Mezmurlar 35

35
35. Mezmur
Davut'un mezmuru
1Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş,
Benimle savaşanlarla sen savaş!
2Al küçük kalkanla büyük kalkanı,
Yardımıma koş!
3Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara,
“Seni ben kurtarırım” de bana!
4Canıma kastedenler utanıp rezil olsun!
Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!
5Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler,
RAB'bin meleği artlarına düşsün!
6Karanlık ve kaygan olsun yolları,
RAB'bin meleği kovalasın onları!
7Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular,
Nedensiz çukur kazdılar,
8Başlarına habersiz felaket gelsin,
Gizledikleri ağa kendileri tutulsun,
Felakete uğrasınlar.
9O zaman RAB'de sevinç bulacağım,
Beni kurtardığı için coşacağım.
10Bütün varlığımla şöyle diyeceğim:
“Senin gibisi var mı, ya RAB,
Mazlumu zorbanın elinden,
Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?”
11Kötü niyetli tanıklar türüyor,
Bilmediğim konuları soruyorlar.
12İyiliğime karşı kötülük ediyor,
Yalnızlığa itiyorlar beni.
13-14Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır,
Oruç tutup alçakgönüllü olurdum.
Duam yanıtsız kalınca,
Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım.
Kederden belim bükülürdü,
Annesi için yas tutan biri gibi.
15Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler,
Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar,
Durmadan didiklediler beni.
16Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi,
Diş gıcırdattılar bana.
17Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab?
Kurtar canımı bunların saldırısından,
Hayatımı bu genç aslanlardan!
18Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım,
Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.
19 Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar,
Göz kırpmasınlar birbirlerine
Nedensiz benden nefret edenler.
20Çünkü barış sözünü etmez onlar,
Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.
21Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar:
“Oh! Oh!” diyorlar, “İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!”
22Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma,
Ya Rab, benden uzak durma!
23Uyan, kalk savun beni,
Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab'bim!
24Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim!
Gülmesinler halime!
25Demesinler içlerinden:
“Oh! İşte buydu dileğimiz!”,
Konuşmasınlar ardımdan:
“Yedik başını!” diye.
26Utansın kötü halime sevinenler,
Kızarsın yüzleri hepsinin;
Gururla karşıma dikilenler
Utanca, rezalete bürünsün.
27Benim haklı çıkmamı isteyenler,
Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar;
Şöyle desinler sürekli:
“Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!”
28O zaman gün boyu adaletin,
Övgülerin dilimden düşmeyecek.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.35 Dostluk gösterdiği kişilerin acımasız iftiralarına uğrayan “kulunun” (Mez.35:27) yardımına koşması için RAB’be yapılan yakarış. Bu saldırılar, kralın yaşadığı kötü durum (“kötü halime”, Mez.35:26) yüzünden meydana gelmektedir (bkz. Mez.35:15,Mez.35:19,Mez.35:21,Mez.35:25); muhtemelen büyük bir hastalıktır (bkz. Mez.35:13; ayrıca bkz. Mez.6’ya ait not). Bu mezmur, Mez.34:15-22’de söz edilene benzeyen haklı çıkma beklentisiyle RAB’be “yakarış” örneğidir. Mezmurun yapısı göz önüne alındığında, başlangıçta RAB’be Kutsal Savaşçı olarak yapılan yakarışın (Mez.35:1-3) ardından, Davut’un RAB’be Kutsal Hâkim olarak yakarmasıyla süren ve her biri övgü dolu sözlerle bitirilen üç kısım gelir (Mez.35:4-10,Mez.35:11-18,Mez.35:19-28; bkz. Mez.7:17’ye ait not).
35:1-3 Davut’un Savaşçı Kral (bkz. Çık.15:1-18) olarak hükümdarı olan RAB’be yardım için yakarışı (bkz. Mez.35:22-25 ve ilgili notlar).
35:2-3 Bkz. Mez.3:3’e ait not; Hab.3:11. Düşmanla karşılaşıldığında yapılması gereken, RAB’bin korumasına ve savunmasına güvenmektir.
35:4-10 Davut’un, RAB’bin saldırganları yargılayıp utandırması, onların çabalarını boşa çıkarması (bkz. Mez.5:10’a ait not) için yaptığı yakarış. Yakarışı yanıtlandığında Davut RAB’bi övecektir (bkz. Mez.7:17’ye ait not).
35:5-6 RAB’bin meleği Bkz. Mez.34:7 ve ilgili not.
35:5 saman çöpüne Bkz. Mez.1:4’e ait not.
35:7-8 gizli ağlar... çukur kazdılar... Gizledikleri ağa Bkz. Mez.9:15’e ait not.
35:10 Mazlumu ve yoksulu Tanrı’nın yardımına muhtaç olanları.
35:11-18 Suçlama mezmurun ortasında yer alır (bkz. Mez.6:6’ya ait not); övgüler sunacağına dair verilen adakla sona erer (Mez.35:18; bkz. Mez.7:17’ye ait not).
35:13-14 çula Bkz. Mez.30:11’e ait not. Oruç Burada bir yas eylemi olarak oruç tutulmaktadır (bkz. Mez.69:10; Makale: Oruç, s. 1030).
35:15 sendeleyince Ahlâksal anlamda değildir (bkz. Mez.9:3).
35:16 Diş gıcırdattılar Burada düşmanlık göstergesi olarak yapılması söz konusudur (bkz. Mez.37:12; Ağı.2:16).
35:17 Ne zamana dek...? Bkz. Mez.6:3’e ait not (bkz. Giriş). aslanlardan Bkz. Mez.7:2’ye ait not.
35:18 büyük toplantıda Bkz. Mez.1:5’e ait not.
35:19-28 Tanrı’nın çekilen sıkıntılardan kurtarması için yapılan yakarış tekrarlanıyor.
35:19 boş yere bana düşman olanlar Bkz. Mez.35:11-17; krş. Mez.38:19-20; Mez.69:4; Mez.109:3; Mez.119:86,Mez.119:161; ayrıca bkz. Ağı.3:52. Nedensiz benden nefret edenler Hem Mez.35:19, hem de Mez.69:4, İsa Mesih’in Yu.15:25’te söz ettiği olayların önhabercisidir.
35:21 Oh! Oh! Bkz. Mez.35:25; ayrıca bkz. Mez.3:2.
35:22 sessiz kalma Bkz. Mez.28:1; Mez.83:1; Mez.109:1.
35:23 Uyan Bkz. Mez.7:6’ya ait not. kalk Bkz. Mez.3:7’ye ait not.
35:24 Adaletin Bkz. “adil”, Mez.4:1’e ait not.
35:25 Yedik başını! Bkz. Mez.124:3.
35:26 bürünsün Bkz. Mez.109:29’a ait not.
35:27 kulunun Burada ‘meshettiğinin’ anlamındadır (bkz. Mez.2:2’ye ait not).
35:28 Bkz. Mez.7:17’ye ait not. adaletin Bkz. Mez.4:1’e ait not.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş