Mezmurlar 149:4-9

« Mezmurlar 148 | Mezmurlar 149 | Mezmurlar 150 »
4Çünkü RAB halkından hoşlanır,
Alçakgönüllüleri zafer tacıyla süsler.
5Bu onurla mutlu olsun sadık kulları,
Sevinç ezgileri okusunlar yataklarında!
6Ağızlarında Tanrı'ya yüce övgüler,
Ellerinde iki ağızlı kılıçla
7Uluslardan öç alsınlar,
Halkları cezalandırsınlar,
8Krallarını zincire,
Soylularını prangaya vursunlar!
9Yazılan kararı onlara uygulasınlar!
Bütün sadık kulları için onurdur bu.
RAB'be övgüler sunun!
« Mezmurlar 148 | Mezmurlar 149 | Mezmurlar 150 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

146:1-150:6 Bu beş mezmur, beş ilahiden oluşan son bir dizi (muhtemelen sürgün sonrası) olup hepsi de “RAB’be övgüler sunun!” haykırışlarıyla çevrilidir (bkz. Mez.106’ya ait not; ayrıca bkz. Mez.111-117). Mezmurlar Kitabı’nın bu son mezmurlarında topluluk önemli konuları seslendirmektedir: Siyon’un göksel Kralı’na (bkz. Mez.146:10; Mez.147:12; Mez.149:2), tüm yaratılışın yaratıcısı, sürdürücüsü ve Rabbi’ne (bkz. Mez.146:6; Mez.147:4,Mez.147:8-9,Mez.147:15-18; Mez.148:5-6); muhtaçların ve savunmasızların tek gerçek umuduna (bkz. Mez.146:5-9; Mez.147:2-3,Mez.147:6,Mez.147:11); halkına karşı birleşen dünyanın tüm güçleri karşı sında, nihai zafer kazanacakları güvencesini veren RAB’be (bkz. Mez.146:10; Mez.147:2,Mez.147:13-14; Mez.149:4-9) övgüler ve övgü çağrıları.
Mez.149 Tanrı’nın, halkı İsrail’e bağışladığı iki büyük onur için sunulan övgüler: İlki İsrailliler’e kurtuluş sağlaması; ikincisi, yönetimi altındaki İsrailliler’i, Tanrı’nın egemenliğine karşı olan dünya güçleri üzerine Tanrı’nın yargılarını yerine getirmek üzere donatmasıdır (bkz. Mez.68:17 ve ilgili not; ayrıca bkz. 2Ta.20:15-17,2Ta.20:22; Hab.3:3-15). Bu mezmur, ikinci mezmur dikkate alınarak okunmalıdır (bkz. Mez.2’ye ait not). Mezmurun başındaki giriş ayetinin ardından, dörder ayetten oluşan iki kıta üzerinde iki ana tema işlenir. Tanrı’nın “sadık kullarına” yapılan göndermeler ezgiye damgasını vurur (bkz. Mez.149:1,Mez.149:9). İbranice’de sıkça eşanlamlı olarak kullanılan “görkem” ve “yücelik” sözcükleri (Mez.149:5,Mez.149:9’da “onur” olarak çevrilmiştir), iki kıtayı etkili bir biçimde birbirine bağlar (bkz. Mez.8:5; Mez.21:5; Mez.104:1,Mez.104:31; Mez.145:5,Mez.145:12; Yşa.35:2).
149:4 Alçakgönüllüleri Gerçekte hiçbir şeyin sahibi olmadıklarını kabul edenler (bkz. Mez.37:11’e ilgili not; ayrıca bkz. Mat.5:3’e ait not). ta cıyla süsler Görkemli kılar (bkz. Yşa.55:5; Yşa.60:9; Yşa.61:1-3).
149:6-9 Krş. Mez.139:19-22; Hez.38-39. bölümler; Dan.2:44; Dan.7:22,Dan.7:26-27.
149:7 öç Tanrı’nın, egemenliğine saldıranlara verdiği adil karşı lık (krş. Mez.58:10; Mez.79:10; Mez.94:1; Yas.32:35,Yas.32:41,Yas.32:43; Yşa.34:8; Yşa.35:4; Yşa.61:1-3; Yer.46:10; Yer.51:6,Yer.51:11; Hez.25:14; Nah.1:2). Kilise, müjdeyi yayarak bu ruhsal savaşa katılmaktadır (bkz. 2Ko.6:4-8; 2Ko.10:4; Ef.6:12,Ef.6:17).
149:9 Yazılan kararı Tanrı’nın karşı konulmaz yargısı (bkz. Mez.139:16 ve ilgili not).

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş