Mezmurlar 47:5-7

« Mezmurlar 46 | Mezmurlar 47 | Mezmurlar 48 »
5RAB Tanrı sevinç çığlıkları,
Boru sesleri arasında yükseldi.
6Ezgiler sunun Tanrı'ya, ezgiler;
Ezgiler sunun Kralımız'a, ezgiler!
7Çünkü Tanrı bütün dünyanın kralıdır,
Maskil[a] sunun!
« Mezmurlar 46 | Mezmurlar 47 | Mezmurlar 48 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.47 Bu mezmur, Mez.93-100’de Yüce Kral’a sunulan ilâhilere benzer. Krallık ikiye bölünmeden önce, özel bayram günlerinde tapınak törenleri sırasında okunmak üzere bestelenmiştir. Mez.24 ve 68’de olduğu gibi bir tören alayı söz konusu olabilir (Mez.47:5). Yapısal olarak, girişte övgüler sunulması için yapılan çağrıyı (Mez.47:1), “bütün dünyanın ulu Kralı” olan Tanrı’nın övüldüğü her biri üç İbrani şiir dizesinden oluşan üç kıta (Mez.47:2-4,Mez.47:5-7,Mez.47:8-9) izler.
47:5-6 Mezmurun merkezi (bkz. Mez.6:6’ya ait not). Antlaşma Sandığı, Tanrı’nın tahtını simgelediğine ve tapınak Tanrı’nın göksel sarayının yeryüzü üzerindeki temsili olduğuna göre (bkz. Mez.24; 68), burada Tanrı’nın tapınağa gelişi tasvir ediliyor olmalıdır.
47:5 sevinç çığlıkları... Boru sesleri Bkz. Mez.47:1’e ait not. Boru Bkz. Mez.98:6; Çık.19:16,Çık.19:19; Yşu.6:4; 2Sa.15:9-10; 2Kr.9:13. Burada Tanrı’nın, Yüce Kral olarak halkının arasında olduğunu bildirmek için kullanılmıştır.
47:7 Tanrı bütün dünyanın kralıdır Bkz. Yşa.52:7. Maskil Bkz. Mez.32 başlığa ait not.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş