Mezmurlar 87:4

« Mezmurlar 86 | Mezmurlar 87 | Mezmurlar 88 »
4“Beni tanıyanlar arasında
Rahav[a] ve Babil'i anacağım,
Filist'i, Sur'u, Kûş'u da;
‘Bu da Siyon'da doğdu’ diyeceğim.”
« Mezmurlar 86 | Mezmurlar 87 | Mezmurlar 88 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.87 Tanrı’nın özel bir sevgi beslediği ve krallığının başkenti olan “Tanrı kenti” (Mez.87:3) Siyon övülüyor (bkz. Mez.46; 48 ve 76’ya ait notlar). Bu mezmur, Yşa.2:2-4; Yşa.19:19-25; Yşa.25:6; Yşa.45:14,Yşa.45:22-24; Yşa.56:6-8; Yşa.60:3; Yşa.66:23; Dan.7:14; Mik.4:1-3; Zek.Mik.8:23; Mik.14:16 gibi peygamberlerin gördüğü görümlere, öbür halkların Tanrı’nın krallığında İsrailliler’le Siyon’da bir araya geleceklerini bildirmeleri bakımından eşsizdir. Bundan dolayı, Mezmurlar Kitabı’ndaki öbür Siyon ezgileriyle tezat oluşturur (bkz. Mez.46; 48; 76; 125; 129; 137). Mezmurun yorumlanması açısından 4. ayet anahtar niteliğindedir.
87:4 Rahav Tıpkı Yşa.30:7 (bkz. ilgili not) ve Yşa.51:9’da olduğu gibi burada da Mısır’dan söz edilmektedir. Bu da Siyon’da doğdu Tanrı, onları da kentinin yerlilerinden sayacak ve onlar bu vatandaşlığa ait tüm ayrıcalıklara sahip olarak bu hakkın sağladığı yararların ve güvenliğin tadını çıkartacaklar. Mezmurun bu ayetinde, her zaman Tanrı’ya ve krallığına düşmanlık beslemiş halklardan çok sayıda insanın RAB’be iman edeceği öngörüsü yer alır (bkz. Yşa.19:21; Yşa.26:18 ve ilgili not; Hoş.6:3).

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş