Mezmurlar 117

117
117. Mezmur
1 Ey bütün uluslar, RAB'be övgüler sunun!
Ey bütün halklar, O'nu yüceltin!
2Çünkü bize beslediği sevgi büyüktür,
RAB'bin sadakati sonsuza dek sürer.
RAB'be övgüler sunun!
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

113:1-118:29 Bu mezmurlar büyük dini bayramlarda (Fısıh, Haftalar, Çardak, Yeni Ay, Adanma; bkz. Lev.23. bölüm; Say.10:10; Yu.10:22) okunurdu; özellikle Fısıh yemeğinden önce Mez.113 ve Mez.114, yemekten sonra Mez.115-118 okunurdu.
Mez.117 Mezmurlar Kitabı’nın en kısa mezmuru ve Kutsal Kitap’ın en kısa bölümüdür. Her ulus ve halk, İsrail’e beslediği büyük sevgi ve sadakat için RAB’be övgüler sunmaya çağrılmaktadır (Mez.47:1; Mez.67:3-5; Mez.96:7; Mez.98:4; Mez.100:1; bkz. Mez.9:1’e ait not). Bu mezmur, EskiAntlaşma’da sıkça belirtildiği gibi, tüm halkların kaderinin, Tanrı’nın, halkı İsrail için yaptıklarıyla bağlantılı olduğunu vurgulamaktadır (bkz. örn. Mez.2:8-12; Mez.28:5’e ait not; Mez.47:9; Mez.67:2; Mez.72:17; 87; Mez.102:15; 110; 113-118’e ait not; ayrıca bkz. Yar.12:3; 1Kr.8:41-43; Yşa.2:2-4; Yşa.11:10; Yşa.25:6-7; Yşa.52:15; Yşa.56:7; Yşa.60:3; Yşa.66:18-24; Yer.3:17; Yer.16:19-21; Yer.33:9; Sef.3:8-9; Hag.2:7; Zek.Hag.2:10-11; Hag.8:20-23; Hag.9:9-10; Mal.3:12). Elçi Pavlus da bu temayı Rom.9-11. bölümlerde vurgular.
117:1 Rom.15:10-11’de alıntılanır.
117:2 sevgi... sadakati Bkz. Mez.36:5 ve ilgili not. sevgi Bkz. Mez.6:4’e ait not.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş