1. Samuel 14:16-22

« 1. Samuel 13 | 1. Samuel 14 | 1. Samuel 15 »
16Benyamin topraklarındaki Giva Kenti'nde Saul'un nöbetçileri büyük bir kalabalığın oraya buraya dağıldığını gördüler. 17Bunun üzerine Saul yanındaki adamlara, “Yoklama yapın da aramızdan kimin ayrıldığını görün” dedi. Yoklama yapılınca Yonatan'la silahını taşıyan gencin orada olmadığını anladılar. 18Saul Ahiya'ya, “Tanrı'nın Sandığı'nı[a] getir” dedi. O sırada Tanrı'nın Sandığı İsrail halkındaydı.
19Saul kâhinle konuşurken, Filistliler'in ordugahındaki kargaşa da giderek artmaktaydı. Bunun üzerine Saul kâhine, “Elini çek” dedi. 20Saul'la yanındaki askerlerin tümü toplanıp savaş alanına gittiler. Orada büyük bir kargaşa vardı. Herkes birbirine kılıç çekiyordu. 21Daha önce Filistliler'in yanında yer alıp onların ordugahına katılan İbraniler bile saf değiştirerek Saul'la Yonatan'ın yanındaki İsrail birliklerine katıldılar. 22Efrayim dağlık bölgesinde gizlenen İsrailliler de Filistliler'in kaçtığını duyunca onları savaş alanında kovalamaya başladılar.
« 1. Samuel 13 | 1. Samuel 14 | 1. Samuel 15 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

14:18 Tanrı’nın Sandığı’nı getir Saul, Filistliler’le savaşa girmeden önce Tanrı’nın isteğini öğrenmeye karar verir (bkz. Say.27:21; Yas.20:2-4). Masoretik metinde “Tanrı’nın Sandığı” olarak geçerken, Septuaginta’da “efod” diye geçer. Burada Septuaginta metnindeki çevirinin kullanılması gerektiğini savunanların başlıca gerekçeleri şunlardır:(1) Sandık, Davut tarafından Yeruşalim’e getirilene dek Kiryat-Yearim’de kalmıştı (2Sa.6. bölüm), ancak efod Giva’da Saul’un ordugâhında bulunuyordu (bkz. 1Sa.14:3). (2) EskiAntlaşma’nın hiçbir ayetinde Antlaşma Sandığı’nın Tanrı’nın isteğini öğrenmek amacıyla kullanıldığı belirtilmez, ancak efodun (Urim ve Tummim’le) kullanım amacı budur (bkz. 1Sa.2:18, 28’e ait notlar; 1Sa.23:9; 1Sa.30:7).
14:19 Elini çek Saul, RAB’bin sözünü beklemenin zafer olasılığını azaltacağını düşünür. RAB’be yönelmek yerine bir kere daha kendi kararlarına güvenmiştir (bkz. 1Sa.13:8-12).

Videolar

1. Samuel Girişi

Bu kitap adını, ilk bölümlerinde konu edilen Peygamber Samuel'den alır. İsrail'in "Hakimler" döneminden krallığa geçiş olaylarını konu eder. İsrail yönetiminde meydana gelen bu değişiklik üç kişinin çevresinde yoğunlaşır: Hakimlerin sonuncusu Samuel, İsrail'in ilk kralı Saul ve Davut.

Bu kitabın konusu Eski Antlaşma'nın öbür kitaplarındaki gibi, Tanrı'ya bağlılığın başarıyı, Tanrı'ya itaatsizliğin yıkımı getireceğinin vurgulanmasıdır. Bu konu Kâhin Eli'ye 2:30 ayetinde açıklanmıştır: "Beni onurlandıranı ben de onurlandırırım. Ama beni saymayan küçük düşürülecek."

Kitapta krallığın kuruluşuyla ilgili değişik tepkilerden söz edilir. Rab'bin kendisi İsrail'in kralı olarak bilinirdi. Halkın bir kral istemesi karşısında Rab yine de onlar için bir kral seçti. Ama gerçek şu ki, kral da halk da Tanrı'nın yönetimi altında yaşıyordu (2:7-10). Yoksul zengin, bütün halkın hakları Tanrı'nın Yasası uyarınca eşit bir şekilde korunuyordu.

1. ve 2. Samuel kitapları Septuaginta'da 1. ve 2. Krallar diye bilinir.

Ana Hatlar:

1:1-7:17 Hakim olarak Samuel
8:1-10:27 Saul'un kral oluşu
11:1-15:35 Kral Saul'un ilk yılları
16:1-30:31 Davut ile Saul
31:1-13 Saul'la oğullarının ölümü
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş