Mezmurlar 104:10-18

« Mezmurlar 103 | Mezmurlar 104 | Mezmurlar 105 »
10Vadilerde fışkırttığın pınarlar,
Dağların arasından akar.
11Bütün kır hayvanlarını suvarır,
Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12Kuşlar yanlarında yuva kurar,
Dalların arasında ötüşürler.
13Gökteki evinden dağları sularsın,
Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14Hayvanlar için ot,
İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;
İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15Yüreklerini sevindiren şarabı,
Yüzlerini güldüren zeytinyağını,
Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16RAB'bin ağaçları,
Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17Kuşlar orada yuva yapar,
Leyleğin evi ise çamlardadır.
18Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,
Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
« Mezmurlar 103 | Mezmurlar 104 | Mezmurlar 105 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.104 Sürgün öncesinde yazılan bu ilahi, dünyanın kurucusu ve sürdürücüsü olan Tanrı’nın görkemini övmek için Yar.1. bölümde aktarılan olaylar düşünülerek yazılmıştır. Mezmurun ana teması, görünmez Yaratıcı’nın, görkemini insanın gözleri önünde sergilediği yaratılmış dünyadır. Tek ayetlik girişin ardından mezmur, yaratılışın övüldüğü üçbeşdokuzbeş-üç ayetlik kıtalardan meydana gelir. İlk kıtada (Mez.104:2-4) göksel yaratılıştan, beşinci kıtada (Mez.104:24-26) ise denizlerden söz edilir; bunlar yeryüzünün sınırlarını belirleyen iki büyük alemdir. İkinci kıtada yeryüzünün sağlam temelleri ve güvenli sınırları (Mez.104:5-9) övülürken, dördüncü kıtada güneş ve ay tarafından yönetilen düzenli yaşam döngüsü konu edilir (Mez.104:19-23). Mezmurun ortasındaki dokuz ayetlik kıtada, yeryüzünde bolluk içindeki yaşam için duyulan sevinç dile getirilir (Mez.104:10-18). Mezmurun devamında yeryüzündeki yaşamın Tanrı’ya nasıl bağımlı olduğunun anlatıldığı dört ayetlik bir kıta (Mez.104:27-30), bir sonuç kısmı (Mez.104:31-32) ve bir sonsöz (Mez.104:33-35) bulunur. En son ifadenin (“RAB’be övgüler sun, ey gönlüm!”), Mezmurlar’ı derleyenler tarafından eklenmiş olduğu düşünülür (bkz. Mez.105-106’ya eklenen törensel ifadeler ve Mezmurlar’ın beşinci kitabının sonundaki cümleler: Mez.146-150).
104:10-18 Yaşamın fışkırdığı bir bahçeyi andıran yeryüzü, mezmur yazarının yaratılış hakkındaki düşüncesinin odağındadır (yeryüzü, gök ve denizle sınırlıdır; Mez.104:2-4,Mez.104:24-26; krş. Yar.1:1-3, 24-31).
104:13 evinden Bkz. Mez.104:3.
104:16-18 Büyük ağaçları, kuş sürüleri ve dağ hayvanlarıyla ünlü, verimli Lübnan toprakları (İsrail’in kuzeyi), Tanrı’nın yeryüzü bahçesinin en iyi örneğidir (bkz. Mez.72:16; 2Kr.14:9; 2Kr.19:23; Yşa.10:34; Yşa.35:2; Yşa.40:16; Yşa.60:13; Yer.22:6; Hoş.14:7).

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş