Mezmurlar 119:53

Mez.119 Mezmurun ana teması, Tanrı’nın sözlerine (ve sözün Tanrısı’na) adanmışlıktır. Tanrı sözünün iki özelliği vurgulanır: (1) Tanrı’nın itaat edilmesi gereken antlaşma yükümlülükleri ve (2) Tanrı’nın iman edilmesi gereken vaatleri (bkz. Mez.34:8-14’e ait not). Tanrı sözünü niteleyen sekiz sözcük yirmi iki kıtaya yayılmıştır. Mezmur alfabetik akrostişten oluşmaktadır: her kıtanın dizeleri İbrani alfabesinin aynı harfiyle başlamaktadır. Mezmur yazarının akrostişten yararlanması, Tanrı’nın sözlerinin yüceliğini, dili oluşturan her harfi kullanarak anlatabileceği inancından ileri gelmiş olmalıdır. Mezmur boyunca kişinin Tanrı’nın sözüne karşı tavrı ve davranışları vurgulanır; en çok vurgulanan davranışlar itaat ve Tanrı sözü üzerinde derin düşünmek iken, en önemli tavır Tanrı sözünü sevmektir. Mez.19:7-13’ün teması geliştirilmekte ve kurtuluşla ilgili birçok duayla birlikte işlenmektedir. Uzunluk, biçim ve tür bakımlarından Mez.119 eşsizdir. Büyük olasılıkla düz ezgiyle söylemek veya anlatmak yerine, okunmak niyetiyle yazılmıştır. Mez.1’e benzer olarak (ayrıca bkz. Mez.9 ve ilgili not) tanrısal öğretiş amacı da taşımaktadır.

119:53 Tanrı’nın yasasına duyulan özlem (bkz. Mez.119:136,Mez.119:139), onu reddedenlere karşı bir öfke uyandırmakta (bkz. Mez.119:113,Mez.119:158) ve ona karşı olan her şeyden nefret etmeye yol açmaktadır (bkz. Mez.119:104,Mez.119:128,Mez.119:163); ancak aynı zamanda onu onurlandıran herkesi birbirine yakınlaştırmaktadır (bkz. Mez.119:63).