Notlar
10:1-36:23 Krallar kitaplarıyla karşılaştırıldığında Tarihler kitaplarında bölünmüş krallıklardan daha az söz edilir (krş. 1Kr.12-2Kr.25. bölümler). Tarihler kitaplarında daha çok Yahuda Krallığı anlatılır. Yahuda Krallığı ile aynı tarihlere denk gelen dönemler hariç kuzeydeki krallıktan (İsrail Krallığı’ndan) söz edilmez. Böylelikle Davut soyunun İsrail tahtında kesintisiz hüküm süreceğine ilişkin Tanrı’nın vaadi ön plana çıkarılır ve Babil’den dönen sürgünlerin aslında bütün İsrailliler’i temsil ettiği ima edilir (bkz. 1. Tarihler: Giriş; krş.
2Ta.12:1;
2Ta.15:17;
2Ta.11:8;
2Ta.21:2,
2Ta.21:4;
2Ta.23:2;
2Ta.28:19,
2Ta.28:27;
2Ta.35:18).
17:1-21:3 1. Tarihler Kitabı’nda Yehoşafat’ın krallık döneminden, 1. Krallar kitabındakinden daha çok yer verilir (
1Kr.22:1-46); Ahav ve İlyas’a ise Krallar kitabında daha geniş yer verilmiştir. 2. Tarihler Kitabı’nda Yehoşafat’ın krallığından söz edilirken, kitabın üslubuna uygun olarak ‘yaptığının karşılığını alma’ ilkesi öne çıkar (
1Kr.19:2-3;
1Kr.20:35-37). İÖ 872-848 yıllarında krallık yapan Yehoşafat, muhtemelen İÖ 872-869 yıllarında krallığı babası Asa’yla birlikte yönetmiştir (bkz.
2Ta.20:31 ve ilgili not). Krallığı ile ilgili ayrıntılar genelde tarihsel sıra gözetilmeden verilir; örneğin,
2Ta.17:7-9’da söz edilen, Yasa’yı halka öğretme hareketi muhtemelen
2Ta.19:4-11’de söz edilen yenilikler arasında yer alır. Kitapta, Yehoşafat’ın krallığı ile Süleyman’ın krallığı arasında benzerlik kurulmaya çalışılmış, bu şekilde Yehoşafat’ın Süleyman kadar başarılı bir kral olduğu vurgulanmak istenmiştir.
20:1-30 Aynı dönemde, Babil sürgününden dönen İsrailliler de aynı halklar yüzünden sıkıntı çekmekteydi (bkz.
Neh.2:19;
Neh.4:1-3, 7-9;
Neh.6:1-4). Tüm bu sıkıntılar halkı, RAB’be ve peygamberlerine güvenmeye yöneltecektir (ayrıca bkz. Bilgi Kutusu: Acılar, Denenmeler, s.1830).
20:30 her yandan onu esenlikle Tarihler kitaplarında “yaptığının karşılığını alma” teması ön plandadır (bkz. 1. Tarihler: Giriş): RAB, sözüne itaat eden Yahoşafat’a ve yönettiği halka esenlik vermiştir (
2Ta.14:5-7;
2Ta.15:15;
1Ta.22:8-9,
1Ta.22:18). RAB’bin antlaşmasına uyan kralların (Aviya,Asa, Yehoşafat, Uzziya, Hizkiya) savaşlarda zafer kazandığı, RAB’bin gözünde kötü olanı yapan kralların ise (Yehoram, Ahaz, Yoaş, Sidkiya) yenilgiye uğradığı görülür.