2. Tarihler 23:3

10:1-36:23 Krallar kitaplarıyla karşılaştırıldığında Tarihler kitaplarında bölünmüş krallıklardan daha az söz edilir (krş. 1Kr.12-2Kr.25. bölümler). Tarihler kitaplarında daha çok Yahuda Krallığı anlatılır. Yahuda Krallığı ile aynı tarihlere denk gelen dönemler hariç kuzeydeki krallıktan (İsrail Krallığı’ndan) söz edilmez. Böylelikle Davut soyunun İsrail tahtında kesintisiz hüküm süreceğine ilişkin Tanrı’nın vaadi ön plana çıkarılır ve Babil’den dönen sürgünlerin aslında bütün İsrailliler’i temsil ettiği ima edilir (bkz. 1. Tarihler: Giriş; krş. 2Ta.12:1; 2Ta.15:17; 2Ta.11:8; 2Ta.21:2,2Ta.21:4; 2Ta.23:2; 2Ta.28:19,2Ta.28:27; 2Ta.35:18).

23:1-24:27 Bkz. 2Kr.11:4-12:21 ve ilgili notlar. Bu metinde Yoaş’ın krallığı (İÖ 835-796) üç kısımda ele alınır: (1) Tahtın Davut’un soyuyla sürmesinin sağlanması (23. bölüm); (2) Yoaş’ın Kâhin Yehoyada ile birlikte sürdürdüğü iyi yönetim (2Kr.24:1-16); (3) Yoaş’ın tek başına sürdürdüğü kötü yönetim (2Kr.24:17-27). Son ayetlerde “yaptığının karşılığını alma” teması vurgulanır (bkz. 1. Tarihler: Giriş).

23:1-21 Bu ayetlerde Tarihler kitaplarının üç temel üslubu göze çarpar: (1) Krallar metninde aynı olaylardan söz edilirken ordunun ayaklanmadaki rolü daha fazla vurgulanırken, burada tapınak görevlilerine ve yaptıklarına daha çok yer verilir (2Ta.23:2,2Ta.23:6,2Ta.23:8, 13,18-19). (2) Ayaklanmanın yaygın halk desteği gördüğünü göstermek amacıyla “bütün halk” ve “topluluk” ifadeleriyle geniş kitlelerin varlığı vurgulanır (2Ta.23:3,2Ta.23:5-6,2Ta.23:8,2Ta.23:10,2Ta.23:16-17). (3) Tapınağa ve çevresine sadece yetkili kişilerin girmesini güvence altına almak amacıyla yapılan bazı uygulamalara yer verilerek, tapınak çevresinin kutsallığına gösterilen önem ifade edilir (2Ta.23:5-6,2Ta.23:19).