2. Krallar 11:4-12

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

11:4 Yedinci yıl Atalya’nın krallığının. Karyalılar’ın Güneybatı Anadolu’dan (Karya’dan) gelip kraliyet koruması olarak görev yapan paralı askerler. Levililer ile Yahuda’dan bazı boy başları da bu ayaklanmaya katılır (2Ta.23:2).

11:10 kalkanları Davut, Hadadezer’le girdiği savaştan sonra altın kalkanları yağmalamış ve bunları RAB’be adamıştı (bkz. 2Sa.8:7-11). Sonraları, Rehavam’ın krallığı döneminde, tapınak ve saray Mısır Kralı Şişak tarafından yağmalanmış (bkz. 1Kr.14:26), ancak muhtemelen Davut kalkanları saklamış olduğundan ele geçirilememişti.

11:12 Tanrı’nın Yasası’nı Krala verilen bu belge ya On Buyruk ya Kutsal Yasa’nın tümü ya da daha büyük olasılıkla kralın sorumluluklarını içeren bir belgeydi (bkz. Yas.17:14-20; ayrıca bkz. 1Sa.10:25’e ait not).