Hezekiel 47:15

40:1-48:35 Tanrı, halkını yeni bir öndere (34. bölüm), yeni bir antlaşmaya (36. bölüm), yeni bir siyasal gerçeğe (birleşmiş bir ulus, 37. bölüm) ve yeni bir güvenliğe (düşmanlardan kurtuluyorlar, 38-39. bölümler) kavuşturmuştur. Geriye tapınağın yenilenmesi kalmıştır. Hez.33:21’de tapınak ve Yeruşalim’in yıkılışından sonra kentin, tapınağın ve (coğrafyanın değişmesinin sonucu) tapınağın bulunacağı dağın yenilenmesinden söz edilirken, 40-48. bölümlerde tapınağın arındırılıp yenilenmesi söz konusudur. Tapınaktan ayrılan Tanrı (11. bölüm), artık arındırılmış bir halk arasında yaşayabilir ve yenilenmiş, arındırılmış kente ve tapınağa dönebilir (Hez.43:5).

47:15 Ülkenin sınırı Vaat edilmiş toprakların sınırları içinde yer almayan Şeria Irmağı’nın karşı tarafı hariç (bkz. Hez.47:18), Kral Davut’un ve Süleyman’ın dönemindeki İsrail’in sınırları kadardır. Sonraki ayetlerde verilen sınır tanımları Say.34:1-12’de belirtilenlerle uyuşmaktadır. Hetlon yoluyla Muhtemelen Akdeniz kıyılarında, bugünkü Lübnan sınırları içerisinde bir yerdir. Levo-Hamat’a, Sedat’a Septuaginta’da bu şekilde geçerken, Masoretik metinde “Levo-Sedat’a, Hama’ya” diye geçer. Levo-Hamat’a Büyük olasılıkla Baalbek’in 25 km kuzeydoğusunda veAsi Irmağı üzerindeki Kadeş’in 30 km güneybatısında, Rivla yakınlarında, günümüzde Lebveh olarak bilinen yerdir. Levo’nun bir zamanlar Hamat’ın güney yolunu koruyan bir kale görevi yaptığı sanılmaktadır. Kutsal Kitap’ta çoğu zaman İsrail’in kuzey sınırı olarak gösterilir (bkz. Hez.47:20; Hez.48:1; Say.13:21; Say.34:8; Yşu.13:5; 1Kr.8:65; 2Kr.14:25; Amo.6:14). Sedat’a Bkz. Say.34:8.