:1-6

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

8:1 RAB... bir kıtlık göndermeye karar verdi Bu kıtlık, İsrail Krallığı halkının günahları yüzünden başlarına gelen bir lanetti (bkz. 2Kr.2:19’a ait not).

8:3 Evini, tarlasını geri almak için Kadının Filist’e gitmesinden sonra tarlası ya birileri tarafından işgal edilmişti ya da kralın mülkiyetine geçmişti.

8:4 Bana Elişa’nın yaptığı bütün mucizeleri anlat Kralın Elişa’nın yaptıklarından haberdar olmaması, bu olayın Elişa’yla defalarca karşılaşmış olan Yoram’ın krallığı döneminde değil (bkz. 2Kr.3:13-14; 2Kr.5:7-10; 2Kr.6:10-7:20), Yehu’nun krallığının ilk yıllarında gerçekleştiğine işaret eder.

8:6 Bu kadına her şeyini... geri verin Dul kadın ve oğlu, RAB’bin peygamberleri aracılığıyla bildirdiği sözlere itaat edenlerin berekete kavuşacağının canlı örnekleriydi.