Mezmurlar 2:1-3

2
2. Mezmur
1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa,
Neden boş düzenler kurar bu halklar?
2Dünyanın kralları saf bağlıyor,
Hükümdarlar birleşiyor
RAB'be ve meshettiği krala[a] karşı.
3“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar,
“Atalım üzerimizden bağlarını.”
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

1:1-2:12 Birbirleriyle bağlantılı olan (bkz. “ne mutlu”, Mez.1:1; Mez.2:12) bu iki mezmurda, Kutsal Yasa’dan (Mez.1) ve RAB’bin Davut soyundan gelecek meshedilmiş kral ile onun aracılığıyla gerçekleştireceği vaatlerden söz edilmesi (Mez.2), Mezmurlar Kitabı’nın Eski Antlaşma’nın iki ana temasını işlediğini gösterir.
Mez.2 RAB’bin Davut’la yaptığı antlaşmanın (bkz. 2Sa.7:11-16) ışığı nda, Davut’un soyundan gelen kralın taç giyme töreni için bestelenmiş bir kraliyet mezmurudur. Davut soyundan gelen son kral Mesih olduğu için bu mezmurun doğrudan Mesih’le bağlantısı olabilir; buna göre ‘taç giyme’ töreni, İsa Mesih’in ya beden alışı veya daha büyük olasılıkla dirilişidir (ayrıca bkz. Elç.4:25-28; Elç.13:3 3-36).
2:1-3 Eski Ortadoğu’da kralın taç giyme töreni zamanında tahtın yönetimi altında yaşayan halklar ve krallar genellikle ayaklanma çıkarırlardı.
2:1-2 Bkz. Elç.4:25-28.
2:2 RAB’be ve meshettiği krala Krş. Yu.5:19-30. meshettiği krala İbranice’den birebir çevirisi: “meshettiğine” (bkz. Makale: Kral Tanrı, Kral Mesih ve İsrail Kralı Kavramları, s.370). Bu kişi nihai olarak Mesih’tir.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş