Mezmurlar 119:65

(TET)
65Ya RAB, iyilik ettin kuluna,
Sözünü tuttun.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.119 Mezmurun ana teması, Tanrı’nın sözlerine (ve sözün Tanrısı’na) adanmışlıktır. Tanrı sözünün iki özelliği vurgulanır: (1) Tanrı’nın itaat edilmesi gereken antlaşma yükümlülükleri ve (2) Tanrı’nın iman edilmesi gereken vaatleri (bkz. Mez.34:8-14’e ait not). Tanrı sözünü niteleyen sekiz sözcük yirmi iki kıtaya yayılmıştır. Mezmur alfabetik akrostişten oluşmaktadır: her kıtanın dizeleri İbrani alfabesinin aynı harfiyle başlamaktadır. Mezmur yazarının akrostişten yararlanması, Tanrı’nın sözlerinin yüceliğini, dili oluşturan her harfi kullanarak anlatabileceği inancından ileri gelmiş olmalıdır. Mezmur boyunca kişinin Tanrı’nın sözüne karşı tavrı ve davranışları vurgulanır; en çok vurgulanan davranışlar itaat ve Tanrı sözü üzerinde derin düşünmek iken, en önemli tavır Tanrı sözünü sevmektir. Mez.19:7-13’ün teması geliştirilmekte ve kurtuluşla ilgili birçok duayla birlikte işlenmektedir. Uzunluk, biçim ve tür bakımlarından Mez.119 eşsizdir. Büyük olasılıkla düz ezgiyle söylemek veya anlatmak yerine, okunmak niyetiyle yazılmıştır. Mez.1’e benzer olarak (ayrıca bkz. Mez.9 ve ilgili not) tanrısal öğretiş amacı da taşımaktadır.
119:65 iyilik ettin Krş. Mez.119:68; bkz. Mez.31:19; Mez.86:17 ve ilgili notlar. Sözünü Bkz. Mez.119:25’e ait not.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş