1. Tarihler 4:15-21

1:1-9:44 Bkz. Bilgi Kutusu: Soyağaçları, s.554. Babil sürgününün yarattığı kargaşanın ardından, vaat edilmiş topraklara geri dönen İsrail halkının, toplumu ve ülkeyi yeniden yapılandırabilmesi için geçmişini hatırlamaya ihtiyacı vardır. 1. ve 2. Tarihler kitapları, sürgünden sonra böyle bir ortamda yazılmıştır. 1-9. bölümlerde geçen soyağaçlarında, çeşitli ailelerin etnik geçmişleri yer alır. Böylece İsrailliler’in, yıllarca putperest topraklarda kalmış olmalarına karşın, ulusal kimliklerini (dolayısıyla RAB’bin onlara verdiği vaadi) kaybetmedikleri öğretilmeye çalışılır. Kâ-hinler de, kendileri için büyük önem taşıyan bu listeler sayesinde, onarılan tapınakta hizmet edebilecek kâhinlerin soyundan olduklarını kanıtlayabileceklerdir. Bunların yanı sıra, halkın o an için bir kralı olmasa da, bir gün krallığın yeniden canlanacağı umuduyla Davut soyunun kaydının tutulması büyük önem taşıyordu.

4:1-23 Bu liste, çeşitli notlardan oluşan rastgele bir kayıt gibi görünse de, belirli bir düzene sahiptir. Yahuda’nın soyu, atadan torunlara ve ardından torunlardan ataya doğru sıralanır (Şela, 1Ta.2:3; Peres, 1Ta.2:4-8 ; Hesron, 1Ta.2:9-3:24 ; Peres, 1Ta.4:1-20 ; Şela, 1Ta.4:21-23). Bu düzen, Hesron ile Davut soyunun temel konu olduğunu gösterir (bkz. 1Ta.1:10-3 :24’e ait not). Yahuda’nın en uzun yaşayan oğlu Şela, Yahuda soyu ile ilgili kayıtların çerçevesini oluşturur.

4:16-20 Soy listesinin bu kısmı sürgün öncesi döneme aittir. Adı geçen bazı yerler sürgün sonrasında artık Yahuda İli’ne dâhil olmayan yerlerdir (örn. Zif ve Eştemoa).

4:17-18 Meret, firavun kızıyla evlendiğine göre oldukça tanınan, nüfuzlu biri olmalıdır. Mısırlılar, İsrailliler’e Yusuf zamanından beri itibar göstermekteydi.

4:21,23 İsrail boyları, ait oldukları bölgeyle özdeşleştirilmelerinin yanı sıra, görevleri ve zanaatlarıyla da birbirlerinden ayrılıyorlardı (keten işi, 1Ta.4:21; çömlekçilik, 1Ta.4:23; kraliyet hizmeti, 1Ta.4:23; yazmanlık, 1Ta.2:55).