Mezmurlar 104:2-9

« Mezmurlar 103 | Mezmurlar 104 | Mezmurlar 105 »
2Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.
Gökleri bir çadır gibi geren,
3Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,
Bulutları kendine savaş arabası yapan,
Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Rüzgarları kendine haberci,
Yıldırımları hizmetkâr eden sensin[a].
5Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,
Asla sarsılmasın diye.
6Engini ona bir giysi gibi giydirdin,
Sular dağların üzerinde durdu.
7Sen kükreyince sular kaçtı,
Göğü gürletince hemen çekildi.
8Dağları aşıp derelere aktı,
Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9Bir sınır koydun önlerine,
Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
« Mezmurlar 103 | Mezmurlar 104 | Mezmurlar 105 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.104 Sürgün öncesinde yazılan bu ilahi, dünyanın kurucusu ve sürdürücüsü olan Tanrı’nın görkemini övmek için Yar.1. bölümde aktarılan olaylar düşünülerek yazılmıştır. Mezmurun ana teması, görünmez Yaratıcı’nın, görkemini insanın gözleri önünde sergilediği yaratılmış dünyadır. Tek ayetlik girişin ardından mezmur, yaratılışın övüldüğü üçbeşdokuzbeş-üç ayetlik kıtalardan meydana gelir. İlk kıtada (Mez.104:2-4) göksel yaratılıştan, beşinci kıtada (Mez.104:24-26) ise denizlerden söz edilir; bunlar yeryüzünün sınırlarını belirleyen iki büyük alemdir. İkinci kıtada yeryüzünün sağlam temelleri ve güvenli sınırları (Mez.104:5-9) övülürken, dördüncü kıtada güneş ve ay tarafından yönetilen düzenli yaşam döngüsü konu edilir (Mez.104:19-23). Mezmurun ortasındaki dokuz ayetlik kıtada, yeryüzünde bolluk içindeki yaşam için duyulan sevinç dile getirilir (Mez.104:10-18). Mezmurun devamında yeryüzündeki yaşamın Tanrı’ya nasıl bağımlı olduğunun anlatıldığı dört ayetlik bir kıta (Mez.104:27-30), bir sonuç kısmı (Mez.104:31-32) ve bir sonsöz (Mez.104:33-35) bulunur. En son ifadenin (“RAB’be övgüler sun, ey gönlüm!”), Mezmurlar’ı derleyenler tarafından eklenmiş olduğu düşünülür (bkz. Mez.105-106’ya eklenen törensel ifadeler ve Mezmurlar’ın beşinci kitabının sonundaki cümleler: Mez.146-150).
104:1-2 kuşanmışsın... bürünür Bkz. Mez.109:29’a ait not.
104:2 ışığa... Gökleri Krş. Yar.1:1-8.
104:3 Evini Bkz. Mez.104:13. sular Uzay boşluğunun bir tasviri (bkz. Mez.104:2,Mez.104:13; Mez.36:8 ve ilgili not; bkz. Yar.1:7). Bulutları kendine savaş arabası Bkz. Mez.18:7-15 ve ilgili not; Mez.68:4 ve ilgili not.
104:4 İbranice’den, “Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin” diye de çevrilebilir. Rüzgarları... yıldırımları Bkz. Mez.148:8; ayrıca bkz. İbr.1:7 ve ilgili not.
104:5-9 5. ve 9. ayetler kıtanın iki ana temasını vurgular.
104:5 Yeryüzünü Bkz. Yar.1:10. temeller Bkz. Mez.24:2 ve ilgili not. Asla sarsılmasın diye Bkz. Mez.104:9; Mez.93:1; Mez.96:10.
104:7 sular kaçtı Krş. Yar.1:9-10.
104:9 sınır koydun Krş. Mez.104:5; bkz. Mez.33:7 ve ilgili not.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş