1. Tarihler 5:23

1:1-9:44 Bkz. Bilgi Kutusu: Soyağaçları, s.554. Babil sürgününün yarattığı kargaşanın ardından, vaat edilmiş topraklara geri dönen İsrail halkının, toplumu ve ülkeyi yeniden yapılandırabilmesi için geçmişini hatırlamaya ihtiyacı vardır. 1. ve 2. Tarihler kitapları, sürgünden sonra böyle bir ortamda yazılmıştır. 1-9. bölümlerde geçen soyağaçlarında, çeşitli ailelerin etnik geçmişleri yer alır. Böylece İsrailliler’in, yıllarca putperest topraklarda kalmış olmalarına karşın, ulusal kimliklerini (dolayısıyla RAB’bin onlara verdiği vaadi) kaybetmedikleri öğretilmeye çalışılır. Kâ-hinler de, kendileri için büyük önem taşıyan bu listeler sayesinde, onarılan tapınakta hizmet edebilecek kâhinlerin soyundan olduklarını kanıtlayabileceklerdir. Bunların yanı sıra, halkın o an için bir kralı olmasa da, bir gün krallığın yeniden canlanacağı umuduyla Davut soyunun kaydının tutulması büyük önem taşıyordu.

5:1-26 Şeria Irmağı’nın doğusunda yaşayan oymakların (Ruben, Gad, Manaşşe oymağının yarısı) soy ağaçları (bkz. Say.32:33-42). Tarihler kitaplarında, İsrail halkının bir bütün olduğu düşüncesini vurgulamak amacıyla, Asur’un fethi sonucunda tutsak edildikleri için İsrail’de saygınlıklarını yitiren bu oymakların soy ağaçları da dâhil edilir.

5:23-26 Bkz. 1Ta.7:14-19. Oymakların soy kütüklerinin toplamının on iki olarak kalması amacıyla (bkz. 1Ta.2:1-2’ye ait not), Ruben ile Gad oymaklarıyla birlikte Şeria Irmağı’nın doğusuna yerleşen Manaşşe oymağının yarısı burada ele alınır. Bir kere daha “yaptığının karşılığını alma” teması işlenmektedir (bkz. Giriş): Tanrı’ya güven duymanın sonucu zafer ( 1Ta.5:18-22), ihanet etmenin sonucu ise yenilgidir (1Ta.5:25-26).