Notlar
Mez.60 Yabancı bir ulustan, muhtemelen Edom’dan (bkz.
Mez.60:9) ağır darbe aldıktan sonra Tanrı’nın yardımı için edilen ulusal bir dua. Duanın önderi (“beni”,
Mez.60:9), 2Ta.20. bölümde olduğu gibi, kral olabilir. Tanrı’nın, halkını reddederek (
Mez.60:1,
Mez.60:10) artık ordulara öncülük etmemesiyle ilgili (
Mez.60:10) olan bu ağıt, bu mezmuru Mez. 44’e benzer kılmaktadır (bkz.
Mez.44:9). 5-12. ayetler
Mez.108:6-13’te tekrarlanır. Dua, ağıttan (
Mez.60:1-3) Tanrı’ya duyulan güvene geçiş gösterir.
60:1-3 Tanrı’nın, halkını reddetmesi üzerine yakılan ağıt (bkz.
Mez.44:9-16) ve halkın eski haline kavuşmak için ettiği dua.
60:3 Sersemletici bir şarap Bkz.
Mez.16:5’e ait not.
60:4 Sancak Sancaklar, savaşa hazırlık için askerlerin toplanma noktası ve askerlere öncülük etme işlevi görürlerdi. Burada sancak sözcüğüyle, Tanrı’nın
Mez.60:6-8’de aktarılan güven verici sözleri kastedilir (bkz.
Çık.17:15).
senden korkanlara ‘Kendi halkına’ anlamında (bkz.
Mez.61:5; ayrıca bkz.
Yar.20:11’e ait not).
Okçulara ‘Düşmanlara’ anlamında.
Okçulara karşı İbranice’den, “Doğruluk uğruna” diye de çevrilebilir.
60:5-8 Yakarışın (
Mez.60:5) ardından RAB’bin güven verici sözleri yer alır (
Mez.60:6-8). RAB, İsrail’i yöneten ve düşmanları karşısında zafer kazanan Savaşçı Kral olarak tasvir edilir (bkz.
Çık.15:3,
Çık.15:13-18).
60:6-8 Halk, Tanrı tarafından reddedilmekten yakınırken Tanrı onlara İsrail’in ve öbür ulusların toprakları üzerinde egemen olduğunu hatırlatır. Böylelikle Davut’un yine zafere ulaşacağı umudu doğar (
Mez.60:9-12).
60:6 Şekem’i... Sukkot Vadisi’ni RAB ve İsrail tarafından Şeria Irmağı’nın batısında ve doğusunda ele geçirilen bölgeyi temsil etmektedirler (bkz.
Yar.33:17-18;
1Kr.12:25).
60:7 Gilat... Manaşşe Manaşşe Oymağı’nın yarısı, Şeria Irmağı’nın doğusundaki Gilat’a, öbür yarısı da Şeria Irmağı’nın batısında Efrayim’in biraz kuzeyine yerleşmişti (bkz.
Yşu.13:29-31;
Yşu.17:5-11). Bu ifade, RAB’bin mutlak yetkisinin Şeria Irmağı’nın hem doğusu hem de batısındaki bölgeyi kapsadığını gösterir.
Efrayim... Yahuda Biri Rahel soyundan olan kuzeydeki oymakları (Efrayim), öbürü Lea soyundan olan güneydeki oymakları (Yahuda) temsil eden, İsrail’in önde gelen iki oymağı (bkz.
Yar.48:13-20;
Yar.49:8-12;
Say.2:3,
Say.2:18; Yşu.15-16. bölümler). Birlikte anıldığı nda tüm İsrail’i ifade eder (
Yşa.11:13;
Zek.9:13).
Efrayim... asam Bu ifadeler hem kuzey hem de güney krallıkları ve hem askeri hem de sivil yönetimi içeriyor.
Yahuda asam Tanrı’nın, halkına egemen olmak üzere (bkz. 2Sa.7. bölüm) yeryüzünde seçtiği vekilin (kralın) Yahuda oymağından olacağı bildirilmiş (
Yar.49:10) ve bu bildiri yerine gelmiştir (
1Sa.16:1-13).
60:8 Moav... Edom’un... Filist’e İsrailliler’in sırasıyla doğu, güney ve batı sınırlarında bulunan ezeli düşmanları (bkz.
Çık.15:14-15; ayrıca bkz.
Çık.13:17;
Say.20:14-21; 22-24).
yıkanma leğenim Bu mecaz, muhtemelen Moav’ın Lut Gölü’nün doğu kıyısında bulunmasıyla ilgilidir.
çarığımı fırlatacağım Toprak üzerinde hakkı olduğunu belirten geleneksel simgesel hareket (krş.
Rut.4:7).
60:9 beni... bana Burada muhtemelen kral söz konusudur (bkz. Mez.30 başlığa ait not).Ancak dua eden topluluk birinci tekil şahıs olarak verilmiş de olabilir.
yol gösterecek Tanrı’nın çölde (
Çık.13:21) ve savaşlarda (
Çık.23:27-28;
Yas.9:3;
Yas.31:8) halkına öncülük ettiği gibi.