Mezmurlar 51:11

11Beni huzurundan atma,
Kutsal Ruhun'u benden alma.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.51 Davut’un bağışlanmak ve arınmak için alçakgönüllülükle ettiği dua. Günahlı birinin pişmanlık içinde ettiği bu dua, kişinin kendi günahı ile yüzleştirildiğinde göstermesi gereken doğru tepkiye bir örnektir. Bu mezmur, Mez.50 ile bağlantılıdır (krş. Mez.51:16 ile Mez.50:8-15) ve konu bakımından Mez.25 ile de birçok ortak noktası vardır. Mezmur, Hıristiyan geleneğinde tövbeyle ilişkilendirilen yedi mezmur arasındadır (bkz. Mez.6’ya ait not). Mezmur Davut’un kendisi (Mez.51:1-2) ve Siyon için (Mez.51:18-19) ettiği dualarla başlayıp biter. Kralın ve kentin esenliği yakın bir ilişki içindedir (bkz. Mez.3:8 ve Mez.28:8’e ait not).
51:10-12 Aklanmak, temiz bir yüreğe sahip olmak, sadık kalmak için edilen dua.
51:11 Bu iki istek aslında bir bütündür (bkz. Mez.139:7; Hez.39:29). Davut’un duası Saul’un reddedilmesini andırır (bkz. 1Sa.16:1, 14). Davut, kendisini kral olmak için donatıp uygun hale getiren Kutsal Ruh’u kendisinden geri almaması için Tanrı’ya yalvarır (bkz. 1Sa.16:13; krş. 2Sa.23:1-2). Kutsal Ruhun’u Bu ifade, Eski Antlaşma’da buradan başka sadece Yşa.63:10-13’te bulunur. Tanrı, Ruhu sayesinde yaratma (bkz. Mez.104:30; Yar.1:2; Eyü.33:4) ve kurtarma amaçlarını (bkz. Yşa.32:15; Yşa.63:11-14; Hag.2:5) gerçekleştirir, belirlediği görevler için hizmetkârlarını donatır (bkz. Çık.31:3; Say.11:29; Hak.3:10; 1Sa.10:6; Yşa.11:2; Yşa.42:1), peygamberlerine vahiy vererek (bkz. Say.24:2-3; 2Sa.23:2; Neh.9:30; Yşa.59:21; Yşa.61:1; Hez.11:5; Mik.3:8; Zek.Mik.7:12) hizmetlerini yönlendirir (bkz. 1Kr.18:12; 2Kr.2:16; Yşa.48:16; Hez.2:2; Hez.3:14). Tanrı, kendi isteğine uygun yaşamaları için halkına Kutsal Ruh’u sayesinde “yeni bir yürek ve... yeni bir ruh” verir (bkz. Hez.36:26-27; ayrıca bkz. Yer.24:7; Yer.32:39; Hez.11:19; Hez.18:31). Bazı uzmanlar burada geçen ifadeyi Kutsal Ruh olarak değil, kutsallığın ruhu (yani Davut’un Tanrı’nın kutsallığa olan arzusu) olarak yorumlar.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş