Mezmurlar 96:3

« Mezmurlar 95 | Mezmurlar 96 | Mezmurlar 97 »
3Görkemini uluslara,
Harikalarını bütün halklara anlatın!
« Mezmurlar 95 | Mezmurlar 96 | Mezmurlar 97 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.96 Tek Tanrı olarak RAB’bi övmek ve egemenliğinin görkemini dünyaya ilan etmek üzere tüm uluslara yapılan bu çağrı, Yeni Antlaşma döneminde müjdenin tüm dünyaya duyurulma göreviyle ilgili öngörüdür (bkz. Mez.93’e ait not; Mat.28:18-20). Bu mezmur, az bir farkla 1Ta.16:23-33’te de geçer; ayrıca Mez. 98 ile biçim, dil ve tema bakımlarından birçok ortak noktası bulunur (özellikle giriş ve sonuç kıtalarını karşılaştırın). Mezmur iki kısımdan oluşmaktadır: (1) Birinci kısım (1Ta.96:1-6), bütün dünyaya RAB’bin “adını” överek “ezgiler söylemeleri” için üç kez yapılan çağrıyla başlar; (2) ikinci kısım (1Ta.96:7-13), bütün halklara “RAB’bin adına yaraşır biçimde görkemini kabul etmeleri” için üç kez yapılan çağrıyla başlar. Her kısım, RAB’be övgü çağrısından (1Ta.96:1-3; 1Ta.96:7-9) övgüler sunmanın nedenine (1Ta.96:4-6; 1Ta.96:10-13) geçer.
96:1-3 Dünyanın tümüne uluslar arasında RAB’be övgü ezgileri söyleme çağrısı. Üçlü tekrar (söyleyin... söyleyin... söyleyin), Eski Antlaşma döneminde törensel tapınmaya çağrının bir unsuruydu (bkz. Mez.96:7-9 ve ilgili not; ayrıca bkz. Mez.103:20-22; Mez.118:2-4; Mez.135:1; Mez.136:1-3).
96:3 Görkemini Bkz. Mez.85:9’a ait not. Harikalarını Bkz. Mez.9:1’e ait not.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş