Mezmurlar 119:121

Mez.119 Mezmurun ana teması, Tanrı’nın sözlerine (ve sözün Tanrısı’na) adanmışlıktır. Tanrı sözünün iki özelliği vurgulanır: (1) Tanrı’nın itaat edilmesi gereken antlaşma yükümlülükleri ve (2) Tanrı’nın iman edilmesi gereken vaatleri (bkz. Mez.34:8-14’e ait not). Tanrı sözünü niteleyen sekiz sözcük yirmi iki kıtaya yayılmıştır. Mezmur alfabetik akrostişten oluşmaktadır: her kıtanın dizeleri İbrani alfabesinin aynı harfiyle başlamaktadır. Mezmur yazarının akrostişten yararlanması, Tanrı’nın sözlerinin yüceliğini, dili oluşturan her harfi kullanarak anlatabileceği inancından ileri gelmiş olmalıdır. Mezmur boyunca kişinin Tanrı’nın sözüne karşı tavrı ve davranışları vurgulanır; en çok vurgulanan davranışlar itaat ve Tanrı sözü üzerinde derin düşünmek iken, en önemli tavır Tanrı sözünü sevmektir. Mez.19:7-13’ün teması geliştirilmekte ve kurtuluşla ilgili birçok duayla birlikte işlenmektedir. Uzunluk, biçim ve tür bakımlarından Mez.119 eşsizdir. Büyük olasılıkla düz ezgiyle söylemek veya anlatmak yerine, okunmak niyetiyle yazılmıştır. Mez.1’e benzer olarak (ayrıca bkz. Mez.9 ve ilgili not) tanrısal öğretiş amacı da taşımaktadır.

119:121-128 Zulmedenlerden kurtulmak için edilen duanın ağırlıkta olduğu bir başka kıtadır (bkz. Mez.119:81-88 ve ilgili not; ayrıca bkz. Mez.119:23’e ait not).

119:121 Adil ve doğru olanı Tanrı’nın isteğini özetlemek için yaygın olarak kullanılan bir ifade (bkz. Mez.106:3; Yar.18:19; 2Sa.8:15; Özd.1:3; Özd.21:3; Yşa.56:1; Yer.22:15; Yer.33:15; Hez.18:5,Hez.18:19,Hez.18:21,Hez.18:27; Hez.33:14,Hez.33:16,Hez.33:19; Hez.45:9; ayrıca bkz. Makale: Doğruluk, s.1656).