Mezmurlar 67:5

« Mezmurlar 66 | Mezmurlar 67 | Mezmurlar 68 »
5Halklar sana şükretsin, ey Tanrı,
Bütün halklar sana şükretsin!
« Mezmurlar 66 | Mezmurlar 67 | Mezmurlar 68 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

65:1-68:35 Övgü temasının hâkim olduğu dört mezmur. Tanrı’nın yaptıklarını gören dünyadaki tüm insanlar İsrail’in Tanrısı’na övgü ilahileri söylemelidir (bkz. Mez.46:10’a ait not). Çünkü Tanrı tüm yaratılışa bir düzen getirmiş, insanların bereketli biçimde yararlanması için yaratılışı verimli kılmıştır ve halkını her zaman kurtarmıştır.
Mez.67 Tanrı’nın bereketleri için topluca edilen bir dua. İçeriği, şekli ve kısalığı, mezmurun tapınmanın sonunda, muhtemelen kâhinin topluluğu kutsamasından önce (veya hemen sonra), halkın okuduğu törensel bir dua olduğunu düşündürmektedir (bkz. Mez.67:1’ye ait not). Uluslar Tanrı’nın halkını bereketlediğini (ve kurtardığını) gördüklerinde Tanrı’yı öveceklerdir (bkz. Mez.65-68’e ait not). Mezmur tamamen simetrik yapı sergiler: Başlangıçtaki iki ayetle son kıtada bulunan iki ayet, bolluk dileği içerir. Övgünün nedenlerinin söz edildiği ortadaki kıta (Mez.67:4), bütün halkların övmesiyle ilgili bir dua olan nakarat kısmıyla çerçevelenir (Mez.67:3,Mez.67:5).
67:3-5 Tanrı halkını kutsadıkça dünyanın her köşesinden Tanrı’ya övgüler yükseltileceğinden söz edilir. Halkın dileği, öbür ulusların da İsrailliler’le birlikte RAB’bi övmesidir (bkz. Mez.67’ye ait not).

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş