Mezmurlar 147

« Mezmurlar 146 | Mezmurlar 148 »
147
147. Mezmur
1RAB'be övgüler sunun!
Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek!
O'na övgü yaraşır.
2RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i,
Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.
3O kırık kalplileri iyileştirir,
Yaralarını sarar.
4 Yıldızların sayısını belirler,
Her birini adıyla çağırır.
5Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür,
Sınırsızdır anlayışı.
6RAB mazlumlara yardım eder,
Kötüleri yere çalar.
7RAB'be şükran ezgileri okuyun,
Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.
8O'dur gökleri bulutlarla kaplayan,
Yeryüzüne yağmur sağlayan,
Dağlarda ot bitiren.
9O yiyecek sağlar hayvanlara,
Bağrışan kuzgun yavrularına.
10Ne atın gücünden zevk alır,
Ne de insanın yiğitliğinden[a] hoşlanır.
11RAB kendisinden korkanlardan,
Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.
12RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim!
Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!
13Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar,
İçindeki halkı kutsar.
14Sınırlarını esenlik içinde tutar,
Seni en iyi buğdayla doyurur.
15Yeryüzüne buyruğunu gönderir,
Sözü çarçabuk yayılır.
16Yapağı gibi kar yağdırır,
Kırağıyı kül gibi saçar.
17Aşağıya iri iri dolu savurur,
Kim dayanabilir soğuğuna?
18Buyruk verir, eritir buzları,
Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.
19Sözünü Yakup soyuna,
Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.
20Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu,
Onlar O'nun ilkelerini bilmezler.
RAB'be övgüler sunun!
« Mezmurlar 146 | Mezmurlar 148 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

146:1-150:6 Bu beş mezmur, beş ilahiden oluşan son bir dizi (muhtemelen sürgün sonrası) olup hepsi de “RAB’be övgüler sunun!” haykırışlarıyla çevrilidir (bkz. Mez.106’ya ait not; ayrıca bkz. Mez.111-117). Mezmurlar Kitabı’nın bu son mezmurlarında topluluk önemli konuları seslendirmektedir: Siyon’un göksel Kralı’na (bkz. Mez.146:10; Mez.147:12; Mez.149:2), tüm yaratılışın yaratıcısı, sürdürücüsü ve Rabbi’ne (bkz. Mez.146:6; Mez.147:4,Mez.147:8-9,Mez.147:15-18; Mez.148:5-6); muhtaçların ve savunmasızların tek gerçek umuduna (bkz. Mez.146:5-9; Mez.147:2-3,Mez.147:6,Mez.147:11); halkına karşı birleşen dünyanın tüm güçleri karşı sında, nihai zafer kazanacakları güvencesini veren RAB’be (bkz. Mez.146:10; Mez.147:2,Mez.147:13-14; Mez.149:4-9) övgüler ve övgü çağrıları.
Mez.147 İsrailliler’e gösterdiği merhamet için Tanrı’ya, her şeyin yaratıcısı RAB’be övgüler. Girişin ardından (Mez.147:1), RAB’bin İsrailliler’e yaptığı eşsiz iyiliklerin övüldüğü iki beyit (Mez.147:2-3,Mez.147:19-20) ana metni çerçevelerken, ortada yer alan beyit (Mez.147:10-11), RAB’bin, yaratılan insan yerine RAB’be güvenenlerden aldığı zevki vurgular (bkz. Mez.6:6’ya ait not). Aralarda yer alan ayetlerde (Mez.147:4-9,Mez.147:12-18), Tanrı’nın yaptıkları ve yolları daha geniş bir bağlamda ele alınır (bkz. Mez.146-150’ye ait not).
147:1 Bkz. Mez.135:3.
147:2 yeniden kuruyor Yeruşalim’in sürgünden sonra yeniden kurulmasından söz ediliyor.
147:3 kırık kalplileri Sürgündekilerin (bkz. Mez.137; krş. Mez.126) ve Yeruşalim’in surlarının yeniden yapılması karşısındaki büyük direnişle mücadele edenler (Neh.2:17-20; Neh.4:1-23).
147:4-6 Bkz. Mez.146:9; ayrıca bkz. Yşa.40:26-29.
147:6 mazlumlara Tanrı’nın yardımına muhtaç olanlara.
147:10-11 Bkz. Mez.147’ye ait not. Tanrı, insanların O’ndan başka herhangi bir şeye güvenmesinden hoşnut olmaz (krş. Mez.146:3-9 ve ilgili notlar).
147:11 korkanlardan Bkz. Mez.34:8-14 ve ilgili not. Sevgisine Bkz. Mez.6:4’e ait not.
147:12-18 Tüm yaratılışın Rabbi olan Tanrı, halkının esenliğini ve refahını sağlar.
147:19-20 Tanrı’nın kurtuluş tasarısını ve kutsal isteğini bildiren sözleri, İsrailliler’e verilen eşsiz bir armağandır (bkz. Rom.3:2).

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş