2. Tarihler 31:4

10:1-36:23 Krallar kitaplarıyla karşılaştırıldığında Tarihler kitaplarında bölünmüş krallıklardan daha az söz edilir (krş. 1Kr.12-2Kr.25. bölümler). Tarihler kitaplarında daha çok Yahuda Krallığı anlatılır. Yahuda Krallığı ile aynı tarihlere denk gelen dönemler hariç kuzeydeki krallıktan (İsrail Krallığı’ndan) söz edilmez. Böylelikle Davut soyunun İsrail tahtında kesintisiz hüküm süreceğine ilişkin Tanrı’nın vaadi ön plana çıkarılır ve Babil’den dönen sürgünlerin aslında bütün İsrailliler’i temsil ettiği ima edilir (bkz. 1. Tarihler: Giriş; krş. 2Ta.12:1; 2Ta.15:17; 2Ta.11:8; 2Ta.21:2,2Ta.21:4; 2Ta.23:2; 2Ta.28:19,2Ta.28:27; 2Ta.35:18).

29:1-32:33 2. Krallar kitabında, Süleyman’dan sonraki krallar arasında en üstünü Yoşiya sayılır (2Kr.22-23; krş. 1Kr.13:2). Hizkiya’dan ise özellikle Asur Kralı Sanherib’e karşı çıkışı ile ilgili söz edilir. 2. Tarihler Kitabı’nda ise, Hizkiya’ya Süleyman’dan sonraki kralların tümünden daha fazla önem verilir (krş. 2Kr.18-20. bölümler). Hizkiya’nın özellikle dinsel alanda getirdiği yenilikler ile törenlere ve dini uygulamalara verdiği önem vurgulanır. Bu bölümlerde yer alan, Hizkiya’nın Fısıh Bayramı’na verdiği önem (1Kr.30:2,1Kr.30:5,1Kr.30:23,1Kr.30:25-26), tapınma için yaptığı hazırlıklar (1Kr.29:7, 18,35; 1Kr.31:2-3), zenginliği (1Kr.32:27-29), öbür ulusların gözündeki itibarı (1Kr.32:27) ve hâkimiyetinin genişliği (1Kr.30:25) ile ilgili anlatılar nedeniyle, Hizkiya’nın “ikinci Süleyman” olarak görüldüğü anlaşılmaktadır.

31:1-21 Hizkiya’nın, halkın Levililer’e maddi yardımda bulunması için gösterdiği çabalar (2Ta.31:4) karşısında halkın verdiği karşılık, onların nasıl RAB’be yöneldiklerinin göstergesidir; 32. bölümde anlatılan zaferin nedeni, halkın bu tutumuna bağlanır (bkz. “bağlılıkla yaptığı bu hizmetler”, 2Ta.32:1).