2. Krallar 17:24

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

17:24 Çeşitli halkların bu şekilde bir araya getirilmesinin amacı, etnik ayrımları yumuşatmak, halkların birbirine düşman olarak yaşamasının önüne geçmekti. Böylece ayaklanma çıkma ihtimali de zayıflamış olacaktı. Asur Kralı II. Sargon (İÖ 722-705). Babil, Kuta Babil ve Kuta, Babil’in kuzeydoğusunda yer alıyordu. Hama Suriye’de, Asi Irmağı kıyısında bulunur (bkz. 2Kr.14:25; 2Kr.18:34; ayrıca bkz. Hez.47:15’e ait not). Samiriye’yi Burada tüm kuzey krallığı anlamındadır (bkz. 1Kr.13:32’ye ait not).