Mezmurlar 116

« Mezmurlar 115 | Mezmurlar 117 »
116
116. Mezmur
1RAB'bi seviyorum,
Çünkü O feryadımı duyar.
2Bana kulak verdiği için,
Yaşadığım sürece O'na sesleneceğim.
3Ölüm iplerine dolaşmıştım,
Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı,
Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.
4O zaman RAB'bi adıyla çağırdım,
“Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.
5RAB lütufkâr ve adildir,
Sevecendir Tanrımız.
6RAB saf insanları korur,
Tükendiğim zaman beni kurtardı.
7Ey canım, yine huzura kavuş,
Çünkü RAB sana iyilik etti.
8Sen, ya RAB, canımı ölümden,
Gözlerimi yaştan,
Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
9Yaşayanların diyarında,
RAB'bin huzurunda yürüyeceğim.
10 İman ettim,
“Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile[a].
11Şaşkınlık içinde,
“Bütün insanlar yalancı” dedim.
12Ne karşılık verebilirim RAB'be,
Bana yaptığı onca iyilik için?
13Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp
RAB'bi adıyla çağıracağım.
14Bütün halkının önünde,
RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim.
15RAB'bin gözünde değerlidir[b]
Sadık kullarının ölümü.
16Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum;
Kulun, hizmetçinin oğluyum,
Sen çözdün bağlarımı.
17Ya RAB, seni adınla çağırıp
Şükran kurbanı sunacağım.
18RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim
Bütün halkının önünde,
19RAB'bin Tapınağı'nın avlularında,
Senin orta yerinde, ey Yeruşalim!
RAB'be övgüler sunun!
« Mezmurlar 115 | Mezmurlar 117 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

113:1-118:29 Bu mezmurlar büyük dini bayramlarda (Fısıh, Haftalar, Çardak, Yeni Ay, Adanma; bkz. Lev.23. bölüm; Say.10:10; Yu.10:22) okunurdu; özellikle Fısıh yemeğinden önce Mez.113 ve Mez.114, yemekten sonra Mez.115-118 okunurdu.
Mez.116 Mezmur yazarının, kendisini ölümden kurtaran RAB’be sunduğu övgü. Mezmurun ilk kısmında (Mez.116:1-11) mezmur yazarının sıkıntısı ve kurtuluşu anlatılırken, ikinci kısımda (Mez.116:12-19) kurtuluştan sonra tekrar övgü adaklarından söz edilir.
116:2 O’na sesleneceğim Tanrı’ya güveni ima eden bir ifade (Mez.116:13,Mez.116:17; “yakardım”, Mez.116:4).
116:3-4 Bkz. Mez.18:4-6 ve ilgili notlar.
116:5 lütufkar... adildir... Sevecendir Bkz. Mez.145:8,Mez.145:17.
116:7 Ey canım Bkz. Mez.103:1-2,Mez.103:22’ye ait not. huzura Bkz. “rahatlık”, 1Kr.5:4. iyilik etti Bkz. Mez.116:12.
116:10 İbranice’den, “İman ettim, bu nedenle konuştum. Büyük acı çekiyorum” diye de çevrilebilir (bkz. 2Ko.4:13).
116:11 Bütün insanlar yalancı Bu sözcükler iki şekilde yorumlanabilir: (1) Mez.109’da olduğu gibi (bkz. Mez.5:9 ve Mez.10:7’ye ait notlar), düşmanların iftiraları, mezmur yazarının karşı karşıya kaldığı ölüm tehdididir; (2) İnsanların sunduğu kurtuluşun sahte bir umuttan başka bir şey olmadığı söylenmektedir (bkz. Mez.60:11; Mez.118:8-9).
116:13 kadeh Ya bayram yemeğinde yenilen şükran sunusunun sonunda içilen bir kadeh şaraptan (krş. Mez.22:26,Mez.22:29; Lev.7:11-21) ya da dökmelik sunudan söz edilmektedir. Buna göre kadeh, RAB’bin kurtarışının kutlanması için kaldırılmaktadır (bkz. Mez.116:17-18).
116:14 adadıklarımı RAB’be övgü sunacağına dair adadığı adaklarından söz ediyor (bkz. Mez.7:17’ye ait not).
116:15-16 Bkz. Mez.116:3-4; krş. Mez.116:8-9.
116:15 değerlidir İbranice’den, “acıdır” diye de çevrilebilir. Sadık kullarının Bkz. Mez.4:3’e ait not.
116:16 senin kulunum Bu ifade, mezmur yazarının RAB’bin meshettiği (bkz. Mez.78:70) ya da sadece RAB’be adanmış biri (bkz. Mez.19:11,Mez.19:13) olduğunu gösterir. hizmetçinin oğluyum Bkz. Mez.86:16 ve ilgili not.
116:17-19 Mez.116:13-14’teki adakların yinelenmesi.
116:17 Şükran kurbanı sunacağım Bkz. Mez.116:13’e ait not.
116:19 Tapınağı’nın avlularında Bkz. Mez.84:2,Mez.84:10; 1Kr.6:36 ve ilgili not.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş