Mezmurlar 148:3-4

« Mezmurlar 147 | Mezmurlar 148 | Mezmurlar 149 »
3Ey güneş, ay, O'na övgüler sunun,
Övgüler sunun O'na, ey ışıldayan bütün yıldızlar!
4Ey göklerin gökleri
Ve göklerin üstündeki sular,
O'na övgüler sunun!
« Mezmurlar 147 | Mezmurlar 148 | Mezmurlar 149 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

146:1-150:6 Bu beş mezmur, beş ilahiden oluşan son bir dizi (muhtemelen sürgün sonrası) olup hepsi de “RAB’be övgüler sunun!” haykırışlarıyla çevrilidir (bkz. Mez.106’ya ait not; ayrıca bkz. Mez.111-117). Mezmurlar Kitabı’nın bu son mezmurlarında topluluk önemli konuları seslendirmektedir: Siyon’un göksel Kralı’na (bkz. Mez.146:10; Mez.147:12; Mez.149:2), tüm yaratılışın yaratıcısı, sürdürücüsü ve Rabbi’ne (bkz. Mez.146:6; Mez.147:4,Mez.147:8-9,Mez.147:15-18; Mez.148:5-6); muhtaçların ve savunmasızların tek gerçek umuduna (bkz. Mez.146:5-9; Mez.147:2-3,Mez.147:6,Mez.147:11); halkına karşı birleşen dünyanın tüm güçleri karşı sında, nihai zafer kazanacakları güvencesini veren RAB’be (bkz. Mez.146:10; Mez.147:2,Mez.147:13-14; Mez.149:4-9) övgüler ve övgü çağrıları.
Mez.148 Tüm yaratılışın Rab’bi övmesi için yapılan çağrı. Son beş ilahinin merkezinde yer alan bu mezmurda, Mezmurlar Kitabı’nı sona erdiren övgü çağrıları vurgulanmaya başlar (bkz. Mez.146-150’ye ait not).
148:3 güneş,ay... ışıldayan bütün yıldızlar Bkz. Mez.65:13’e ait not.
148:4 göklerin üstendeki sular Bkz. Yar.1:7.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş